Norðurljósið - 01.01.1986, Qupperneq 60

60
NORÐURIJÓSIÐ
Getur þú haldið út, minn kæri bróðir? Eða ert þú svo
algjör óvinur þinnar eigin hamingju, svo ómóttækilegur, svo
harður, að þú færist undan fullri uppgjöf sjálfs þín til Guðs?
Ég vona að eitthvað betra eigi sér stað með þig, fyrir náð
okkar sameiginlega frelsara. Ó, megi náðin fylla hjarta þitt
og bræða niður alla harðneskju! Mættum við verða að einu
hjarta og einni sál eins og hið sama blóð rennur í æðum
okkar. Ég sárbið þig, hafna þú ekki bróðurlegum ráðlegg-
ingum og beiðnum. Neita þú ekki að koma, þar sem svo
mikil hamingja bíður þín, vegna þrýstingsins frá persónu,
sem er óverðug að færa þér boðið.
„Við höfum farið úr barnæskunni og inn í æskuna undir
sama þaki og með leiðsögn sömu kennara. Við höfum borið
sömu þreytuna og bragðað hinar sömu ánægjulindir. Hvers
vegna ættum við þá að vera aðskildir nú? Hvers vegna ættu
þeir að vera aðskildir sem eftir venjum, eðlisfari og vináttu,
hafa verið svo lengi sameinaðir? Ég hefi tekist á hendur ferð
til hinnar nýju Jerúsalem. Ó, leyfðu mér ekki að fara þangað
aleinum. Láttu hvorki þreytu né lengd vegarins skelfa þig.
Það verður séð fyrir okkur eins og í eyðimörkinni, með hinu
himneska manna og straumum lifandi vatns. Guð sjálfur
mun fara á undan okkur sem í eldstólpa og undir varðveislu
vængja hans munum við ganga án ótta gegnum dauðans
skuggadal.
„Komdu þá, minn kæri bróðir!
Ég er ófús að skilja þig eftir. Komdu, styrktu mig, farðu á
undan mér, uppörvaðu mig, sýndu mér veginn. Mig skortir
trúfastan félaga og sannkristinn vin. Leyf mér að varpa mér að
fótum þínum, að umfaðma þá, að þvo þá með tárum mínum,
sem streyma nú úr augum mínum. Ég bið ekki um neina
hlutdeild í tímanlegum eignum þínum, en sárbið þig um að
leita eilífrar arfleifðar. Ég þrái hvorki gull þitt né silfur, en ég
er áfjáður í að þú deilir með mér gleði minni.“
Starf hans í Sviss, sérstaklega meðal barna, mun aldrei
gleymast. Vinur sem skrifaði um þetta, gefur lýsingu:
„Aðalunun hans virtist vera að finna þennan félagsskap
barnanna. Hann var ákaflega gefinn fyrir börn og þau virtust
alveg eins hrifin af honum. Þá sjaldan hann gengur eða ríður