Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1918, Page 77

Frá írlandi
‘þjóðerni sínu. Hún ljet því varakonung sinn á írlandi
kalla saman í Kilkenny 1367 þing það, sem ensku bar-
ónarnir áttu á Irlandi og kallað var »parliament«, og
samþykkja, 1. að hjúskapur milli Englendinga og íra, upp-
fóstur barna og ættleiðsla, og einnig verslunarviðskifti við
íra væru drottinssvik og dauðasök; 2. að eignir hvers
þess Englendings, sem notaði írska tungu eða írskan
búning, skyldi gerðar upptækar; 3. að Englendingar
mættu alls ekki lofa írum að halda kvikfjenaði sínum í
haga á jörðum þeirra, nje heldur hýsa á heimili sínu írsk
skáld og söngmenn. Á þennan hátt hjelt enska stjórnin
uppi fjandskap á milli Ira og enskra nýlendumanna, og
það á þeim tímum, er óvinátta og þjóðernismunur milli
Engilsaxa og hinna frakknesku Normanna hvarf úr sögunni
-á Englandi, sökum þess að þjóðir þessar fengu í friði að
blanda þar blóði, tungu, siðum og lögum.
Kilkenny-lögin voru mjög heimskuleg. fað var
ómögulegt að framkvæma þau á svo velmentaðri þjóð
sem írum.
Á meðan rósastríðið geisaði á Englandi (1455 —1485),
drógu sumir Englendingar á írlandi taum hvítu rósar-
innar, Yo rk-ættarinnar. En ófrið þessum lauk svo, að
Lanc es ter-ættin (rauða rósin) varð hlutskarpari, og
Hinrik 7. Tudor varð konungur á Englandi (1485—
1509). Hann vildi því hnekkja valdi hinna ensku baróna
á írlandi, og skipaði þar landstjóra, sem hjet Edvard
Poyning. Hann kallaði »þing« nýlendumanna saman í
•Drogheda 1494, og fekk það til að samþykkja, að eftir-
leiðis skyldi eigi vera kallað saman þing á írlandi, nema
konungur hefði áður með umráði við enska stjórnarráðið
samþykt ástæðuna til þess. Einnig var þá ákveðið, að
öll þau lög, sem nýlega hefðu verið samþykt á Englandi
um hag og málefni almennnings, skyldu einnig gilda á
Irlandi. Enn fremur voru þá numin úr lögum ákvæði, sem