Helgarpósturinn - 28.11.1980, Blaðsíða 26

Föstúdagúr1 28.' nóverriber 1980
viðtal: Jóhanna Þórhallsdóttir
myndir: Jim Smart

V

Spjallað við
Pónikfélagana Ara
Jónsson og Sverri Guðjónsson
„MANNI LEYFIST EKKI AÐ
SPILA MEÐ HANGANDI HAUS”
Mikil grdska er nú i hljúmplötu-
iönaöinum og erfitt er aö fylgjast
meö öllum þeim fjölda hijóm-
platna sem streyma inná
markaöinn. Hljómsveitin Pönik
er nú I þann veginn aö senda frá
sér nýja hljómplötu, sem ber
nafniö Ctvarp. Pónik hefur veriö
starfandi I bráöum 20 ár og á
þessum langa starfsferli hefur
aöeins einn meölimur veriö meö
frá byrjun, en þaö er tilfar Sig-
marsson hljómborösleikari. Aörir
meölimir hljómsveitarinnar eru
þeir Ari Jónsson trommuleikari,
Hallberg Svavarsson bassaleik-
ari, Kristinn Sigmarsson gltar-
leikari og Sverrir Guöjónsson
söngvari en hann tekur viö og viö
I gltar.
Ég ski apptil Sverris einn eftir-
miödaginn, en þar var einnig
staddur Ari trommari.
— Segið mér eitthvað um
Pónik?
A: Eins og gefur aö skilja á
svona löngum starfsferli, þá hafa
margir popparar komið við i
Pónik og staldraö viö um óákveð-
inn tlma. Má nefnat.d. Magnús
Eiriksson og Sigurð Karlsson.
Tilvalið að prófa popp
S: Pónik er fyrst og fremst
danshljómsveit. Það er ekki þar
meösagt að við spilum hvað sem
er, þvi okkar takmark er að spila
góða dansmúsik. Við viljum
reyna aðná tii þess fólks sem við
spilum fyrir. Það er alltaf einhver
inná milli sem hlustar kritiskt á
hvaö maöur er að gera og þaö er
ekki hægt að bjóða hlustendum
uppá hvaö sem er.
— Hvenær byrjið þiö I Pónik?
S: I fyrra var
hringt I mig noröur I Hafra-
lækjarskóla og mér boðin staða I
Pónik. Ég var alveg til í það. Mér
fannst tilvaliö að prófa að spila I
popphljdmsveit.
A: Ég kem innl á svipuöum
tlma, eftir smápásu, ég gerðist
liðhlaupi, fór i Stuðlatrió I smá
tima.
— Hvernig veljið þið lög á pró-
grammið?
A: Við veljum þau lög sem
okkur þykir góð, t.d. lög sem eru
vinsæl, þd það sé ekki endilega
best að flytja þau.
Byrjuðu ungir.
S: Þetta er jú fjölmenn hljóm-
sveit og þar af leiðandi margvis-
leglög sem við spilum. Við tökum
stundum gömlu dansana.
A: Já, við eigum varla langt að
sækja þaö, þar sem við byrjuð-
um báðir I gömlu dansa bransan-
um, með feðrum okkar.
Þeir kíma hvor framan I
annan.
— Hvenær byrjuðuð þið?
A: Ég er búinn að vera lengi i
bransanum. Ég byrjaði í kringum
’67 og þá eins og fyrr segir með
föður mínum, Jóni Jónssyni, sem
spilaði á harmonikku...Siðan fór
ég I Skólahljómsveit og haustið
eflir í Roof Tops. A þvi timabili
sem Trúbrot var 6 manna hljóm-
sveit, gekk ég í hana, en fór svo á
ný I Roof Tops. Um ’73 fór ég I
Borgls ásamt þeim Pétri
Hjaltested, Kristjáni Blöndal og
Alla bróöur. t Póinik fór ég eftir
það og er búinn að vera þar siöan
með smá liöhlaupi I Stuölatrió
einsog fyrr segir.
S: Ég byrja sem krakki að
syngjaog söngfram til lááraald-
urs. Þá stoppa ég í tvö ár, ég var
mjög lengi I mútum. Drengir
sem syngja mikið sem krakkar
eigá erfitt að finna röddina aftur.
Þaö tók mig fleiri fleiri ár að
finna röddina aftur. Ég söng með
pabba til tvítugs, þegar ég ákvað
að hætta og reyna aö finna minn
eigin söngstil.
Erfitt að spila með
læknanemum.
Ég ihugaöi þjóðlaga tónlist og
stuttu seinna fór ég i kór Lang-
holtskirkju sem er minn besti
skóli. Þar lærði ég að hlusta á
aðra og syngja með öðrum. Ég
lærði líka að hlusta á nútimatón-
list, sem mér finnst mjög heill-
andi. Þorkell er t.d. mjög
skemmtilegur. Jæja, svo skellti
ég mér I Þremilinn með henni
Kjuregej frá Sfberiu og Sæmundi.
Við byrjuðum á þvi aö spila lög
frá heimalandi Kjuregej en bætt-
um slðan frumsömdum lögum
við. Sæmi var I læknisfræði og
einsog þeir vita sem hafa prófað
að hafa læknanema I hljómsveit
með sér, þá vill skólinn oft hafa
heldur mikið aðdráttarafl á þá.
Sæmi var að lokum dreginn úr
bandinu en I staðinn fengum viö
Braga nokkurn Hliðberg
harmonikkuleikaraog Þremillinn
fór að spila sem skemmtiatriði I
Þorscafé í nokkur kvöld og viðar.
Síðan fór ég I poppið.
— Þið farið svo úti plötugerð,
hvar var platan tekin upp?
A: Hún var tekin upp I Hljóð-
rita, á tlmabilinu september til
nóvember.
S: Siöast liðið vor fórum við að
leita fyrir okkur með efni. Við
reyndum að leggja okkur út eftir
góöum textum. Nú svo kom Fálk-
inn inni spilið og lagði blessun
sina yfir þetta.
Ha? Engin laun?
A: Við vorum siðan að vinna
plötuna á kvöldin og um helgar.
Það var eini timinn sem við gát-
um gefið okkur I plötugerðinu, við
vinnum nefnilega allir fyrir okkur
á daginn.
— Hvað segirðu, fáið þið engin
laun fyrir gerð plötunnar?
S: Nei, viö fáum engin laun
nema salan fari yfir 2000 eintök.
Það þarf 2000 eintök til þess að
platan standi undir sér og allur
kostn. sé greiddur og þar eru aug-
lýsingar meðtaldar.
A: Við fengum skammtaða 125
tirna.og viti menn tlmasetningin
stóðst. Þetta mun vera i fyrsta
sinn sem að timasetning stenst
hjá Fálkanum.
S: Já, það er ferlega dýrt að
vera I stúdiói. Hver timi i Hljóð-
rita kostaði 35 þús. i sumar. Ætli
hann hafi ekki hækkað nuna.
Hver hreyfing inni stúdióinu
kostar pening og þvi eins gott að
nota timann vel. Maður var I hálf-
gerðri útlegð frá fjölskyldunni á
rneðan á uppstökum stóð. — Það
er ágætt aö vera kominn heim
aftur. En viltu ekki hlusta á upp-
tökurnar?
Ég þigg það og brátt berast
ljúfir flaututónar um stofuna og
Sverrir syngur einsog honum ein-
um er lagið.
S: Manúela spilaði inná plötuna
einmitt daginn áður en hún fór til
Kaupmannahafnar og vann Sonn-
ingverölaunin.
Manni leyfist ekki að
spila með hangandi
haus.
A: Þessi plata var alveg nauð-
synleg hjá okkur. Við urðum að fá
tækifæri til þess að skapa eitthvað
sjálfir.
S: Það er alls ekki nóg að spila
einungis á böllum. Þessir menn
eru mjög reyndir og það var kom-
inn tfmi til að þeir nýttu sér það
sem þeir hafa verið að prófa I
gegnum árin.
— Og hérna er spurningin sem
þiö hafið beðið eftir, hvernig er að
vera I danshljómsveitabransan-
um?
— Þeir brosa Ibyggnir. — Þar
kom að því.
A: Ég fann, þegar ég var i
Stuðlatrid, aö maður hefði alveg
getaö farið yfirum. Ég var að
spila um hverja helgi, og eins i
Sigtúni. Maöur var orðinn ansi
þreyttur á sunnudögum.
S: Það er hættulegt ef maður
gleymir að einbeita sér þegar
maður er uppi á sviði. Þetta er
alveg einsog að vera I leikhúsi.
Manni leyfist ekki að spila með
hangandi haus. Maðurverður að
spila fyrir fólkið og spila saman.
— Þiö hafið ekki gerst atvinnu-
spilamenn?
A: Ég reyndi það með Trúbrot
og Roof Tops, en það gekk ekki.
Ef að það eru ekki stöðugar æf-
ingar þá verður maður þreyttur á
að sofa frameftir. Maður verður
bara eiröarlaus.
S: Þeir sem gerast atvinnu-
spilamenn, verða að hafa nóg að
gera og vera duglegir. Ég gæti
kannski hugsaðmér að gerast at-
vinnumaður I smátima. En það
fer alveg gífurleg orka i þetta, og
það fer líka orka I það að hafa
sameiginleg markmið. En ég get
ekki hugsað mér að vera án tón-
listar.
Eins og sprungin
blaðra
A: Ef maður hættir i smátlma
þá kemur alltaf aftur þráin eftir
meiri tónlist.
S: Það sem er verst viö þennan
bransa, er næturvinnan.
A: Já, sólarhringurinn vill snú-
ast við, maöur er ekki tilbúinn til
þess aö fara að sofa kl. 4, þegar
maður er oröinn upptjúnaður
eftir dansleiki.
— Ætlið þið að halda áfram?
A: Já, við gerum það, þegar við
erum búnir að jafna okkur eftir
það tómarúm sem myndaðist
þegar við vorum búnir að spila
inná plötuna.
S: Já, maður var alveg eins og
sprungin blaöra, hafði ekki einu
sinni fylgst með fréttunum.
A: En nú förum við að spila i
Sigtúni eitthvað og svo eru
nokkur skólaböll sem við spilum
á. En við erum mjög bjartsýnir á
framtíöina.