Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1918, Qupperneq 117

Norðurlönd
17
að þeir eru með öllu óhæfir til þess að vera fulltrúar
þjóðarinnar og leiðtogar. Af hverju sem þetta kann að
koma, er það hinn mesti vansómi fyrir hina ís-
lensku þjóð. Parna stendur þetta víða á prenti en
hagskýrslur íslands og Danmerkur geymast og sanna, að
þessir leiðtogar landsins hafa annaðhvort verið óhæfilega
illa að sjer eða ósannsögulir.
I Lögrjettu nr. 9, 27. febrúar 1918, er mjög fróðleg
grein um skipakomur í Reykjavík árið 1917, og segir
þar, að frá Danmörku hafi komið til Reykjavíkur skip
með 11991 rúmlestir. Auðvitað hindraði hinn takmarka-
lausi kafbátahernaður og siglingabann Englendinga mikið
aðflutninga frá Danmörku til landsins árið sem leið, en
alls hafa þó verið fluttar 14512 þungalestir þaðan af vör-
um til Islands (eftir skýrslum hagstofunnar í Kaupmanna-
höfn) og munar um minna. Töluvert af vörum þessum
hefur verið flutt á aðrar hafnir en Reykjavík. Að því er
og gætandi, að mest af þessu hafa verið vistir, sem ís-
íendingar hafa eigi getað fengið frá öðrum löndum, og er
augljóst, að þeim mun meira er þá varið í að fá þær.
Stjórnarráð Islands hefur farið svo hyggilega að ráði sínu,
að biðja ekki um þær vörur, sem hægt hefur verið að fá
frá Ameríku, enda hefur það ávalt gengið mjög greitt að
fá leyfi hjá vistaráði Dana að flytja til íslands þær vörur,
sem annars er bannað að flytja frá Danmörku. Eins og
í Lögrjettu segir, væri fyrir löngu orðinn almennur vöru-
skortur á Islandi, ef vörur hefðu eigi komið frá Dan-
mörku. Eins og á stendur hefðu Islendingar ekki getað
fengið þær frá öðrum löndum.
En hugsum oss einungis, að Danir (Danastjórn) hefðu
gert eins og sumir íslendingar hafa sagt um þá, og enga
hjálp eða aðstoð veitt íslandi síðan ófriðurinn hófst, en í
stað þess gefið því þrjár miljónir kr. og sagt, að nú yrðu
iandsmenn að hjálpa sjer algjörlega sjálfir. Enginn mun