Morgunblaðið - 19.08.1965, Blaðsíða 3

FimmtudagUT 19- ágúst 1965
MORCUNBLAÐIÐ
3
n

AIX.TAF hvílir einhver leynd
ardómsfullur blær yfir rós-
inni. Rómverjar hinir íornu
ræddu trúnaðarmál sín undir
rós og var þá til þess ætlazt,
að sagan færi ekki lengra. Svo
hefur rósin þjónað mikilvægu
hlutverki í' samskiptum kynj-
anna, því að rauð rós hefur
komið í stað ástarjátninga eða
að minnsta kosti verið til
staðfestingar á sérstakri vin-
áttu og virðingu. Menn skyldu
ætla, að á tækniöld væri rósa-
rómantík úr sögunni, en við
Ámi sýnir okkur rós, sem var útsprungin um of, svo að ekki var hægt að senda hana á markað.
(Ljósm.: Gísli Gestsson).
Rúsir í Hverageröi
höfum heyrt, að þess séu
mörg dæmi. að piltar leggi
leið sína í blómabúðir annað
slagið til kaupa á rauðri rós
handa sinni kærustu — og
í sumum tilvikum eru hinar
kærustu svo margar að við-
komandi er í föstum reikn-
ingi hjá blómasalanum. hetta
er allt óskaplega skemmti-
legt og ungmeyjar tárfella,
þegar þeim berst skráþurr rós
í sendibréfi til útlanda. Og
rósin vöknar og frá henni legg
ur ástarilman.
•
Svo voru líka og hvítu rós-
irnar í Bretlandi á miðöldun-
um. En það er fjarri lagi að
setja þær í nokkurt samband
við kærleikann. hannig skipt
ir rósin um hlutverk. Við ók-
um í Hveragerði um daginn
til að kynna okkur rósarækt
og við hugsuðum um öll þessi
fim af rósum — líka Ólaf
liljurós og Rósinkr&nz.
Við fórum upp í gróðurhús-
in við Fagrahvamm og ætluð-
um að hitta eigenda þeirra,
Ingimar Sigurðsson, en hann
var þá í Reykjavik. A hlaðinu
hittum við rösklegan strák,
Árna Jón Eyþórsson, sem er
11 ára, fæddur og uppalinn í
Hveragerði. Hann sagði okkur
þessar fréttir af Ingimar, og
lét þess jafnframt getið, að
okkur væri velkomið að líta
inn í húsin undir sinni leið-
sögn, þó að hann væri kannski
hálfgerður fúskari í faginu
enn þá!
— >að er nú ekki mikið að
sjá um þessar mundir, sagði
Þannig líta menn út með
grímuna, þegar þeir úða
skordýraeitri.
Árni, — þvi að við höfum
klippt af flestar útsprungnu
rósirnar. Það er alltaf gert
jafnóðum. Þær eru svo lagað-
ar til og þvi hent sem illa er
farið og ^elzt ekki.
— Þið þurfið líka að gróður
setja nýjar plöntur?
— Já, já. Við skerum af
afleggjara og setjum þá í vik-
ur. Áður en þetta er gert,
stingum við endanum í svona
Floraminpúður í dollu, en það
gerir það að verkum, að ræt-
ur myndazt.
— Þið þurfið lík að vökva
gróðurinn?
— Já, við úðum blómin með
vatnsdreifara í loftinu í hús-
unum og svo vökvum við ræki
lega einu sinni í viku.
Þegar Arni er búinn að sýna
okkur hvernig afleggjurum er
stungið í púðrið fer hann að
leita blóma í húsinu, en þau
eru flest annað hvort of lítið
útsprungin eða of mikið, til
þess að hægt sé að senda þau
á markað. Allt, sem söluhæft
var, hafði verið tekið skömmu
áður.
Þegar við höfðum gengið
um rósahúsið spurði Árni,
hvort við vildum ekki koma
yfir í tómatahúsið. Við þökk-
úðum boðið, en spurðum,
hvort piltarnir í Hveragerði
kæmu í húsin til að fá rósir
handa kærustunni.
— Nei, ekki gera þeir það
nú. Þeir kaupa bara rósir hjá
Palla Nikk og setja Þær í
hnappagatið, við hátíðleg
tækifæri.
Við litum svo inn í tómat-
húsið, en þar voru bara græn-
ir og óþroskaðir ávextir. En
þarna voru falleg vínber, sem
eiga kannski eftir að birtast
á mynd og laða hingað er-
lenda ferðamenn.
Það var 24 stiga hiti í
tómatahúsinu og við höfðum
þar skamma viðdvöl. Árni
vildi samt halda áfram að
sýna okkur húsakynni Fagra-
hvamms og fer með okkur inn
í herbergi þar sem gengið er
frá uppskerunni áður en hún
fer í búðirnar í Reykjavík.
Þarna var líka gríma, sem not
uð er, þegar skordýraeitri er
sprautað á plönturnar og unga
manninum fannst sjálfsagt að
leiða okkur í alla sannleika
um hvernig menn litu út með
hana fyrir andlitinu.
— Ja, ég veit nú ekki, hvað
ég get sagt ykkur meira, sagði
Árni. — Það er búið að reisa
hér nýtt steinhús við sund-
lauigna og þeir eru alltaf að
bora hérna fyrir hitu vatni.
Þið vitið þetta sennilega allt.
En þið vitið áreiðanlega ekki,
að hún systir mín tíndi 4 lítra
af berjum í gær hérna í ná-
grenninu og það er bara nokk
uð gott.
II
JM
Úr ökuferðinni. Á efri myndi nni sést vistfólkið ásamt nokkr um bifreiðastjórunum en á þeirri
neðri bílalestin.
Hreyfill býður vistfólki í Reykjulundi og
Vífilsstöðum í ökuför
LEIGrUBIFREIÐASTöÐIN Hreyf fyrst haldið til Hveragerðis og
ill bauð í gær vistfólki á Reykja- ' Selfoss og numið staðar á báðum
lundi og á Vífilsstöðum í ferðalag stöðunum. Síðan var ekið um
úm nærsvetir Reykjavíkur. Var Hreppa, komið að Skálholti og
farið í um 30 bifreiðum og var að Laugarvatni. Að lokum var
ekið yfir Lyngdalsheiðina og
staldrað við á Þingvöllum en
síðan haldið heim á leið. Ýmis
fyrirtæki hér í bæ, svo sem gos-
drykkjaverksrhiðjur og sælgæt-
isverksmiðjur gáfu nesti til far-
arinnar.
— Grikkland
Framhald af bls. 1
a'ð víkja varnarmiálaráðlherran-
um úr emibætti, oig neyddist Pap-
amdreou þá til að segja af
sér.
Papandreou hefur siðan *þrá-
sinnis reynt að komast í stól for-
sætisráðherra á nýjan leik, og
síðast í fyrri viku krafðist hann
þess að verða gerður að for-
sætisráðíherra aftur, ellleigar þá
að efnt yrði tiil nýrra kosninga.
Hafa stuðningsmenn Papandreou
undirstrikað kröfur hans til em-
bættis forsætisráðherra . með
fj öildaifundum og mótmælaaðgerð
um á götum úti. Aðstaða Papan-
dreou hefur hinsvegar veikst
veruiega við kilofninginn í flokki
hans, Miðsambandinu, en í þeim
floikki voru þeir Tsirimokos oig
Stefancnpoulos einnig, svo og
Novas, florsætisráðherra, sem
mymdaði skammilífa stjórn fyrir
nokkru.
f kvöfld var þaö upplýst í
Aþenu að Stefa nopou los myndi
ekki taka þátt í hinni nýju stjórn
Tsirimokos, en hún á að sverja
emibættiseið sinn fyrir konungi
þegar á mor.gun, fimmtudag, og
kemur hún síðan fyrir þingið í
næistu viku.
smsniMR
Lágkúruleg
st j órnmálabarátta
Stjórnmálabaráttan hér á fs- *
landi hefur oft reynzt furðu lág-
kúruleg og smá í sniðum. Um
það er ekki sizt að kenna dag-
blöðunum en mörg þeirra eru
gefin út af stjórnmálaflokkun-
um sjálfum, en það er fyrir-
komulag, sem löngu er orðið
úrelt í öðrum Iöndum, þar sem
dagblöðin eru yfirleitt í eigu ein
staklinga eða félaga. Þau styðja
oft ákveðna stjórnmálaflokka
eða stjórnmálastefnur í megin-
dráttum, en eru ekki þrælat
flokkanna á þann taátt, sem
stundum vill bregða við hér á
landi, að þau telji sér skylt að
styðja flokkana í einu og öllu. •
Vafalaust á það langt í land enn,
að dagblöðin hér á landi verði
að einhverju leyti óháð flokkun-
um og marki sjálfstæða stefnu
í málunum, en að því hlýtnr Þ®
að koma. En á meðan núverandl
fyrirkomulag er ríkjandi væri
ekki úr vegi fyrir dagblöðin, og
þá sem skrifa um stjórnmál I
þau, að taka höndum saman um
að hefja sjtórnmálabaráttuna
upp á hærra svið en nú er, og
leitast við að gera hana málefpa-
legri en reyndin er nú. Leiðarar
dagblaðanna vilja stundum
verða innantómt stagl og rifr-
iidi milli andstæðra blaða,
rifrildi sem sjálfsagt er oft
lesið af tiltölulega þröngum hóp,
utan þeirra, sem hafa það að
atvinnu sinni, að lesa þá og þykj
ast þurfa að svara hverri hnútu,
sem fram kemur í andstæðinga-
blaði.
Að bregðast
skyldu sinni
Með sliku háttalagi má segja,
að dagblöðin í landinu bregðist
skyldu sinni gagnvart lesendum.
Þau eiga að vera þannig skrifuð,
að almenningur í landinu geti
myndaö sér málefnalega skoðun
á málunum. Þau eiga að benda á
þaö, sem betur mætti fara í þjóð
lífinu, og ekki sízt eiga þau að
vekja athygli á misferli og fé-
lagslegu ranglæti, sem jafnan
hlýtur að koma fram í ýmsum
myndum. Því miður virðist svo
sem stjórnmálaskrif blaðanna
hér á landi séu í einhvers konar
vítahring, sem ekkert þeirra
þorir almennilega að brjóta sig
út úr, af ótta við að hin dag-
blöðin haldi áfram uppteknum
hætti, og það verði stuðnings-
flokki þess blaðs, sem slíka til-
raun myndi gera til skaða.
Ný viðhorf
En vafalaust myndu blöðin
komast að þeirri niðurstöðu, ef
þau gerðu slíka tilraun, að
slíkur ótti væri ástæðulaus. ís-
lenzkir blaðalesendur eru svo
þroskaðir og vel menntaðir, að
þeir kunna að greina hismið frá
kjarnanum. Stjórnmálabaráttan
hér á landi, eins og hún hefur
verið rekin allt of lengi, er úrelt
og stjórnmálaflokkum, stjórn-
málamönnum og dagblöðunum
til litils sóma. Það þarf nýjan
anda og ferskar hugmyndir í
stjórnmálabaráttunni hér á landi
og ef til vill er það hin unga
og upprennandi kynslóð, sem
mun sjá fyrir þvi.