Dagblaðið Vísir - DV - 25.06.1984, Blaðsíða 44

Ljósmyndari, sem átti fuiiti fangi með að vernda véiarnar
sínar, náði þessari mynd af prinsinum með málningar-
sprautuna.
Léleg fyndni
Hann Andrés Bretaprins þykir
með lélegri háðfuglum og sannaöist
það eftirminnilega fyrir nokkru
þegar hann fór í ferð til Los Angeles-
borgar á vegum ólympíunefndar-
innar bresku.
Framkvæmdir voru í fullum gangi
þegar prinsinn mætti á staöinn með
blaöamönnum, ljósmyndurum og
öðru fylgdarliði. Ætlast var til að
hann héldi stutta tölu á staönum og
léti mynda sig í alþýðlegum steiling-
um innan um þá sem voru að vinna.
Einn verkamannanna, sem var að
vinna með málningarsprautu, vissi
varla hvaðan á sig stóð veðrið er
prinsinn ruddist að honum og þreif af
honum máiningarsprautuna og tók
að sprauta málningu allt hvað af tók
yfir viðstadda. Menn reyndu að vikja
sér undan bununni en prinsinn faerð-
ist þá í aukana og sá til þess að ailir
fengju sinn skammt. Drési hió
hrossahlátri að þessari aulafyndni
sinni og voru þeir fáir sem tóku und-
ir með honum. Nú streyma skaöa-
bótakröfumar til Buckingham-
hallar, en það er af prinsinum að
frétta að þessa dagana dvelur hann i
útlegðíSkotlandi.
6ÖMUL KONA
íNEW YORK
Leikkonan fræga, hún Greta Garbo, er nú orðin 79 ára gömul og hefur, sem
kunnugt er, farið huldu höfði undanfarna áratugi og forðast ljósmyndara eins og
pestina. Það er nú ekki út af því aö ljósmyndarar gangi með eitthvað smitandi
heldur hafa þeir ætíð elt hana hvert sem hún hefur farið í von um að ná mynd eins
og þessari af stjörnunni gömiu. Það þarf greinilega giöggt auga til að þekkja hana
þessa dagana í manngrúa New York borgar.
Málsháttur dagsins
Ég var ekkiþinn þegarþú beist af mér nefið.
Keach gripinn
með kókaín
Stacy Keach hefur samband við /ögfræðing sinn.
Bandaríski leikarinn Stacy Keach
sannaði það heldur betur fyrú-
skömmu að honum er annað betra
lagið en að standa í kókaínsmygli.
Keach, sem var að koma frá
Frakklandi, þurfti að millilenda á
Heathrowflugvelli í London. Þar
þurfti hann að fara í gegnum tollinn.
Leikarinn gekk keikur aö tollverði
sem spurði hann hvort hann væri
með tollskyldan varning með sér.
Þessari spurningu var auðvitaö
svaraðneitandi.
Tollþjónninn lét sér þetta svar ekki
nægja og tók að gramsa í ferðatösku
leikarans sem tók við þaö að iða
allur. Gramsað var í töskunni dá-
góöa stund og var tollþjónninn að því
kominn að hætta leitinni þegar hann
veitti taugaveiklun leikarans
athygli. Við það tvíefldist hann og
grunur varð aö öruggri vissu þegar
leikarinn fór að spyrja hann í sífellu:
„Af hverju ég, af hverju endilega
ég?” Þegar hann fann litla snyrti-
tösku voru allir svitakirtlar á út-
opnu, leikarinn þurrkaöi þvala lóf-
ana og vætti varirnar i síf ellu.
Keach reyndi allt hvað af tók aö af-
stýra því óumflýjanlega og sagði í
bænarrómi: „Þetta er ekkert annað
en snyrtidót, heyrirðu þaö, góöi?
Snyrtidót. Af hverju helduröu áfram
að leita?” Þegar hér var komið sögu
dreif að fjölda tollvarða til að
fylgjast með því sem orðið var syni-
kennsla í hvemig smyglarar eiga
ekkiaöhagasér.
Af einskærum kvalalosta tók toll-
þjónninn að tína hlutina upp úr
snyrtitöskunni, einn af öðrum.
Keach greip til þess ráðs að benda
manninum á hver hann væri en
áfram hélt leitin og var nú komiö að
lokaatriðinu. Keach var orðinn
bleikur sem nár og farinn að umla
samhengislaust rugl. Or snyrti-
töskunni var tekin raksápubrúsi sem
var í meira lagi grunsamlegur. Eitt
handtak, botninn féll úr og kókaínið
lá á borðinu.
Leikarinn var dreginn gólandi burt
og var gert að sæta líkamsleit sem
ekki bar árangur.