Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1918, Síða 41

Laadaþekking
4i
ljón hjer í dýragarðinum í London. Algengt er það víða
í útlöndum að menn blanda saman íslandi, Grænlandi og
Lapplandi og hafa hausavíxl á þjóðunum sem þar búa.
Oft hefi eg bæði í Danmörku og Þýzkalandi verið spurð-
ur að því, hvort íslendingar kæmu ekki oft til Grænlands
og hefðu viðskifti og mök við Grænlendinga. Yfirkenn-
ari við skóla í Leipzig spurði mig 1884 hvort íslendingar
væru ekki slafneskir og heyrðu undir Rússland. Hefðar-
kona ein í Berlin spurði mig að því, hvort það væri satt
að íslendingar ætu kerti. Eg svaraði að það kæmi fyrir
að hinir fátækari notuðu tólg til viðbitis, en þeim fyndist
engin ástæða til að steypa úr henni kerti, áður en þeir
legðu sjer hana til munns. Pessi kertasaga er annars al-
geng um margar aðrar norrænar þjóðir. A leið til Kes-
wick í Cumberlandi sat eg á póstvagni við hliðina á
presti háskólagengnum, hann hafði heyrt getið um Geysi,
en ekkert annað vissi hann um ísland; um fornsögurnar
hafði hann aldrei heyrt getið og ekki heldur um Eddu.
Hver íslendingur, sem í útlöndum dvelur, verður var við
ýmislegt þessu líkt, og er það reyndar eðlilegt, þó fólk
holt og bolt þekki ekki deili á jafnfjarlægu og fólksfáu
landi, þegar það er litlu fróðara um stórar nágranna
þjóðir.
í Landfræðissögu Islands er tíndur saman urmull af
skrítlum um ísland úr fornum og nýjum bókum ýmsra
þjóða; þar sjest sýnishorn afþeim hugmyndum, sem menti
á fyrri öldum höfðu um ísland, og töluvert svipaðar voru
hugmyndirnar um önnur fjarlæg lönd. í fornöld og fram
um allar miðaldir eru allar fræðibækur fullar af kynjasög-
um um fjarlægar þjóðir og át hver eftir öðrum, aldrei
var reynt að komast að hvort sögurnar væru sannar
eða ekki, enda voru menn þá auðtrúa á alt, hvað vit-
laust sem það var. í fornbókum vorum eru kynjasög-
urnar alveg eins algengar eins og annarsstaðar (sjá t. d.