Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1918, Page 116
Norðurlönd
116
reka þar erindi landsins, láðist honum að skýra utanríkis-
ráðaneytinu eða stjórnarforseta Dana frá því, eins og al-
menn sljórnarvenja er til í öllum siðuðum löndum, enda
þótt minna samband sje á milli landanna en milli Datr-
merkur og íslands. Af þessu leiddi að utanríkisráða-
neytið gat eigi greitt fyrir þessum sendimanni íslands, eins
og það mundi annars hafa gjört, en forsætisráðherra Jón
Magnússon tilkynti utanríkisráðaneytinu þetta skjótlega,
og bætti úr þessari yfirsjón fyrirrennara síns.
þá er Island keypti »Sterling«, ætluðu Svíar eigi að
láta hann af héndi; en utanríkisráðaneytið hjálpaði þá, og
ljet Svía fá matvöru svo að þeir ljetu skipið laust. Á
sama hátt hefur Danastjórn leyst út hjá Svíum ýmsar
nauðsynjavörur úr járni, sem íslendingar hafa þurft að
fá. Peir hafa og notið góðs af því, sem ríkissjóður legg-
ur fram til korn- og vöru-kaupa, þar sem þeir hafa fengið
rúgmjöl og sykur frá Danmörku með vægu verði.
I ýmsum íslenskum blöðum hefur það verið sagt, að
íslendingar hafi síðan ófriðurinn hófst að öllu leyti orðið
að sjá sjálfir fyrir sjer og að Danir hafi enga hjálp veitt
þeim. Sumir hafa enda tekið svo djúpt í árinni, að þeir
hafa sagt, að Islendingar hafi haft ógagn af því að vera
í sambandi við aðra þjóð. I tímariti einu segir svo:
»Pað er sýnt nú í stríðinu, að vjer verðum að sjá fyrir
oss sjálfir, því að Danir veita oss ekkert lið og láta oss
meira að segja verra en afskiftalausa* (Iðunn II. árg.
1917, bls. 248).
Það er illa farið, að sumir ritstjórar landsins og sumir
fulltrúar þess eru svo illa að sjer um aðfiutninga til lands-
ins og opinber mál sem raun ber hjer vitni um. Pað
sýnir, að þeir eru svo fáfróðir að þeir eru eigi færir um
að vera ritstjórar eða fulltrúar landsmanna. Ef svo kýnni
að vera, að sumir þeirra vissu betur en orð þeirra bera
vitni um, þá er siðferðistilfinning þeirra á svo lágu stigi,