Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1918, Qupperneq 47

t'rá írlandi
47
Af því að írland er svo ríkulega úr garði gert af
hendi náttúrunnar, væri eðlilegt að ætla, að landsmenn
væru manna farsælastir. Svo voru þeir og á hinum sið-
ustu öldum fornaldarinnar og framan af miðöldunum. En
í fullar sjö aldir hafa þeir verið ein hin óhamingjumesta
þjóð í Norðurálfunni. Pví valda mest Englendingar.
II.
Saga íra og menning- fram til 1169. Saga íra í
fornöld er hulin myrkri, sem eigi er hægt úr að greiða;
en ef elstu sögusagnir þeirra væru sannar, byrjaði saga
þeirra miklu fyr en saga Grikkja eða nokkurrar annarar
þjóðar í Norðurálfunni. írland hefur í fyrndinni verið
bygt af ýmsum óskyldum þjóðum, sem flutt hafa til
landsins hver eftir aðra. í írskum annálum er getið um
fimm þjóðir, sem numið hafi land á írlandi í fornöld; en
er hin fyrsta þeirra kom þangað, var þó landið bygt. Um
þessa frumbúa landsins er nú eigi annað kunnugt en það,
sem ráða má af fornleifum, og er óvíst um ætterni þeirra.
Peir voru litlir vexti og dökkhærðir og áttu skinnbáta.
Síðla á steinöldinni og líklega einnig snemma á eir-
öldinni fóru dökkhærðir þjóðflokkar frá Spáni og vestan-
verðu Frakklandi til írlands og köstuðu eign sinni á mest-
an hluta landsins. Þjóðflokkar þessir voru af sömu ætt
sem íberar, er komu síðar til sögunnar á Spáni. Hinir
nýju íbúar írlands voru námumenn miklir og hagir vel.
Eeir unnu gull úr fjöllum og fljótum í Wicklow, og smíð-
uðu úr því og úr eir marga góða gripi, og efnuðust á
verslunarviðskiftum við aðrar þjóðir, bæði á Spáni, Frakk-
landi og í Danmörku og víðar. írland fekk þá orð á sig
að vera gullauðugt land, og ætla sumir, að Föníkeumenn
hafi farið kaupferðir þangað frá Spáni og vesturströndum
Frakklands einhvern tíma fyrir 600 f. Kr. b.