Tíðindi Prestafélags hins forna Hólastiftis - 01.01.1971, Qupperneq 13

T í Ð I N D I
17
uldsstaðasókn og var fermdur á Höskuldsstöðum hafísvorið
mikla 1881.
Einmana var þessi fermingardrengur á kirkjugólfi, faðir
hans nýgrafinn við kirkjuvegginn, og móðir hans rúmföst
í fjarlægri sveit.
Hinn mikli gáfumaður, séra Eggert Briem, prestur á
Höskuldsstöðum, fann einstæðingsskap hins unga og gáfaða
drengs og var honum hlýr og góðgjarn.
Arin Iiðu, löng mannsævi, göfugs anda, sem hafði þreifað
á handleiðslu drottins. Einlæg barnstrú, samfara þrá til
menntunar varð til að kalla góða menn honum til brautar-
gengis. Og er hann kom á fornar slóðir fyrst 75 árnm seinna,
var fermingardrengurinn, séra Friðrik, kunnasti æskulýðs-
leiðtogi lands vors. Öldurmannlegur, hvítur á hár og skegg,
klæddur messuskrúða, gekk hann til kirkju sinnar sunnu-
daginn 23. september 1956, því að nú var hann presturinn.
Hin fagra og stóra kirkja föður hans hafði látið nokkuð á sjá
af veðrum áranna, og gólfið var slitið af göngu kynslóðanna,
en hljómur hinna 230 ára stóru kirkjuklukkna var sá sami.
Séra Friðrik flutti þar ágæta ræðu blaðlaust og hrifning
hans sjálfs var mikil að prédika, þar sem hann hafði sjálf-
ur unnið heit sitt á kirkjugólfi og þá heitið því í hugan-
um að gjörast prestur. Og því lengur, sem hann dvaldi í
guðshúsinu urðu minningarnar honum frá fermingarmess-
unni skýrari, en hún stóð í 3 tíma. Það var sem ljómaði fyrir
hugskotssjónum hans hin dásamlega handleiðsla drottins öll
þessi ár. Hann fól sig Guði við grátur hins forna húss, þakk-
aði fyrir heyrðar bænir öll þessi ár, biðjandi þess, að Guð
greiddi úr áhyggjum hans og vandamálum eftir vilja sínum.
Ungan stúdent, er hann var á vegamótum ævi sinnar,
dreymdi hann Alvisíus af Gonzaga, dýrling æskulýðs kaþ-
ólskra manna. Þá fékk hann köllun sína, upp frá því var
það ævistarf hans, að vinna æskulýðnum allt, sem hann
mátti, enda mun enginn núlifandi Islendingur hafa átt meiri
ítök í mörgum kynslóðum, sem hann.
2