Tíðindi Prestafélags hins forna Hólastiftis - 01.01.1971, Blaðsíða 41

T í Ð I N D I
45
Elfur tímans streymdi og krafði breytinga. Jesús Kristur
fyrirskipaði postulunum trúboð ,sem þeir ræktu af kostgæfni
víða um lönd hins þá þekkta heims. Það trúboð gisti heiðin
lönd, sem höfðu takmarkaða snertingu við Gyðingaland og
þekktu eingyðistrú Gyðinganna sennilega mjög af skornum
skammti.
Við trúboðið útbreiddist þekkingin á Jesú og auðvitað
mest af frásögunum fyrir munn trúboðanna, sem kynntu
raunar Gyðingdóminn líka. Vér kynnumst þvi af Pálsbréf-
unum, hvernig Páll postuli vitnar jöfnum höndum til trúar-
lærdóms Gyðinga og skýrir kenningar Krists, enda sneri
liann sér vanalega fyrst til Gyðinganna á trúboðsferðum
sínum. Hann rökstyður kenningar Krists með tilvitnunum
í ,,Ritninguna“, sem hann svo nefnir, og „Lögmálið".
En sumir, sem aðhylltust kenningar Krists, voru ekki
reiðubúnir að aðhyllast Gyðingdóminn og þegar tímar liðu
fram fóru að heyrast raddir þar að lútandi. Postularnir og
aðrir vottar að starfi Krists voru dánir. Þeir, sem voru í per-
sónulegu sambandi við þá, voru einnig að hverfa og kveðja.
Nú var gott að hafa hið ritaða orð. Ritaða orðið var hald
og festa vaxandi kirkju. En þá var líka byrjað að afrita og
endursemja.
Ritum fjölgar og skrifum, sem velja verður á milli og sífellt
verður erfiðara að skilja á milli hismis og kjarna, því að
margir fara eftir eigin geðþótta. Sífellt gerist því erfiðara
að velja rir frásögnum af hinum elskaða Erelsara, Jesú frá
Nazaret.
Árið K38 eða 139 verða þáttaskil. Að líkindum er þá
munnleg erfðasögn höfð í mestum heiðri í kristnum söfn-
uðum næst á eftir ritum Gamla-testamentisins.
En nú stígur fram í kristnisöguna maður að nafni Mark-
ion. Hann kemur frá Sinope í Pontus til Rómaborgar, annað
hvort fyrr nefndra ára. Markion er auðugur útgerðarmaður,
telur sig kristinn og er veitt viðtaka í kristnum söfnuði í
Rómaborg.