Helgarpósturinn - 26.06.1986, Síða 34

fvnwfTm
'*~íí *» «'«’i m ~w*'.
k %% vt. <í.»í. x> fc
mu auawwnA
K.'WL*JM*»
Kuklari og Þeysari
gefa út diskóplötu
— og munu ásamt breskum tónlistar- og kvikmyndagerðarmönnum
fara í tónleikaför um ísland, gera heimildamynd og klofna LP-plötu
Sjáið þið í anda Hilmar Örn Hilm-
arsson galdrakarl og fyrrverandi
meðlim hljómsveitanna Þeys og
Psychic TV og Einar Örn Benedikls-
son Purrk og Kuklara standa ásamt
fleirum að gerð diskóplötu? Að
óreyndu gæti HP ímyndað sér að
það þætti nokkuð ótrúlegt. „Jú,
þetta er rétt,“ sagði Hilmar Orn
hlæjandi í samtali við blaðið, ,,og
Einar Örn er bara eins og fæddur í
að flytja svona músík, já og hann
bæði syngur og talar.“
Hljómplatan sem hér um ræðir er
12 tommu plata og á henni eru 3 lög.
Auk nafnanna Hilmars og Einars
stendur að gerð plötunnar „dálítið
af góðu fólki," eins og Hilmar orðaði
það, eða Daue Ball, sem starfað hef-
ur í hljómsveitini Soft Cell, og Rose
McDowell, sem hefur ásamt annarri
stúlku sungið í dúettinum Straw-
berry Switchblade. Platan kemur út
í júlí en þar með er ekki öll sagan
sögð því í hóp ofangreindra tónlist-
armanna bætast þeir David Tibet,
úr hljómsveitinni Death in June og
James Foster úr Monogramm Sett
og tónlistarmennirnir munu ásamt
breskum kuikmyndagerdarmönn-
um og Fridriki Þór Fridrikssyni gera
sér för um helstu söguslóðir á Is-
landi í júlí, troða upp og gera heim-
ildamynd. í tengslum við íslands-
reisuna verður tekin upp LP-plata
en lögin á henni verða ekki tilbúin
fyrirfram heldur snöggsoðin og í
heiminn borin á staðnum. ,,Þessi
plata verður væntanlega mjög klof-
in,“ segir Hilmar, ,,því tónlistar-
mennirnir hafa verið í ólíkri tegund
tónlistar." Útgefendur beggja hljóm-
platnanna eru bandaríska fyrirtæk-
ið Enigma og breska fyrirtækið
Crass Records.
En Hilmar hefur þess utan ekki
setið auðum höndum. Hann hefur
þegar sent frá sér frumsamda ball-
etttónlist á stórri plötu sem ber
nafnið „Mouth oftheNight". Að auki
hefur hann lokið við gerð hljóm-
plötu með David Tibet og James
Foster en platan kemur bráðlega út
í Evrópu. Þeir félagarnir, sem kalla
sig „Arian Aquerians“ eða arísku
vatnsberana, flytja á plötunni
húmorískt popp og að sögn Hilmars
fer hún alveg yfir mörkin og er eins
konar uppgjör þeirra við þær hljóm-
sveitir sem þeir hafa starfað í.
Hilmar hefur að venju aðeins
skamma viðdvöl hér á landi því
hann heldur í ágúst aftur utan til að
stýra upptökum og leika á diskó-
plötum með söngkonunum Annie
Anziety og Rose McDowell en þær
eru, ásamt Hilmari og nokkrum
breskum tónlistarmönnum, hluti
Ornamental-hópsins sem hyggur á
þróttmikið samstarf þvers og kruss í
framtíðinni. Og munu hverju sinni
leika þá tónlist sem þeim sýnist og
skiptir þá ekki máli hvort hún heitir
diskó eða „hardcore". -Mrún
Helgi Þorgils
Friðjónsson
myndlistarmaður er
kankvís og hlédrægur
þegar hann er spurður
út í galleríið sitt, sem
er lítt þekkt hér á
landi þótt þar sýni að
staðaldri erlendir
listamenn sem margir
eru mjög þekktir.
Gallerí Gangurinn:
Hógværasta gallerí
borgarinnar
„Já, þetta er mjög hógvært gall-
erí. Það er opið á misjöfnum tímum
og það er svolítið óþægilegt fyrir þá
sem vilja koma að skoða en það
koma sama sem engir hingað, bara
kunningjar mínir og svo einn og
einn ókunnugur," sagði Helgi Þor-
gils Fridjónsson myndlistarmaður
sem hýsir Gallerí Ganginn í gangin-
um í íbúð sinni að Rekagranda 8.
Mjög þekktir listamenn hafa sýnt í
galleríinu og það er þekkt erlendis
en fáir virðast vita um tilveru þess
hér á landi.
Að þessu sinni stendur yfir sýning
á verkum Austurríkismannsins
Franz Graf en hann sýnir nokkrar
teikningar á transpharent-pappír,
sem að sögn Helga eru mitt á milli
þess að vera fígúratívar og abstrakt.
Sýningin stendur fram til næstu mán-
aðamóta en þá tekur við sýning
annars Austurríkismanns, Fritz
Grohs, sem sýnir litlar teikningar og
málverk, þ.á m. landslagsteikningar.
„Nei, nei, það kostar ekkert inn,
þetta er bara frístunda-gallerí, það
eru bara myndirnar sem kosta eitt-
hvað ef einhver hefur áhuga,“ sagði
Helgi hógvær og glettinn.
— Má ég ekki segja frá símanúm-
erinu þínu, fyrst galleríid er opid á
suona misjöfnum tímum?
„Ja, verður þá ekki stöðugur
ágangur?" spurði Helgi og hló og
bætti síðan við að hægt væri að
finna sig í símaskránni en með því
móti kæmu e.t.v. aðeins þeir sem
einlægan áhuga hefðu á svona frí-
stundagalleríi.
HP ætlar hins vegar að skjóta
Helga skelk í bringu með því að
hvetja myndlistarunnendur til að
fylgjast með því hverju sinni hvaða
sýningar eru í boði og láta ekki
merkilega listviðburði framhjá sér
fara.
-Mrún
POPP
Hallar-Popp-korn
Stærsti hópur erlendra poppara sem hefur
heimsótt landið er kominn og farin. Eftir lifa
ánægjulegar endurminningar um vel heppn-
aða tónleika í Höllinni. Og nú er búið að lofa
okkur öðru eins að ári!
Þó svo að Fine Young Cannibals, Lloyd
Cole And The Commotions og Simply Red
hafi ekki verið í hópi vinsælustu hljómsveit-
anna hér fyrir Listapopp létu poppaðdáend-
ur það ekki aftra sér frá að mæta til ieiks.
Madness þekktu vitaskuld allir. Það er þó
ekki sú þekktasta sem allar ánægjulegustu
endurminningarnar eru tengdar heldur hin-
ar. Og þar með má segja að Listapoppið hafi
öðlast verðugan tilgang: að kynna fyrir
okkur ungar og upprennandi hljómsveitir í
heimskiassapoppinu.
Á tónleikunum 16. og 17. júní var í fyrsta
skipti notað hljómkerfi það sem Reykjavík-
urborg fjárfesti í fyrir nokkru. Það reyndist
ákaflega vel og gefur vonir um að hér verði
í framtíðinni hægt að efna til boðlegra tón-
leika — úti jafnt sem inni — og ýmiss konar
skemmtana annarra. Þó að kerfið hafi verið
svo dýrt að ekki þótti þorandi að leysa það út
fyrr en eftir borgarstjórnarkosningarnar þá
er það afar merkileg fjárfesting sem ég hef
trú á að borgi sig þegar fram líða stundir.
Notkunarmöguleikar kerfisins eru næstum
óendanlegir.
Meira um tónlistina. Fyrra kvöldið
skemmtu Lloyd Cole og félagar og Simply
Red ásamt Bjarna Tryggva og Grafík. Há-
punktur kvöldsins var tvímælalaust Simply
Red. Þetta er hljómsveit sem á eftir að ná í
fremstu röð í heiminum og það áður en langt
um líður. Tónlist hljómsveitarinnar nýtur stn
mun betur á tónleikum en á plötum. Hún
flytur að vísu enga keyrslutónlist heldur
áheyrilega blöndu souls og popps með
gospelláhrifum hér og þar. Hápunktur Lista-
poppsins var tvímælalaust þegar Simply Red
fluttu Holding Back The Years. Þá sýndu tón-
leikagestir að þeir geta verið vel með á nót-
unum, en eru ekki útúrdrukkinn lýður sem
veður um brjótandi rúður og flöskur eins og
sumir hafa viljað vera láta.
Á fyrri tónleikunum kom vel í Ijós hversu
vel menn þurfa að kunna til verka ef hljóm-
kerfið nýja á að koma að tilætluðum notum.
Þannig vantaði talsvert upp á að hljóðblönd-
unin væri nógu góð meðan Bjarni Tryggva
og Grafík fluttu sín lög. Hlutur Lloyd Cole og
félaga var góður en hljómgæðin bötnuðu um
allan helming þegar kom að Simply Red.
Hljóðmaður þeirrar sveitar (reyndar kona á
þrítugsaldri) vissi nákvæmlega hvað hann
var að gera. Enda naut níu manna sveitin sín
út í ystu æsar. Hárfínn og nettur leikur gítars-
ins skar sig meira að segja svo úr heildar-
hljómnum að maður gat heyrt nöglina
strjúkast við strengi!
Síðara kvöldið áttu piltarnir Fine Young
Cannibals. Greifarnir, Rikshaw og Madness
voru reyndar góðar en FYC sköruðu fram úr.
Þeir Roland, Andy og David eru góðir laga-
og textasmiðir og þeir kunna að auki að ná
til hlustenda. Enda sýndu áheyrendur að
þeir voru vel með á nótunum.
Engan hef ég hitt sem beinlínis var
óánægður með hlut Madness. En fólk bjóst
greinilega við einhverju meira en hljómsveit-
in bauð upp á. Sennilega meira sprelli og
dáraskap. Myndbönd Madness gefa greini-
lega ekki alveg rétta mynd af hljómsveitinni.
Hún er sennilega eftir allt skipuð ungum og
aivarlega þenkjandi tónlistarmönnum eins
og Mark Bedford bassaleikari sagði í blaða-
viðtali. Hljómsveitin hefur einnig starfað
mun lengur en hinar sem heimsóttu okkur.
Ásgeir Tómasson
Heildaryfirbragðið er því farið að slípast og
orðið fastmótaðra en hjá hinum sem enn
eiga á brattann að sækja.
Nú er sem sagt allt búið í bili. Á næsta ári
fáum við nýtt Listapopp með öðrum hljóm-
sveitum. Enn veit enginn hverjar koma. Það
kom í ljós síðast að blanda reyndra og upp-
rennandi, íslenskra og erlendra gekk ágæt-
lega upp. Út frá þeirri formúlu mætti gjarnan
vinna næst.
Nokkur korn um Poppkorn
Poppkorn, poppþáttur sjónvarpsins, hefur
nú verið á dagskrá um nokkurt skeið. Hann
er nú búin að vinna sér sess og flestir virðast
hafa gleymt gamla og þreytta Skonrok(k)inu.
Það þýðir þó ekki að þátturinn sé óaðfinnan-
legur. Og satt að segja virðist eitthvað í fram-
kvæmdinni vera virkilega brogað.
Það gerðist til dæmis viku fyrir Listapopp
að tilkynnt var að Stranglers yrðu meðal gesta
í Laugardalshöllinni. Sem betur fer var kynn-
irinn ekki svona illa með á nótunum né held-
ur var hann að reyna að vera fyndinn. Þátt-
urinn var einfaldlega tekinn upp svo löngu
fyrirfram að Stranglers höfðu ekki enn boð-
að forföll þegar hann var skeyttur saman!
Dægurtónlistin er forgengilegur hlutur. Það
sem er nýtt eða rétt í dag er úrelt viku síðar.
Lag sem er á toppnum þegar Poppkorn er
tekið upp getur verið fallið út af lista þegar
þáttarómyndin er sýnd. — Svo fá kynnarnir
skömm í hattinn þegar sýnt er hálfúrelt efni.
Það er að vísu afstætt hvað er gott popp og
slæmt. En ég leyfi mér að fullyrða að það
heyri fremur til undantekninga en hitt að al-
mennileg tónlist sé leikin í Poppkorni. Þætt-
irnir eru allt of oft uppfullir af rusli sem ekk-
ert erindi á hingað til lands meðan margt af
vinsælustu tónlistinni í Bretlandi, Bandaríkj-
unum og víðar berst hreinlega seint eða alls
ekki. Þessu hlýtur að vera hægt að kippa í
lag. Þó svo að það kosti sjónvarpið eitthvað
meira að flytja inn músíkböndin sjálft en að
fá þau frá umboðsmönnum erlendra hljóm-
plötuútgefenda þá skilar mismunurinn sér í
betra efni. Ég þykist vita að forráðamenn
sjónvarpsins vilji vanda til dagskrárgerðar
sinnar. Það eru ekki vönduð vinnubrögð sem
eru viðhöfð í gerð Poppkornsins.
34 HELGARPÓSTURINN