Norðurljósið - 01.01.1986, Síða 94

94
NORÐURIJÓSIÐ
sem gæti gefið frekari upplýsingar. Prestur nokkur sagði
honum að endurtaka orðið „Ram“ þúsund sinnum án þess
að stansa og þá mundi hann þegar í stað öðlast lausn. Annar,
að fara pílagrímsferð til tuttugu stórra mustera. En allt var til
einskis gagns. Að lokum heyrði hann um hina kristnu í
Dinapore og er hann fann nafn Krists á litla blaðinu, flýtti
hann sér þangað.
Þegar hann kom til Dínapore fann hann brátt kristna
trúboða því að þeir sáust oft á kvöldin vera að prédika undir
stóru tré. Vingjarnleg framkoma þeirra, er þeir töluðu, upp-
örvaði hann til að ávarpa þá, og á meðan fólkið var að fara
burtu eftir samkomuna þá gekk hann að einum þeirra, tók
blaðið úr barmi sínum og bar fram sína venjulegu spurningu.
„Segðu mér, kristni maður, ef þú ert fær um, hvað merkir
þetta?“
Kristniboðinn tók við blaðinu og sá að það var hluti af
fyrsta bréfi Jóhannesar og svaraði: „Þetta er orð Guðs.“
„Eru þetta öll orð Guðs?“ spurði Nanoc. „Hver er faðir-
inn? Hver er Guð? Hver er Jesús Kristur?“
Kristniboðinn opnaði þegar í stað Biblíu sína og sýndi
honum hvar blaðið hafði verið tekið úr henni og sagði hon-
um að öll Biblían væri orð Guðs. Hann byrjaði þá að segja
honum frá fæðingu Krists og frá dauða hans fyrir syndara.
Nanoc var í marga daga í Dínapore og tók mjög skjótum
framförum í trúarlegri þekkingu. Hann var svo augljóslega
einlægur, að eftir stuttan tíma var honum leyft að vera í
söfnuðinum.
Nú gerðist það að þær birgðir af Biblíum og Nýja testa-
mentum sem höfðu verið sendar kristniboðunum voru al-
gerlega uppgengnar svo að þeir gátu ekki gefið þessum ný-
frelsaða manni eina. En hann var vanur að lesa á hverjum
degi í Biblíu kristniboðanna og læra utan að, svo að eftir
lítinn tíma var hann fær um að endurtaka utan að marga af
hinum eftirtektarverðustu textum Nýja testamentisins.
Nanoc ákvað nú að snúa aftur til síns heimaþorps, selja
allar eignir sínar og setjast að í Dínapore, þar sem hann gæti
heyrt fagnaðarerindið daglega. Hann óskaði þess að geta
tekið með sér Nýja testamenti en kristniboðarnir gátu ekki