Morgunblaðið - 14.11.1989, Blaðsíða 42

42^
MORGUNBLAÐIÐ iÞRIÐJUDAGUR. 14.1 NÓVEMBER 1989
Minning:
Sigríður Sigurveig
Sigurðardóttir
Fædd 31. maí 1903
Dáin 5. nóvember 1989
• Sigríður Sigurveig, sem hér er
minnst, var Austfirðingur að ætt,
fædd að Brekku í Fljótsdal, dóttir
Sigríðar Þorsteinsdóttur og Sigurð-
ar Brynjólfssonar. Föður sinn missti
Sigríður á fyrsta ári, en móðir henn-
ar giftist aftur Tiyggva Ólafssyni
og bjuggu þau á Víðivöllum fremri
í Fljótsdal, uns fjölskyldan flutti til
Reykjavíkur árið 1929. Bræður
Sigríðar sammæðra voru Ólafur,
læknir í Reykjavík, Sigurður, sem
er látinn fyrir nokkrum árum og
var símstöðvarstjóri á Hvamms-
tanga og Gunnar, sem dó ungur.
Sigríður nam í Alþýðuskólanum
á Eiðum 1920-1922, en fór seinna
í Kennaraskólann og lauk þaðan
prófi 1934. Hún vann m.a. vegna
veikinda móður sinnar mikið á
heimili foreldra sinna, en einnig
utan þess, t.d. árin 1934 til 1936,
við stundakennslu og smábarna-
kennslu.
Árið 1935 giftist Sigríður Jóni
Sigurðssyni frá Stafholti í Borgar-
firði. Þau fluttu til Borgarness árið
1937 og bjuggu þar síðan, en Jón
vann þar við kjötverslun og síðar
kjötvinnslu Kaupfélagsins. Böm
þeirra eru Þorvaldur, skipamiðlari,
býr á Seltjarnarnesi, Elsa Sigríður,
kennari í Reykjavík, Vignir Gísli,
framkvæmdastjóri á Akranesi og
Gunnar skipaafgreiðsiumaður,
Isafirði. Bömin eru öll í hjúskap,
bamabörnin eru þrettán og barna-
barnabörnin fimm.
Þegar ég kynntist Sigríði og Jóni,
vegna vinskapar við Elsu Sigríði,
dóttur þeirra, var Sigríður sjötug.
Hún var þá hraust eins og lengst
af og átti mörg góð ár eftir. Annað-
ist hún heimili þeirra Jóns af kost-
gæfni. Saumar og pijón voru aðal-
aukastörfin, sem hún naut og
margs annars, svo sem að vinna í
garðinum, lesa bækur, ferðast og
taka í spil. En það vom hátíðar-
Minning:
Haraldur Hannes-
son hagfræðingur
Það þóttu mér váleg tíðindi er
ég frétti á ferðalagi erlendis að
kunningi minn, Haraldur Hannes-
son, væri látinn. Rétt fyrir brottför
mína áttum við samræður um rituð
gögn, sem hann ætlaði að senda
mér, en þegar hann vissi að ég
yrði fjarverandi um hríð, sagðist
hann mundu bíða með þau þar til
ég kæmi aftur. Þá gmnaði mig síst,
að fundum okkar myndi ekki bera
saman aftur í þessu lífi, svo hress
virtist mér hann vera. En hér fór
eins og oft vill verða að skjótt skip-
ast veður í lofti og forlögin höguðu
því svo, að endurfundimir urðu út-
för Haralds, daginn eftir heimkomu
mína.
Kynni mín af þessum sérstaka
manni vom að vísu ekki mjög náin,
en þó þannig vaxin, að ég væri
ekki sáttur við sjálfan mig ef ég
færði honum ekki að leiðarlokum
þökk fyrir þau samskipti, sem við
áttum, en þau snertu að mestu leyti
aðeins einn þátt í lífsstarfi Haralds,
þann sem ofinn var um prestinn
og rithöfundinn Jón Sveinsson,
Nonna.
Sú rækt, sem hann lagði við
þennan alkunna mann og öll sú
vinna, sem hann innti af hendi til
að halda uppi minningu hans og
safna gögnum um líf hans og störf,
virðist mér svo frábær og með þeim
ágætum, að slíks muni fá dæmi og
verði seint fullþökkuð.
Það er Nonna að þakka að ég
fékk að kynnast Haraldi. Móðir mín
var allnáinn ættingi Nonna og
stundir þegar gesti bar að, sérstak-
lega yngsta fólki. Finnst mér að
enginn, sem ég þekki í seinni tíð,
hafi heilsað fólki betur og kvatt,
en Sigríður.
Frekari kynni við Sigríði voru
skemmtileg og góð. Hún var róleg
og hlý, lesin og fróð og fylgdist vel
með án þess að vera hnýsin um hag
.annarra eða láta fréttir og dægur-
mál stjórna. Sigríður var dugleg og
úrræðagóð, t.d. við vandasama
sauma eða pijón, og afar hjálpsöm.
Hún lét sig mjög varða ættingja
og vini en einnig annað fólk. Jafnað-
ar- og samvinnuhugsjónin var henni
töm og hún brá sér í fyrsta maí
göngur, þegar henni þótti nokkuð
liggja i við í baráttumálum verka-
fólks. En hjartans mál hennar vorú
börn og blóm, t.d. bláklukka og
eyrarrós, voru mikið aðdáunarefni.
Þegar alvarleg veikindi sóttu að
tengdamóður minni á árinu 1988
var kjarkur hennar eftirtektarverð-
ur og æðruleysi síðasta sumarið og
haustið þegar mál og mátt þraut
og kveðjustund nálgaðist. Þá naut
hún þeirrar ástar og umhyggju eig-
inmanns og íjölskyldu, sem hún
hafði svo ríkulega veitt.
Ég á Sigríði margt að þakka, en
mér er hugstæðust sú vissa að ég
og fjölskylda mín gat leitað upplyft-
ingar og hvíldar á heimili hennar
og Jóns í Borgamesi.
Á kveðjustund votta ég aðstand-
endum Sigríðar samúð og bið henni
blessunar.
Tómas Gunnarsson
vegna þess hafði Haraldur samband
við foreldra mína um ættir hans í
Þingeyjarsýslum, og þegar foreidra
minna naut ekki lengur við héldum
við Haraldur sambandi okkar í milli
um ýmislegt það er Nonna snerti,
ekki síst varðandi þýðingu Haralds
á ævisögu langafa míns, Voga-
Jóns, sem var móðurbróðir Nonna.
Fórum við saman eina ferð í Mý-
vatnssveit og víðar af þessu tilefni,
og fyrir tveim árum ætluðum við í
ferð um Þingeyjarsýslurtil að kynn-
ast æskustöðvum foreldra Nonna.
Var Haraldur kominn til Akureyrar
en veiktist þá skyndilega, svo að
ekki varð úr þeirri ferð. En í síðasta
samtali okkar áformuðum við að
ferðin yrði farin á vori komanda,
en þá fór sem fór.
Éins og ég sagði hér að framan
er það aðeins einn þátturinn af hinu
mikla lífsstarfi Haralds, sem ég
drep hér á í fáum, fátæklegum orð-
um, aðrir hafa rakið önnur störf
hans og æviferil rækilega. En það
sem liggur mér þyngst á hjarta er
það að færa Haraldi alúðarþökk
fyrir það mikilvæga starf, sem hann
hefur unnið til þess að varðveita
minninguna um Nonna, ævi hans
og störf, og vona ég að þar tali ég
fyrir munn allra ættingja og aðdá-
enda hins vinsæla og víðfræga rit-
höfundar.
Að lokum votta ég ekkju og öðr-
um eftirlifandi ástvinum Haralds
dýpstu sámúð.
Blessuð sé minning hans.
Gísli Konráðsson
Vetrarmáltíð
Þegar fyrsti snjórinn féll í Reykjavík um daginn og ég kom út um morguninn á leið til vinnu, var
allt mjallahvítt og fallegt yfir að líta. Lítill nágrannadrengur kom út um dyrnar heima hjá sér á leið
í leikskólann. Hann leit í kringum sig og andlitið ljómaði eins og sól í heiði, þegar hann sagði
með tilfinningu: „Loksins er snjórinn kominn.“ En sólskinsbrosið náði þó ekki að bræða snjóinn
af bílrúðum föðurins, sem stóð og þurrkaði af þeim með berum lúkunum, og andlit hans ljómaði ekki.
Kannski hefur hann hugsað: „Ég sem ætlaði að setja nagladekk undir í síðustu viku.“
Þegar þetta er skrifað, er snjórinn farinn og nagladekkin væntanlega komin undir bíl nágrannans og
litli sonurinn má enn um stund hlakka til þess að snjórinn komi „til að vera“.
Nú þegar vetur er genginn í garð, a.m.k. á almanakinu, ættum við að borða eitthvað hollt, og hvað er
betra en nýbakað brauð og nýveidd glóðarsteikt síld? Við hugsum ekki um beinin, við tyggjum þau bara
með eins og góðum íslendingum sæmir.
Næsta uppskrift er úr bók minni 220 gómsætir sjávarréttir, en nú breyti ég til og glóðarsteiki fiskinn í
stað þess að steikja á pönnu.
Umsjón: KRISTÍN GESTSDÓTTIR
Teikningar: SIGURÐUR ÞORKELSSON
Glóðarsteikt fersk síld
8 fersk síldarflök
1 tsk. salt
nýmalaður pipar
'/> dós hrein jógúrt
1 dl rúgmjöl
1 dl sesamfræ
1. Roðdragið og beinhreinsið
flökin. Stráið á þau salti og pipar
og látið standa í 10 mínútur.
2. Setjið jógúrt á einn disk,
blandið saman rúgmjöli og sesam-
fræi og setjið á annan.
3. Veltið síldarflökunum upp
úr jógúrtinni, síðan úr rúg-
ntj'öls/sesamfræblöndunni.
4. Hitið glóðarristina á baka-
rofninum. Leggið síldina á grind
og glóðið á fyrri hliðinni í 5-6
mínútur, snúið henni síðan við og
glóðið á hinní hliðinni í 3-4 mínút-
ur. Hafið síldina nálægt glóðinni.
Meðlæti: Soðnar kartöflur,
sítrónubátar og steinselja.
Rrauð bakaðí
blómsturpottí
9 dl hveiti
3 dl heilhveiti
2 dl hveitiklíð
1 msk. púðursykur
1 tsk. salt
1 msk. fínt þurrger
2 msk. matarolía
rúmlega 3 dl maltöl eða 1 flaska
2 dl vel heitt vatn úr krananum
eggjarauða + örlítið vatn til að
pensla brauðið með
1. Setjið hveiti, heilhveiti,
hveitiklíð, púðursykur og salt í
skál.
2. Blandið saman maltöli og
heitu vatni. Þetta á að vera fing-
urvolgt. Setjið matarolíu saman
við.
3. Hellið vökvanum í hrærivél-
arskál eða aðra skál, setjið helm-
ing mjölblöndunnar út í ásamt
öllu gerinu, hrærið saman og
bætið hinu mjölinu saman við.
Gætið þess að deigið verði ekki
þurrt, skiljið frekar mjöl eftir.
4. Látið stykki eða filmu yfir
skálina og látið deigið lyfta sér á
volgum stað í 40 mínútur eða
lengur. Hægt er að setja volgt
vatn í eldhúsvaskinn og láta skál-
ina ofan í.
5. Fóðrið leirblómsturpott að
innan með bökunarpappír, smyrjið
síðan pappírinn.
6. Takið deigið úr skálinni, setj-
ið öriítið hveiti á borðið og hnoðið
deigið lauslega, fletjið síðan þykkt
út með kökukefli, vefjið saman
• ' -a 1 ^
1 .==——j
og stingið á endann ofan í blómst-
urpottinn. Þrýstið örlítið ofan á.
Brauðið á nú næstum að fylla
blómsturpottinn.
7. Leggið stykki eða filmuna
aftur yfir brauðið og látið lyfta
sér á volgum stað í 30 mínútur
eða lengur. Hægt er að setja heitt
vatn í eldhúsvaskinn, grind milli
barmanna og pottinn þar ofan á.
8. Hitið bakarofn í 190°C,
blástursofn í 170°C.
9. Takið stykkið af brauðinu,
blandið örlitlu vatni út í eggja-
rauðuna og penslið brauðið vel
með blöndunni. Gott er að dýfa
eldhúspappír í rauðuna og pensla
með honum.
10. Setjið pottinn með brauðinu
örlítið neðan við miðju í ofninn
og bakið í 60 mínútur.
11. Gott getur verið að auka
hitann um 10°, þegar brauðið er
hálfbakað.
12. Leggið stykki ofan á brauð-
ið þegar þið hafið tekið það úr
ofninum og látið standa þannig í
15 mínútur. Hvolfið þá úr pottin-
um og fjarlægið bökunarpappír-
inn.