Norðurljósið - 01.01.1986, Side 48

48
NORÐURIJÓSIÐ
að verk Guðs heldur áfram með hvaða verkfæri sem er og á
hvaða stað sem er.“
Eftirfarandi er útdráttur um dauðann tekinn úr bréfi til
eins af vinum hans.
„Hvað er það að deyja annað en að opna augu okkar eftir
óþægilegan draum þessa lífs? Það er að brjóta fangelsi holds
og blóðs sem syndin hefir kastað okkur í, til að draga til
hliðar tjaldið, að kasta frá okkur efnisblæju, til þess að sjá
hina yfirgnæfandi fegurð og gæsku augliti til auglitis. Það er
að yfirgefa saurguð og tætt klæði okkar, að vera skrýddur
skikkju heiðurs og dýrðar og skoða sól réttlætisins í ljóma án
þess að ský sé á milli.
Ó, kæri vinur minn, hversu indæll er dauðinn er við
horfum á hann í Jesú Kristi! Að deyja eru ein af hinum mestu
sérréttindum hins kristna!
Þegar hann fór í gegnum Marseilles prédikaði hann í
mótmælendakirkju, mikið á móti vilja sínum eftir að hafa eytt
heilli viku á undan í bæn, með þeim árangri að allur söfn-
uðurinn, og þar voru á meðal margir starfandi prestar, grét
undir ákaflega sterkum áhrifum.
Næsta atvik leiddi í ljós óvenjuleg áhrif sem hann ævin-
lega skildi eftir hvar sem hann fór. t þessu tilviki gerðist það,
á heimili rómversks kaþólsks manns. Eftir að hafa ferðast
þangað til nærri var komið myrkur, kom hann að litlu húsi
þar sem hann beiddist að gefa sér þann greiða að mega sitja í
stól til morguns. Húseigandi samþykkti hikandi að veita
honum viðtöku. En eftir það fór hann að tala við gestgjafa
sinn og konu hans, sem urðu svo hrifin af samtalinu og
framkomu gestsins að þau töldu að ekkert, sem til væri í húsi
þeirra, væri nógu gott til að bera á borð fyrir hann.
Áður en gengið var til hvíldar var stungið upp á að hafa
bæn og þessi heilagi maður úthellti heitum bænum með
miklum ákafa frammi fyrir Guði. Fjölskyldan í kringum
hann varð fyrir óvenjulega miklum áhrifum, hrærðist til tára
og fylltist heilagri aðdáun.
Snemma um morguninn endurtók hann uppörfanir sínar
og endurnýjaði bænir sínar, og það var hlustað á hann með
sömu virðingu og einlægni.