Freyja - 01.09.1909, Síða 27

EREYJA
5*
XTI. 2.-3.
sem er farinn að finna til manndómslegs sjálfstœöis og stuttu
pilsin og hvfta treyjan meö stífaöa iínhragt vs n fullkomnaöi
líkinguna.
„Suniriaa að kenna, þaö hefir veriS heitt ** sagöi hún og
ypti öxlurn suh leiöoghún bau5 honum sneti.
,,Hvar er kin!“ sagði hann og skyngdist mn. um leiöog
hann settist, en með f>ví átti hann við stúlku, sem leigöi meö
Frances uppi á lofti í einu af þessum stórborga-fjöihýsum.
,,Hún er að hvfla sig úti á landi —Virkilega úti á landi,
Bob, þar sem hún má ganga og sitja á guðs grœnni jörS, og
þar sem fuglarnir koma og fara óáreittir í þúsundatali og
syngja í trjánum að vild sinni. Bréfin hennar eru full a£
fegurð landsins. —Já, og hún talar um ný-slegið hey, ekki
eins og hérna, handfylli af spannarstórum bletti, heldur stóru
svœði, löngum spildum. Er það ekki guðdómlegt?**
I brúnu augunum hennar var botníaust dýpi af ímyndun
og þúsund óuppfyltar þrár.
Hann stakk höndunum ti! botns í vasa sína og í augum
hanslas hún sjálfs ásökun oginnilegahluttekningogþaölokk-
aði tárin fram í brúnu augun hennar. En hún brosti gegnum
þau og sagði. ,,Já, mér hefir ieiðst, en nú er þaö buið. Ihí
ert kominn og hun kemur bráðum og svo skemtum við okkur
að vanda. En sumarið hefir verið óvenjuíega heitt. Hefirðu
annars borðað nokkuðF'j
,,Nei, ég er soltinn eins og úlfur, en hvíídu þig meðan
ég leyta í skápnum, þér kann að sjást yfir eitthvað,** sagði
hann og ýtti henni niður í stól.
,,Það er ekki feitan gölt að flá, Bob. “ sagði bún hlæj-
andi, Þá dró hann stórt kréf upp úr vasa sínum, fékk benni
það hálf sneipulegur og sagði: að á því gœti hún séð að hann
heföi munað eftir henni þó bréfið kæmi seint.
,, Það var þér líkt, og víst er betra seint en aldrel, Ég
œtla nú samtekki að lesa það á meðan ég hefi þig;“ sagði
hún og lagði bréfið upp á hillu. Nú hafði hann líka fundið
kalt kjöt og vér farinn að gjöra sér gott af því. Hún stóð þá
og upp og færði honum bjór-glas, brauð og smjör og vœnan
ost-bila.