Norðurljósið - 01.01.1986, Qupperneq 108

108
NORÐURI.JÓSIÐ
aðra eins fullnægju eins og það, að opinbera takmarkalausa
náð sína.
Ég óska þess, að þið vilduð trúa þessu. Þess vegna er það,
að við takmörkum hinn heilaga Guð, að okkur finnast hin
einföldustu trúaratriði svo erfið viðfangs. Þess vegna stendur
þarna þetta stóra, ljóta, svarta, ósveiganlega „ef“. „Ef þú
getur“.
4.
Nú að ræðulokum vil égspyrja annarrar spurningar og leitast
við að svara henni.
Hvernig er hœgt að nema þetta „ef“í burtu? Eru nokkrir hér
viðstaddir, sem þrá að frelsast, en hafa verið að efast um
Krist og segja: „Drottinn ef þú getur“? Þeir viti það þá fyrst
og fremst, að þetta „ef“ er ávallt hjá þeim sjálfum. Þar næst
skulum við taka saman höndum og sjá, hvort við getum ekki
rekið þetta „ef“ út. Kom þú, vinur, lát mig hjálpa þér. Hafi
þetta „ef“ verið of erfitt fyrir þig, þá bið ég Guðs Anda að
blessa þér þessi orð, svo að þér verði hægt að losna við það.
í sambandi við þetta „ef“, sem kom frá vörum líkþráa
mannsins, og sem ég hef þegar minnst á, heyrði ég sögu um
litla stúlku. Móðir hennar rakst á hana einn dag með út-
skurðarhníf og ættar'Biblíuna. „Hvað ertu að gera,“ sagði
hún og var dálítið hrædd bæði um barnið og bókina. „Ó,
mamma,“ sagði hún, „ég var að lesa um manninn, sem kom
til Jesú og sagði: Ef þú vilt, getur þú hreinsað mig.“ Mér
fannst, að hann hefði ekki átt að segja „ef“ við Jesúm, svo að
ég er að skafa það út.“ Það er ágætt að fara þannig að með öll
okkar „ef“. Hvernig eigum við þá að fara að með þetta
hérna? Jæja, ég held að best sé að líkja eftir manninum með
niðurfallssjúka drenginn, sem haldinn var af illum anda.
Fyrst af öllu verður þú að játa þá trú, sem þú hefur. Þessi
maður sagði: „Ég trúi, herra.“ Það er þá betra en ekki neitt.
Ef þú getur ekki farið eins langt og þú vildir, farðu þá eins
langt og þú getur. Hverju trúir þú um Jesúm Krist? Kom þú,
vesalings, kæra, skjálfandi hjarta, og líttu yfir það í hugan-