Norðurljósið - 01.01.1986, Page 123
NORÐURIJÓSIÐ
123
Að biðja er eins og að síma.
Bæn er beint samband við Guð. Við getum fengið beint
samband hvenær sem er. Síminn gegnir tveim hlutverkum,
að hlusta á, og að tala við einhvern. Bæn er að hlusta á Guð
og að tala við hann.
1. Að tala við Guð.
„Ég elska Drottin af því að hann heyrir grátbeiðni mína,
--------og alla ævi vil ég ákalla hann.“ (Sálm. 116. 1, 2).
Þegar við viljum tala við einhvern, þá hringjum við til hans
í síma. Við getum talað við Guð hvenær, sem okkur finnst við
þurfa á hjálp hans að halda. Við getum talað við hann um allt
hvenær sem er. f síma getur oft verið erfitt að ná sambandi,
en að biðja er mjög auðvelt. Við köllum aðeins til Guðs frá
hjörtum okkar og tölum við hann.
2. Að hlusta á Guð.
„Tala þú, þvi að þjónn þinn heyrir.“ (1. Sam. 3.10).
Sumt fólk talar svo mikið, að það er erfitt fyrir aðra að
komast að. Þegar við biðjum getur verið, að við séum svo
önnum kafin að tala við Guð, að hann geti ekki talað við
okkur. Við verðum að vera hljóð frammi fyrir Guði litla
stund. Hann getur þá minnt okkur á ýmistlegt, sem við höf-
um gert rangt og sýnt okkur, hvað við getum gert fyrir hann.
Mundu eftir því að bæn er ekki ræða, heldur indælt samtal
við Guð.