Helgarpósturinn - 14.05.1987, Síða 21

hefði skömmu áður verið reykt og
það mikið. Og það þó hollustusinnar
hefðu málað mynd af legsteini á
vegginn og skrifað við: „Leiði
óþekkta reykingamannsins".
Uppi í skólastofunni „Augasteini"
voru þriðjubekkingar að taka próf í
íslenskri ritgerð. Úti fyrir var „Köll-
unarklettur" og við hann málað á
vegg borgarvirkið Akrópólis, há-
borg Aþenu! Þjóðrembingslegar
nafngiftir og alþjóðleg menning í
bland. Jim fær náðarsamlegast að
taka myndir af ritgerðasmiðum og
vonandi að það hafi ekki ruglað
neinn í ríminu.
Eftir langt rölt framhjá Ábótasæti,
Þjófaskörðum og Viskusteini ber
okkur að Loftsteini og þar finnum
við loks nemanda! Svanhvíti Lofts-
dóttur hafði gengið ágætlega í
munnlegri ensku hjá Mary Sigurds-
son. „Ég er að klára stúdentsprófin,
á tvö próf eftir. Auðvitað verður
hálfleiðinlegt að vera búin, hér er
alltaf iíf og fjör og MS besti skólinn".
Gudmundur Jónsson sögukennari
varð á vegi okkar, sjálfur stúdent úr
sama skóla frá 1975 — þá var skól-
inn reyndar í gamla Miðbæjarskól-
anum og kenndur við Tjörnina.
„Það var mjög skrítið að setjast allt
í einu hinum megin við borðið og
tók sinn tíma að venjast því. Og
gömlu kennararnir, þeir meðtóku
mann svona hægt og bítandi."
Ef þögnin hefur verið uppáþrengj-
andi í MS þá var hún ærandi og yf-
irþyrmandi í Menntaskólanum í
Reykjavík, þar sem næstum mátti
heyra óminn af gangaslögum einn-
ar og hálfrar aldar. Reyndar vilja að-
standendur skólans rekja sögu hans
til hinna fornu latínuskóla, sem
stofnaðir voru í öndverðri kristni
við báða biskupsstóla landsins, en
gamla lærdómssetrið við Lækjar-
götu er nógu aldrað án þess að grípa
þurfi til þess að ýkja! Uppi hanga
myndir af stúdentsefnum frá síðustu
öld, piltar sem í sjálfu sér eru ekkert
ótrúlega öðruvísi en stúdentar nú-
tímans. Myndirnar eru þokukennd-
ar og piltarnir draugalegir en brjóst-
kassarnir þandir og hendur á bring-
um eða innundir jakkanum að hætti
Napóleons. Á þeim tíma voru það
forréttindi að ganga í skóla og pilt-
arnir á myndunum tilheyrðu hástétt
4
landsins. Löngu síðar bættust við
stúlkur og ungmenni úr öllum stétt-
um. Myndaraðir sýna breytingar á
tíðarandanum; þarna ríkti lakkrís-
bindatímabil, þarna hipptatímabil
og svo framvegis.
Prófin eru í gangi allt fram í júní
hjá sjöttubekkingum og á veggjum
hanga tilkynningar um árangur í
einstökum prófum; í náttúrufræði-
bekk 1 brilleraði SigurdurÞ. Sigurðs-
son í tölvufræðum og fékk 10 (rétt
að fyrirtæki og stofnanir leggi nafn-
ið á minnið!) og í náttúrufræði II
brillerarði Sigurrós Friðriksdóttir
með 10 í eðlisfræði. Dúxar á ferð. Á
öðrum vegg hangir hins vegar til-
kynning frá áhyggjufullum nem-
anda: „Halló, hefur einhver fundið
tölvuna mína? Hún heitir Sharp E1
507, mér þætti vænt um að fá hana
aftur."
Niðri í samkomusal eru busar að
taka enskupróf. Þögnin grúfði yfir,
kennarar gengu um, fylgdust
grannt með og svöruðu nemendum
því sem svara mátti. „Að nemend-
urnir svindli? „Nei aldeilis ekki, við
pössum þá svo vel,“ sagði Björn
kennari. Ég rýni í svip busanna, þeir
virðast ekki um of skelfingu lostnir,
kannski að prófið hafi verið blessun-
arlega létt. Við förum líka létt með
enskuna, íslendingar nútímans,
ólíkt því sem áður gerðist í þessum
húsum, þegar latínan var ómissandi
og danskan stjórnsýsluleg nauðsyn.
Á stangli má sjá kynningarbækl-
inga frá Lánasjóði íslenskra náms-
manna og umsóknareyðublöð —
greinilegt að hann Sverrir vill fá sem
flesta nemendur í „æðri“ skólana!
Og víst er að í þúsundatali munu
stúdentar innrita sig í Háskólann í
sumar eftir að hafa fagnað próflok-
um og skólaslitum með hvítar húfur
á kolli. Margir munu samkvæmt
reynslu gefast upp í háskólanum og
halda aðrar brautir. Margir stúdent-
ar fara utan næstu árin og fæstir
koma til með að hittast í bráð Kannski
þó t.d. eftir 10 ár þegar þrítugir
fyrrum samstúdentar hittast á ný,
lyfta glasi og rifja upp fjörugar
minningar. Sumir verða þá orðnir
„stjórar" af einni sort eða annarri,
margir fræðingar og kennarar.
Kannski hafa hinir ólíklegustu gert
það gott og hinir líklegustu lent á
bömmer. En allir muna best eftir
hinu skemmtilega og allir sjálfsagt
búnir að gleyma því að fyrir 10 ár-
um svitnuðu þeir í ærandi þögn yfir
ógnvekjandi prófeyðublöðum!
Iðnþróunarsjóður var stofnaður af
Norðurlöndunum árið 1970 við
aðild íslands að EFTA. Samkvæmt
stofnsamningi var upphaflegt
markmið sjóðsins að efla útflutnings-
iðnað og auðvelda aðlögun íslensks
iðnaðar að breyttum aðstæðum vegna
aðildarinnar. Megintilgangur
Iðnþróunarsjóðs er nú að stuðla að
alhliða uppbyggingu atvinnulífs á
íslandi með fjármögnun meiriháttar
fjárfestinga.
Verksvið Iðnþróunarsjóðs er því
ekki einvörðungu bundið langtíma
fjárfestingarlánum til tækni- og iðn-
þróunar. Áhersla er lögð á arðsemi
fjárfestinga, styrka stjórnun og að
fjárhagsleg uppbygging sé traust.
Iðnþróunarsjóður
veitir eftirtalin lán:
Almenn þárfestingalán
Fjárfestingalán með áhættu-
þóknun
Þróunarlán
Hvaða verkefni eru lánshæf?
Bygging eða kaup á atvinnu-
húsnæði
Kaup á vélum, tækjum og búnaði
Nýting tölvutækni
Vöruþróun - endurbætur
og nýjungar í framleiðslu
Erlend markaðsöflun
Kaup á framleiðslurétti og
tækniyfirfærsla
Iðnþróunarsjóður bendir þeim á, er undirbúa fjárfestingu í íslensku atvinnulífi,
framleiðslu og þjónustu, að kynna sér möguleika á fjármögnun hjá sjóðnum.
Iðnþróunarsjóður er fluttur í nýtt
húsnæði í nýja Seðlabankahúsinu
við Kalkofnsveg, 3. hæð.
IÐNÞROUNARSJOÐUR
KALKOFNSVEGI 1 - SÍMI 69 99 90
íslensk framtíð
er verkefiii okkar
HELGARPÓSTURINN 21