Helgarpósturinn - 24.07.1981, Blaðsíða 10

10
Föstudagur 24. júií 1981 Holrjpirpn^furinn
Nú stendur yfir sá timi sem er kallaöur ferðamannavertiftin, og virft-
ist sem hún ætli ekki aft vera sem verst I ár. Uppskera ferftamannaver-
tiftar skiptir máli fyrir þjóftarbúift og undanfarift hefur talsverftur
áróftur verift hafður uppi um gildi ferftamannaþjónustu sem atvinnu-
vegar á isiandi. Af þessu tilefni fór Helgarpósturinn þess á leit vift Hörft
Eriingsson, þjóftfélagsfræfting, sem verift hefur leiOsögumaftur er-
lendra ferftamanna um island I 13 ár og forstöðumaftur eigin ferfta-
skrifstofu síftan i fyrra, aft hann veitti lesendum blaftsins persónulega
innsýn i þaft starf sem unnift er og um leift starfsskilyrfti þessarar þjón-
ustu eins og þetta kemur fyrir í einni viku. Hörftur hélt þvi Dagbók fyrir
Helgarpóstinn siftustu viku, en ferftaskrifstofa hans annast einvörft-
ungu móttöku erlendra ferftamanna hér, — Þjóftverja, itala og Hol-
lendinga, — á þessu sumri eru hóparnir átta.
DAGBÓKll
í Skjólkvium. Myndin var tekin i fyrra svo landift er enn ekki oröift bik-
svart eins og þafter i sumar. Ljósmynd Ms.
eyrar. Útlendingarnir tóku fyrst
eftir draslinu eins og venjulega,
þeir skilja aldrei hvers vegna
nattdrufegurftin þarf aft vera
hulin plasti og gaddavir. Vift
förum hægt, skoftum fuglana,
þarna er álftin, sendlingur, lóa,
sandlóa... óendanlega margai
tegundir. Þeir sem eru meft kikja,
skoða selinn sem liggur úti fyrir.
Förum gegn um Stokkseyri. Þar
hef ég komið reglulega i sjö ár
meft gönguhópa og aldrei séft
mann á ferli. Þeir hvila sig vel á
sunnudögum, Stokkseyringar.
Komum i Þuriftarbúft, sem ég
vil hvetja alla til aft skofta, ekki
sist nUna eftir aft ný umsjónar-
kona hefur tekift þar vift störfum.
SU hefur yndi af að segja frá
Þurffti og bUftinni og allt er til
fyrirmyndar og Stokkseyringum
til söma. Göngum fram á
skreiftarhjalla og þaft fer hroll-
urum Þjóftverjana vegnamataræft
isins i landinu, en ég full-
vissaöi þá um aft þetta sé ekki
daglega á borftum hér! Þriggja
tima göngu dagsins lýkur við
Stokkseyrarvita, þar biftur
rútan, sem færi okkur heim
að FlUðum. Þar fara allir i
sundlaugina, þessa gömlu og
góftu laug, sem ég vona bara þeim
detti ekki i' hug aft fara aft eyfti-
leggja til aft byggja steinkastala i
staftinn, eins og nágrannarnir eru
búnir aft gera. Allir hafa gaman
af aft koma i' laugina á FlUðum
eins og hún er.
Kvöldmatur. Matur er manns-
insmegin ekki sist eftir Utiveru og
gönguferðir og skiptir ferðafólkið
óendanlega miklu máli. LUftan
heimsfrægaá FlUðum bregst ekki
frekar en fyrri daginn og ekki
spillir rófusalatift. Það kemur
hópnum alltaf á óvart, minnir þá
á hungursneyð i' striðinu, þegar
þeirneyddust til aft borfta „fóftur-
rófur” eins og þeir kalla þær. A
MANUDAGUR:
Vaknafti kl. 7 i morgun og fór
aftur i pottinn. Sem ég lá þar, sá
ég þá sprækustuUr hópnum koma
Ur morguiískokki. Þaft tekur alltaf
smátima fyrir Þjóftverja að skilja
aft morgunverður er ekki fram-
reiddur fyrr en kl. 8 hér á landi.
Yfirleitttekurþaðþá langan tima
að skilja að þeir eru komnir i fri
og geta slappað af, raunar eitt af
hlutverkum fararstjórans aft
kenna þeim þá kUnst.
Kom seint i morgunmatinn,
allir löngu byrjaðir aft raða i' sig
kræsingunum. Þeir borða geysi-
mikið á morgnana. Lengi var það
rætt að Þjóftverjar stingju á sig
leyfum af matarborftunum, hirtu
allt lauslegt og matarkyns. En
geri þeir það, er það skipuleggj-
urum ferftanna aft kenna. Þessi
hópur fékk fyrir löngu bæklinga
um land og þjóft, þar sem það er
m.a. tekift fram að matarstuldur
sé stuldur og ósiftur. Heima hjá
þeim aftur á móti, er þetta ekki
stuldur og sjálfsagftur hlutur —
— og fæstir ganga á þúfum!
Á gjárbakkanum biftur rUtan og
fleytir okkur næsta spöl, aft stifl-
unni i' Þjórsá. Stór stund rennur
upp hjá fuglaskofturunum, þeir
sjá sjálfan óftinshanann leika sér i
straumnum. Aft honum þarf að
leita lengi i Þýskalandi. Enáfram
er haldift, vift ætlum raunar að
ganga á gígana i Skjólkvium. En
vegurinn, efta öllu heldur veg-
leysan frá þvi i fyrra er horfin
undir öskuna. Gissur bilstjóri
(hann er m.a.s. Þorvaldsson) er
til i' að finna nýja leið á öskunni,
en bi'llinn er of þungur, sekkur og
við ákveftum aft yfirgefa hann og
Gissur, ganga beint af augum frá
LandmannavegiiSkjólkviar. Þaft
er stórkostleg tilfinning að vera á
gangi i þessu biksvarta
umhverfi, sérkennilegt og ógn-
vekjandi. Við erum á ferft i'4 tfma
eða u.þ.b.og klöngrumst þá aftur
upp i rUtuna. Hópurinn er mátu-
lega uppgefinn, dottar á leiðinni
og ég læt mikrafóninn i friði, leyfi
þeim að kUra með reynslu dags-
Vift Hagavatn.
Vika með þýskum ferðamönnum:
A TÚRHESTÁ ER EKKI LEGGJANDI
- EN HÆGUR VANDIAÐ TEMJA ÞÁ
— Hörður Erlingsson, ferðaskrifstofu- og fararstjóri heldur Dagbók fyrir Helgarpóstinn
Flúftir,
Hrunamannahreppi.
SUNNUDAGUR:
Annar hópur sumarsins kom
frá Dusseldorf i gærkvöldi — 30
Þjóftverjar reiftubúnir til aft
ganga i' 14 daga á tslandi. Vift
gistum á hótelum en keyrum á
göngusvæftin hvern dag.
Vélinfrá Dusseldorf lentikl. 23.
Ferftin híngaft austur i nótt var
stórkostleg — logandi sólarlag og
Snæfellsjökull bjartur og lofafti
góðu samkvæmt alþýftuvi'sind-
unum. Við fórum Hellisheifti og
fengum okkur piknik á Kamba-
brUn um miftnættift: rUgbrauft
meft revktum laxi og pilsner meft.
Svipurinn á Bæjörunum var
skrýtinn yfir fslenska pilsn-
ernum. Fyrstu geislar morgun-
roftans sáust þegar komift var i
hreppana.
Ég leyffti hópnum aft „sofa Ut” i
morgun, þ.e. fór ekki af staft fyrr
en kl. 10.30. Aðalgangan i dag er i
Stokkseyrarfjöru, en fyrst kom-
um vift i Skálholt. Mér finnst
gaman aft byrja ferftirnar i há-
kúltúr — klassiskir tónleikar i
kirkjunni i Skálholti koma Þjóö-
verjunum alltaf skemmtilega á
óvart — þeir halda aft hér se ekk-
ert annaft en auftn og eymd. 1 dag
urðum vift þóaft veraán tónlistar-
innar og ég saknafti þeirra Helgu,
Manuelu og kompanis. En hópur-
inn naut kirkjunnar þrátt fyrir
þögnina enda standa altaristafla
Ninu og gluggar Gerftar alltaf
fyrir si'nu.
Afram i Grimsnes, stöldruöum
vift hjá Kerinu — fórum raunar
hringinn i' kring um þaft. Svo á
Selfoss ihádegismat. Hópurinn er
á halfpension, þ.e. morgunmatur
og kvöldmatur innifalinn,i hádeg-
inu sér hver um sig. Sumir eru
með matarpakka frá hótelinu,
aftrir hafa keypt sjálfir inn, enn
aftrir fara i Fossnesti, þ.á.m. ég.
Komum nógu seint til aö vera
laus viö hádegisörtröftina. Hitt
var verra, aft snyrtiaftstaftan var
svo sóftaleg aö varla var mennsku
fólki upp á þaft bjóftandi aft þvo
sér þar um hendur og engin hand-
klæfti. Fossnesti er siður en svo
svarti sauðurinn i þessu sam-
bandi, sömusögu aft segjaá flest-
um þessara grillstafta Uti á landi,
sem selja svokallafta kokkteilsósu
meö kjötsneiðum i'.
Eftir mat: Fjaran sjálf.
Gangan byrjar vestan Stokks-
FlUftum sannfærast þeir um aft
hér sé um ekkert skepnufóður aft
ræfta, heldur herramannsmat.
Þeir kunna allir aft mela venju-
legan i'slenskan mat og sækjast
eftir honum, enda sjálfsagt aft
nota hann sem mest — aldrei hef
ég séft Þjóftverja brosa aft lokinni
svfnakjötsmáltið á islensku
hóteli.
Eftir matinn safnast allur hóp-
urinn saman i setustofu, dagskrá
næstu tveggja vikna er rakin og
ég svara ótal spurningum.
Nokkrir höfftu hugsaft sér aft fara
idagsferft til Grænlands undir lok
ferftarinnar og höfftu pantaft hjá
skrifstofunni Uti. A siðasta hausti,
þegar framsýnir Þjóftverjarnir
voru að skipuleggja þessa ferð
sina hingað, kostaöi það 450 mörk
aft fljUga til Grænlands. NU kostar
þaft 570 vegna breyttrar stöðu
marksins og dollara, en verðift er
skráft i' þeim gjaldmiftli. Þeir 16,
semhöfðu hugsaðsér þessa auka-
ferft, hætta snarlega við, — verð-
skyn Þjöftverja er einstakt!
Sátum góða stund yfir rauftvfns-
glasi en svo dreif ég mig i' mi'na
vistarveru, skellti mér i heitan
pott til aft semja dagbók fyrir
Helgarpóst i' huganum.
þeir halda sig eiga það sem fyrir
þá er borift þaft erallt og sumt. Og
sé þeim sagt aft þetta eigi ekki við
á Islandi og að þeir eigi ekki aft
gera þaft, þá hlýfta þeir umyrða-
laust — eins og alltaf!
Nokkrir fóru aft versla hjá
Geira á Grund, harðfisk, skyr,
brauft. Aftrir fá matarpakkana
sina. Vift leggjum af staft kl. 9.17
— ekki 9.15eins og tilhaffti staftift.
Einhvers staftar heyrist athuga-
semd um ónóga stundvfsi!
1 dag var jaröfræfti á dagskrá,
vift fórum i Hekluna. Fyrst
komum við i Stöng i' Þjórsárdal og
skoftuftum bæinn. Ég hélt smá
tölu um vistarverur og lifnaðar-
hættitil forna. Frá Stöng göngum
vift að Gjáfossi og erum lengi aft
dunda i gjánni aft venju, þar er
margt sem heillar, ekki sist
blómaskoftara hópsins, sem finna
þarna eyrarrósog hvönn. I gjánni
er einnig fyrsta þolraunin, aö
komast yfir ána, sem flestir
Islendingar myndu kalla lækjar-
sprænu. Þeir leggja iann á gulu
stigvélunum sinum, sumir þó
berfættir. Stundum hef ég þurft
að bera einstaka mann yfir þetta
vatnsfall á bakinu! örfáir Þjóft-
verjar kunna aft stikla á steinum
ins i friði. Komum heim aft
FlUðum og allir i sund og svo i
mat. 1 kvöld var lambahryggur,
en nU hafði átt aft gera vel við
okkur svo um munafti, pantaður
stjörnukjötflokkur, sem sagt feit-
ur dilkur. Kokkurinn gerfti þaft
sem hann gat, þegar ég haffti séft
hvers kyns var, skar af eins mikla
fitu og hann taldi nægja, en allt
kom fyrir ekki — fituhaugarnir
voru á diskunum i lok máltiðar.
Það er merkilegur ósiftur að
mæla gæfti dilka eftir þyngd og
spiki. Meftan allur umheimurinn
keppist vift aft kynbæta og megra
öllum neytendum til heilsu- og
bragðbótarer hér borift fram ægi-
feitt lambakjöt og helst ekki
kryddaft meft öftru en salti og
pipar, en þaft er nú annaft mál.
Skyldi þeim aldrei detta i hug að
nota t.d. blóðbergift sem vex vift
hvert hótel á tslandi — blóftberg,
sem fæst i'verslunum undir nafn-
inu thyme. Svo er þaft auðvitaft
móðgun vift lambakjöt aft elda
það hraðfryst eins og stundum
kemur fyrir jafnvel á fyrir-
myndarhótelum.
Yfirleitt eru hótelin allt of
feimin vift aft bjófta upp á „venju-
legan mat” — þó fékk ég um dag-