Norðurljósið - 01.01.1986, Síða 24

24
NORÐURIJÓSIÐ
sagði að veikindin næðu hámarki í kvöld, en hann trúði ekki
að það væri nokkur von.
„Við skulum biðja fyrir barninu,“ sagði trúboðinn og
beygði kné sín. Maðurinn gerði það líka. Trúboðinn bað um
náð og hjálp svo að barnið yrði aftur frískt. Eftir bænina sneri
hann sér að manninum og sagði: „Vinur minn vilt þú ekki
líka biðja?“
„Nei,“ svaraði hann rólega en ákveðið. „En Guð vill ef til
vill heyra bæn þína og gera drenginn frískan, þess vegna bað
ég þig að koma. Vilt þú biðja einu sinni enn?“ Trúboðinn
furðaði sig á undarlegri hegðun hans, en enginn tími var fyrir
spurningar. Hann bað Guð aftur innilega um að gera
drenginn frískan. Svo risu þeir á fætur og þar sem drengurinn
virtist sofa, fór konan frá þeim um stund.
Faðirinn kom nú til trúboðans, og sagði við hann: „Þegar
ég var á mínum bestu árum, elskaði ég stúlku, sem var vel
liðin af öllum. Bæði nótt og dag bað ég Guð þess, að ég gæti
unnið ástir hennar og hann heyrði bæn mína. En hvað fékk
ég? Guð fyrirgefi mér að ég segi það — hún var næstum eins
og djöfull. Hún eyðilagði mig, gjörði heimili mitt að einu víti
og það undrar mig, að ég skuli ekki fyrir löngu hafa fyrirfarið
mér. En ég elska þennan dreng og það gerir hún líka. Þó
drekkur hún alltaf og ég hefi svarið, að ég skuli aldrei biðja
aftur, svo lengi sem ég lifi. Nú veist þú þetta allt!“
Um miðnætti gerðist barnið órólegra. Faðirinn varð
hræddur og meðan þeir vöktu yfir drengnum kom læknirinn.
„Ég átti leið framhjá, svo að ég hugsaði að ég skyldi líta inn,
til að vita hvernig drengnum liði,“ sagði hann og svo hlustaði
hann eftir andardrætti drengsins. „Getur þú gert nokkuð?"
spurði maðurinn óttasleginn.
„Nei, ég er hræddur um ekki. Allt, sem ég get hef ég þegar
gjört, aðeins Guð getur gert drenginn frískan." Og með þeim
orðum fór hann frá þeim. Faðirinn og trúboðinn beygðu
aftur kné sín við rúm drengsins. Með lokuðum augum og
spenntum tilfinningum beið faðirinn eftir hvernig þessu
myndi lykta. Að lokum gat hann ekki þagað lengur en
hrópaði: „Ó Guð, læknaðu barnið mitt. Ég get ekki misst
það. Guð læknaðu hann! Og líkami hans skalf af gráti.