Norðurljósið - 01.01.1986, Side 62

62
9. kapituli
Sameinuð í hjónabandi
NORÐURLJÓSIÐ
Jóhannes Fletcher starfaði lengst af þjónustu sinnar aleinn.
Fyrir mörgum árum hafði hann hitt fagra, kristna konu,
Mary Bosanquet að nafni, sem hann var mjög hrifinn af,
en vegna auðæfa hennar, gerði hann enga tilraun til að
vinna ástir hennar. Sömuleiðis hafði hún hann stöðugt í huga
meðan árin liðu og hún hélt áfram að sinna starfi, sem
reyndist blessun fyrir geysimargt fólk. Ævisaga hennar, sem
fyllir stóra bók, er ekki síður merkileg en hans. Sá dagur kom
þegar María Bosanquet var útlæg gjör frá sínu eigin heimili
vegna þess að hún hélt sig að fólki Drottins, og þegar hún að
síðustu var bókstaflega rúin öllu, sem hún átti, svo að hindr-
un auðsins, sem hafði haldið þeim aðskildum, var ekki
Iengur til, þá gerðist það mánudaginn 12. nóvember 1781 að
þau voru gefin saman í hjónaband. Hans eigin athugasemd
um giftingu sína var látin í ljós með eftirfarandi orðum:
„Sum af ykkur eruð ef til vill dálítið undrandi yfir þessu
skrefi sem við tókum. En ég fullvissa ykkur um, að það var
afleiðing af mikilli bæn og þroskaðri hugsun. Fyrir tuttugu
og fimm árum, er ég fyrst sá hina kæru konu mína, þá
hugsaði ég, að ef ég giftist nokkurn tíma, þá skyldi hún verða
sú persóna. En hún var of rík fyrir mig, til þess að ég gæti
hugsað um það. Svo að ég rak í burtu sérhverja hugsun af
þessu tagi.
I mörg ár á eftir, hafði ég eins og andúð á hjónabandi. Ég
hugsaði, að það væri ómögulegt að vera eins helgaður Guði í
hjónabandi eins og í einlífi. En þessi mótbára var tekin burtu
með því að lesa, „Enok gat sonu og dætur. Og Enok gekk
með Guði og hvarf af því að Guð nam hann brott.“ Ég sá að
ef Enok, sem var fjölskyldufaðir, gat gengið með Guði, og
var hæfur til að vera numinn brott, þá myndu sálir okkar á
tímum fagnaðarerindisins geta náð hinu hæsta stigi heilag-
leikans undir svipuðum kringumstæðum. Við erum bæði
fullviss um að sporið, sem við höfum tekið hefir fullt sam-
þykki Guðs.“