Morgunblaðið - 19.08.1965, Blaðsíða 18

18
MORGUM*» ADID
Frmmtiiðagwr 19. ágöst 1965
Maðurinn minn,
HILMAK STEFÁNSSON
íyrrverandi bankastjöri,
andaðist að heimili sínu Túngötu 24, hinn 17. þ. m.
Margrét Jónsdéttir.
Maðurinn' minn,
BOGI BRTNJÓLFSSON
lyrrv. sýsÍBmaður, Ránargötu 1,
andaðist á heimili sínu 18. þessa mánaðar.
Sigurlaug Jéhannsdóttir.
/Móðir okkar,
KRISTÍN PÁLSDOTTIR
t Fljótstungu,
sem andaðist 15. ágúst, verður jarðsungin írá Gilsbakka-
kirkju laugardaginn 21. ágúst kl. 2 e.h. — Bilíerð verðux
frá Nýju sendibílastöðinni kl. 9. — J>eim, sem viidu
minnast Kristínar, er vinsamlegast bent á Krabbameins-
félag íslands.
Börnin.
Utför eiginmanns míns
GUBMUNDAR ÁSMUNDSSONAR
hæstaréttariögmanns,
fer fram frá Dómkirkjunni laugardaginn 21. ágúst kl.
10,30. — Blóm vinsamlega afþökkuð.
Hrefna Magnúsdóttir.
ÞÓRUNN ÞÓRÐARDÓTTIR
Varmaiæk. Hveragerði,
sem andaðist 13. þ. m. verður jarðsungin frá Kot-
strandarkirkju laugardaginn 21. þ. m. kl. 2 e.h. —
Bílferð verður frá B. S. í. kl. 12,30 f.h.
Ingigerður Gottskálksdóttir.
Útför,
SVANHVÍTAR EINARSDÓTTUR
frá Borgarnesi,
fer fram frá Hallgrimskirkju föstudaginn 20. þ.m. kl.
1.30 e.h.
Lára Vilhelmsdóttir.
Friðrik Ingþórsson.
Útför eiginmanns míns,
NIKULÁSAR STEINGRÍMSSONAR
fer fram frá Dómkirkjunni föstudaginn 20. þ. m. kl.
10.30 f.h. — Athöfninni verður útvarpað.
Sigríður Magnúsdóttir, börn,
tengdabörn og barnahörn.
Útför,
SVEINS GUDMUNDSSONAR
tollvarðar. Stórholti 33,
sem andaðist 11. þ. m. í Borgarspítalanum, fer fram
frá Dómkirkjunni, föstudaginn 20. þ.m. kl. 1,30 e.h.
Ingvar Kjartansson.
Færum öllum hjartans þaktór er auðsýndu okkur
samúð og hluttekningu við andlát og jarðarför
AGNARS GUÐMUNDSSONAR
Bjamarstíg 12.
Fyrir mfna hönd, barna, tengdabarna og barnabarna.
Anna Þorkelsdóttir.
Hjartans þakkir sendum við öllum. sem vottuðu okk
ur samúð og hlýhug við andlát og jarðarför eigin-
manns míns, föður, tengdaföður og afa,
GUÐMUNDAR JÓNSSONAR
húsasmiðs, Þjórsárgötu 1.
Sérstakar þakkir færum við Helga Yngvarssyni, yfir-
lækni og hjúkrunar- og starfsliði á Vífilsstöðum.
María Sveinsdóttir,
Steinunn 1. Guðmundsdóttir, Kristmundur Jónsson,
börn og barnabörn.
Hjartanlegar þakkir færum við öllum þeim, er sýndu
okkur hluttekningu við andlát og jarðarför
ÞÓRÓLFS GUÐJÓNSSONAR
Innri-Fagradal.
Elínbert Jónsdóttir,
börn og tengdaböm.
Þorvaldur Magnússon
sjómaður - sjötugur
SJÖTUGUR er í dag Þorvaldur
Magnú&son, fyrrverandi bátsmað
ur, nú til heimilis að Laugar-
nesvegi 88 hér í Reykjavík. —
Hann er Vestfirðingur í húð og
hár; „frú Djúpi og Ströndum*‘.
og mikil kempa sem sjómaður.
Þorvaldur er einn al þekkt-
ustu og reyndustu togarasjó-
mönnum landsins, og á hann
sér merka lífsbaráttusögu. Hann
gekk til skips síns, Ingólfs Arn-
arsonar, í fyrrakvöld, hraustur,
glaður og reifur, manna fyrstur
um borð sem venjulega, því
aldrei hefir Þorvaldur kunnað
því, að upp á sig stæði. Hann
taldi ástæðulaust að láta sjötugs-
afmælið hindra sig frá störfum;
það væri víst ekki orðið svo gott
að manna þessi skip! Ábyrgari
og samvizkusamari mann getur
ekki. Hann er einn þeirra manan,
sem hiklaust og án þess að depla
auga myndu ganga beint í dauð-
ann heldur en sleppa hendi af
því, sem þeim hefði verið trú-
’að fyrir.
Fáir hafa sennilega fleiri
brattari farið en Þorvaldur, hér
1 þessu landi sjómennskunnar,
því hann hefir verið ötull og ó-
deigur sjómaður, bæði undir- og
yfirmaður, á svo að segja öllum
tegundum skipa frá blautu barns
beini, eða í um 60 ár, og lifað
bæið súrt og sætt um áranna
hring. Og fáir hafa líklega ver-
ið sjaldnar heima á jólurn og
öðrum stórhátíðum. Ég man
hann ótalsinnum halda frá landi
út í stórsjó, náttmyrkur, byl og
sorta, þegar aðrir hnipruðu sig
saman í notaleg hægindi sín og
nutu værðarinnar. Slíkt er hið
svala hlutskipti sjómannsins, sem
allir una ekki, og sízt til lengd-
ar. En mikið á þjóðfélagið að
þakka svona stoðum, sem aldrei
bregðast. Það var gott og mak-
legt að velja mynd karimennis-
ins Þorvaldar Magnússonar fram
an á forsíðu „Sjómannasögunn-
ar" islenzku. Hún sótnir sér vel
sem tákn þeirrar manngerðar,
sem veit ekki hvað það er að
hopa af hóími á hverju sem
gengur.
Þorvaldur er seinni maður frú
Halldóru Finnbjömsdóttur. sem
áttræð varð 6. júní sl. og minnst
var í Morgunblaðinu. Þeirra
synir eru íþróttagarpurinn Finn-
björn, skrifstofustjóri Loftleiða, I
og Ásgeir málarameistari. Þau
hjón eiga 45 ára hjúskaparaf-
mæli á komandi hausti, og ná-
lega jafnlangan tima hefir bann
verið togarasjómaður.
Fyrir nokkrum árum var Þor-
valdur sæmdur heiðursmertó
Sjómannadagsins. Það var verð-
ug orðuveiting. Þegar hann varð
fimmtugur, orti Guðmundur
Geirdal kvæði það, sem fylgir
þessum linum. Veit ég, að fé-
lagar og vinir Þorvaldar hafa
nú gaman af að lesa þessa raun-
sönnu mann- og stéttarlýsingu
skáldsins.
Sjómaður, — hetja og vinur
blárra vega!
Vestfjarðamögur, tengdur Snæ-
landsdölum!
Kjörsonur Ægir karls, í sæld og
trega,
kætist er sérð hans dætur skauta
földum.
Veizt hvað þær geta vaggað
notalega.
Þorvaldur! — Kempa og sif ji
sjófarenda,
seiddi þig ungan hafsins bylgju-
rómur.
Sæþrá og trú á biámann lézt þér
benda.
Breiðablik Ægis varð þinn helgi-
dómur.
Enn höfðar sær til innstu hjart-
ans kennda.
Manstu, hve glatt þér hugur hló
i barmi,
hálfvöxnum snáða klæddum
brók og staktó,
þegar hún alda Iyfti Ijósum armi,
löðrunga rétti knerri brims í
svakki?
Lokkandi ögrun brann á björt-
um hvarmi
Manstu, hve Rán þér kveikti eld
í æðum,
augu þin lýstu heit á vordags-
kveldi?
Vegmóðar bárur bláum undir
slæðum
blunduðu væran, skyggðar röðul-
eldi.
Yfir þeim vakti blær I himin-
hæðum.
Manstu, hve svall þér æskuþrek
í armi?
Ölvaðist geð, er Ieiztzu úr hafi
risa
ættjarðar f jöll með falinn eld 1
barmi,
fortíðarblá í heklu jökulísa.
Landmunir hlýir léku þér á
hvarmi.
Manstu, hve dátt þá lékst með
þínum likum?
Leiftruðu bros og hnyttiyrði á
vörum.
Úti til hafs og inni á lygnum
víkum,
ánægðir deilduð sömu farmanm
kjörum,
stritandi bræður, búnir vinnu-
flíkum.
Horfirðu um öxl, hve margs er
þá að minnasi.,
myndir hins liðna svífa yfir
tjaldið.
Vinum, í hljóði, ástarþakkir
innnast.
Ægir og dauðinn heimta sama
gjaldið.
Fylkingar hafsins hetja í stríði
þynnast.
Brast þig ei kjark þótt úthafs-
bárur yltu
inn yfir söx í frosti og hriðar-
myrkri.
Þekktir það manna bezt — í
brimsúg giltu
bátverja samstillt verk í hendi
styrkri.
— Oft veldur fátið hinztu
bræðrábyltu.
Ao þegar kreppti og Helja hafs-
ins ægði,
hjarta þíns ástúð flaug til kona
og barna.
Karimennska og þrek í vörn sér
hvergi vægði,
vörninni sneri í sókn þín heilla-
stjarna.
Ógæfu í hálfa öld hún frá þér
bægði.
Lífsaldarhelft — hvað hafði ’húa
þér að færa?
Hróður þes manns, er gerði æ
skyldu sína.
Tuttugu ára togið humukæra,
traust þinna vina, blysin, sem
þér skína,
sanna þér gleggst að „bik er
bátsmanns æra“.
Göfgi þitt líf hinn sanni sjó-
mannsbragur.
Sigidu til hinzta kvelds með þor
í stafni.
Vonfagur ijómi strengur hver og
stagur.
Stefndu til hafnar, Valdi —
drottins nafni!
Framtið þín verði’ einn sæblár
sólskinsdagur.
En ekki má ég gleyma ham-
ingjuóskunum til afmælisbarns-
ins og fjölskyldu hans!
Vinur að vestan. .
Af alhug þakka ég öllurri þeim, sem glöddu mig á
90 ára afmæli mínu, með blómum, skeytum, gjöfum eða
á annan hátt. — Guð blessi ykkur öll.
Gnðmundur Bjarnason, Hrafnistu.
Hjartanlegar kveðjur og þaktór sendi ég öllum,
skyldum og vandalausum, sem minntust mín með heim
sóknum, gjöfum, blómum og skeytasendingum á sjötugs
afmaeli minu hinn 9. þ. m. — Guð blessi ykkur öll.
Guðrún Auðunsdóttir frá Prestsbakka.
Greiðslu á
afnotagjaldi
frystihólfa verður veitt móttaka frá 1. september
til 15. september 1965.
Sænsk-íslenzka frystihúsið.
,t,
Innilegar þakkir til aillia sem sýndu samúð og vinar-
hug v.ð fráfall og jarðiaiför móður okkar,
DÓMHILDAR ÁSTRÍÐAR GÍSLADÓTTUR
María Ragnarsdóttir,
Þór Símon Ragnarsson.