Norðurljósið - 01.01.1986, Page 42

42
NORÐURIJÓSIÐ
langar til að fela mig fyrir öllum. Ég skelf þegar Drottinn
heiðrar mig með því að sýna mér sjálfan mig. Ég skelf að
hugsa til þess, að ég geti vanheiðrað Guð með prédikun
minni. Á morgun mun ég prédika í Vesturstræti með til-
finningum Jónasar."
„Hjarta mitt er niðurbeygt af hryggð og augun full af
tárum vegna okkar mikla missis — Ég á þar við dauða herra
Walsh — Ég tek pennann minn til að biðja yður að biðja fyrir
mér. Þessi einlægi, iðni og vandláti þjónn Guðs. Var hann
aðeins frelsaður eins og úr eldi og voru ekki bænir hans
heyrðar allt til tólftu stundar? Ó, hvar skal ég birtast — Ég
sem er ónýtur þjónn! Ég vildi að augu mín væru táralind til
þess að gráta syndir mínar! Ég vildi að Guð gæfi, að ég eyddi
öllum dögum sem ég á eftir í að hrópa: Drottinn miskunnaðu
mér! Allt er hégómi! náð, gáfur, erfiði, ef við berum það
saman við hið mikla skref, sem við þurfum að taka frá tím-
anum inn í eilífðina.“
Rithöfundur sem skrifaði ævisögu Életchers segir: Hann
gaf sig að Biblíulestri, hugleiðingum og bæn. Hann gekk með
Guði. í raun og veru var nú allt hans líf, líf í bæn og hugur
hans var svo bundinn við Guð, að hann sagði stundum, „Ég
vildi ekki hreyfa mig úr sætinu án þess að lyfta huga mínum
til Guðs.“ Fyrsta ávarp hans var „Mæti ég þér biðjandi?“ Ef
röng hegðun fjarlægrar persónu var nefnd, var hið venjulega
svar hans, „Við skulum biðja fyrir henni.“
„Ég þakka Guði að ég hafði engar áhyggjur af tímanlegum
hlutum. Eini ótti minn er að eiga of mikið heldur en of lítið.
Ég er þreyttur á gnægðum. Ég óska að vera fátækur með
frelsara mínum.“
„Við skulum steypa sjálfum oss í úthaf hreinleikans. Lát-
um oss reyna að kanna djúp guðlegrar miskunnar, sann-
færðir um ómöguleika slíkrar tilrauna og týna sjálfum oss í
þeim. Látum Guð skilja okkur ef við getum ekki skilið hann.
Látum okkur vera yfirgnæfanlega hamingjusöm í Guði.
Látum mikilleik hamingju okkar jaðra við eymd, þar sem við
getum ekki endurgoldið honum.
Látum þá augu vor verða uppsprettur iðrunartára og
alvarlegrar gleði, þögullar aðdáunar og tilbeiðslu af orðlausri