Helgarpósturinn - 11.05.1979, Blaðsíða 22

22
Föstudagur 11. maí 1979
einhvern hátt tónlist. T.d. i
blaðamennskunni, i útvarpinu
og sjónvarpinu, ég er alltaf á
kafi i músik. Og flestir vinir
minir eru lika tónlistarmenn.
En ég verð að viðurkenna það,
að ég var dálitið hræddur við að
byrja aftur að syngja og að fólki
þætti litiö spunnið i það sem ég
er að gera. En ég vona að svo
veröi ekki. Mig langar einnig
mikið til að gera rólega plötu,
maður er jú orðinn svolitið
þroskaðri og ráðsettari en áður,
Og er hamingjusamur. Það
skiptir mestu máli.”
Skuggaleg þróun og
svakaleg
— Hvernig finnst þér annars
bransinn i dag?
Helgi: „Mér finnst diskó-
menningin skuggaleg þróun og
svakaleg. Þegar ég var að byrja
i þessu fyrir um 12 árum var
bókstaflega alls staðar hægt að
koma fram og spila.Nú er hægt
að telja slika staði á fingrum
annarrar handar. Og þetta rugl
að ekki skuli vera hægt að reka
hér unglingaskemmtistað eins
og Tónabæ, það er alveg úti
hött. Það hlýtur að vera dýrara
að hafa krakkana stútandi rúð-
um n iðri i miðbæ. Rikiö er lika
búið að drepa niður allt konsert-
hald með skattpiningu. Tollar af
plötum, að ekki sé talaö um
hljóðfærin, þetta er að drepa allt
niður. Mér þykir skrýtið hve
hljóðfæraleikarar eru linir i
þessum málum, en það er
náttúrulega óttinn við diskótek-
in sem bindur hendur þeirra. Og
að gamall poppari eins og Finn-
ur Torfi skuli vera orðinn for-
pokaður kall á þingi, þvi hefði
maður aldrei trúað að óreyndu.
Ég ætlast ekki til að Oli Jó skilji
þetta, en yngri mennirnir ættu
að sjá sóma sinn i þvi að kippa
þessum málum i lag.
Og svo er haldiö uppi stórri og
rándýrri sinfóniuhljómsveit
fyrir örfáar hræður, og hún er
niðurgreidd af þeim sem llka
eru skattpýndir á sinu sviði. Af
hverju ekki bara að láta kosta 25
þúsund kall inná þessa hljóm-
leika? Það sitja greinilega ekki
allir við sama borð i þessum
málum.
Ég sakna þess, að ekki skuli
lengur vera einhverjir mögu-
leikar fyrir byrjendur, enda er
sáralitil endurnýjun I þessu.
Þessi skattastefna yfirvalda
virðist byggjast á þvi að menn
halda að popparar græði svo
mikla peninga, sennilega vegna
þess að slikt kemur fyrir I út-
landinu sbr. Bitlarnir og fleiri,
— en ég þekki engan sem hefur
orðið rikur á þvi að vera poppari
á Islandi.”
I dag kemur á markaöinn fyrsta sólóplata Helga
Péturssonar fyrrum Ríó-meðlims. Ber hún nafnið Þú
ert. Það er hljómplötufyrirtæki Gunnars Þórðarson-
ar, sem einnig er fyrrverandi Ríó-maður, Ýmir h.f.,
sem gefur plötuna út.
Helgarpósturinn hitti Helga P. af þessu tilefni
fyrir skömmuogátti þá viðaðhann
viðtal:
eitt lag sem olli þvi að ég sló til
og það er lagið hans Þórarins
gamla Guðmundssonar, Þú ert,
sem lengi hefur verið i miklu
uppáhaldi hjá mér. Mér finnst
að I þessari upprif jun á gömlum
lögum sem svo mjög hefur tiðk-
ast á hljómplötum undanfarin
ár, hafi alveg gleymst að taka
fyrir lög þeirra meistara sem
áttu sitt blómaskeiö I fyrri hálf
leik þessarar aldar, menn eins
og Sigvaldi Kaldalóns, Páll
ísólfsson, Þórarinn Guðmunds-
son og fleiri. Og reyna að taka
þessi lög eins og maður gæti
imyndað sér að þeir hefðu gert i
dag.”
Skrýtið að vera einn
,,Ég veit ekki hvernig á að
skilgreina þessa plötu mina —
hvort hún sé i anda Rió eða
hvað. Ég hef bara reynt að gera
hana eins eðlilega og mér er
unnt og vona að það hafi tekist.
Það er lika skrýtið að vera allt i
einu svona einn að gera plötu.
Hún er kannski lik þvi, sem
maður var að gera i gamla
daga, en það verður þá bara að
hafa það.”
— A RIó eftir aö koma aftur
saman og taka upp plötu?
Helgi: ,,Ég held ekki, slikt
gerist varla aftur. Við höfum
einhvern veginn fjarlægst
hverja aðra. Við vorum saman
öllum stundum I fleiri ár og
höfðum lítil samskipti við annaö
fólk, nema i gegnum spila-
mennskuna, og svo þegar þetta
dettur upp fyrir, virðumst við
vera önnum kafnir við að reyna
að kynnast einhverju nýju. Sið-
asta platan sem við gerðum
virkaði heldur ekki vel á fólk og
við vorum ekki lengur sammála
um hvað það væri sem við vild-
um gera og samstarfið þ.a.l.
orðiö ansi stirt. Gunni og Óli
vildu t.d. fara úti alvarlegri
pælingar, sem er mjög erfitt
fyrir hljómsveit sem þekkt hef-
ur verið fyrir allt annað en að
vera alvarleg. Svo er nú lika
orðið svo vonlaust að gera út
hljómsveit og má I þvi sam-
bandi nefna, að sumariö ’77 fór-
um við I heljarmikla hljóm-
leikaferð um landsbyggöina.
Brúttóhagnaður var um 15 mil-
jónir, en við stóðum eftir með
143 þúsund i vasanum, þannig
að svoleiðis útgerð er alveg út i
hött. Það eru einhverjir allt aðr-
ir sem hirða peningana en þeir
sem vinna fyrir þeim.”
Alltaf i hringiðunni
— Hvað hefurðu svo haft fyrir
stafni, eftir að Rió lagði upp
laupana?
Helgi: „Ja, mér finnst ein-
hvern veginn eins og mér muni
aldrei takast að losna úr músik-
inni. Flest sem ég geri
tengist á
Gyðingur í bilskúr
— Stóð ekki til að búa mann-
skapinn undir þessa plötu, með
þvi að gefa fyrst út eina tveggja
laga?
Helgi: Jú, og það átti að
pressa hana I New York hjá
fyrirtæki sem kallast Soundtek
og á aö vera eitthvert fint
pressukompani, en er I rauninni
bara bilskúr i eigu einhvers
gamals gyðings. Og hann klikk-
aði karlanginn, þannig að ekk-
ert veröur úr þvi. En það hefði
veriö mjög gaman aö prófa það.
Þetta var jú einu sinni svo stór
þáttur i allri plötuútgáfu og nú
viröist vera aftur oröinn grund-
völlur fyrir litlar plötur, vegna
þess að þær stóru eru orðnar svo
dýrar. Og við vorum m.a.s. bún-
ir að gera umslag fyrir hana og
þaö átti að vera eitt lag á henni
sem ekki er á stóru plötunni og
dettur þaö þ.a.l. uppfyrir.”
Lengi í bigerð
„Þessi sólóplata
min ,er I sjálfu sér
búin að vera lengi i bi-
gerð. Útgefendur
hafa lengiveriö á eftir
mér l þessu sambandi
og það er kannski þess
vegna sem ég hef dregið
þetta svona lengi, þvi það
hefur kitlaö dálitið hé»
gómagirndina I manni að
hlýða á hvatningarorö þeii
og lofsöng I minn garö. Ög
þykir verst aö vera ekki
að byrja núna I þessum
bransa þvi ég hef
aldrei verið i eins
góðum sam.
böndum.
Annars má
kannski segja
að það hafi
fyrst og
fremst verið
„ÉG ÆTIAST EKKI
TIL AÐ ÓLIJÓ
SKIUI ÞETTfl”
— spjallað við Helga Pétursson