Íslendingaþættir Tímans - 03.08.1972, Blaðsíða 8

Ástríður Gísladóttir
K. :!(). m a i 1X80.
I). 1(1. mai'7. 1072
Mig langar litillega að minnast,
þessarar sæmdarkonu. sem nýlega er
horfin sjónum okkar. Hún leiö á brott i
örmum svefnsins undir morgun á
þessum tilgreinda vordegi svo ljúflega
og æðrulaust, sem lifað hafði hún
Vinir úr Borgarfirði komu til aö
kveðja. þvi að þaðan var hún að ætt og
uppruna. Gisladóttir Böðvarssonar og
konu hans Kristinar Sighvatsdóttur og
einnig að sjálfsögðu ættingjar og vinir
hér i borg, en hingað fluttist fjölskylda
þessi frá Syðstu-Fossum i Andakil árið
1944, seldi jörðina og keyþti sér hús-
eign við Garðarstræti 19 og settist þar
að. er fjölskyldan af heilsufarsástæð-
um varð að hverfa frá búskap á
eignarjörð sinni, þar sem þá þegar var
búið að byggja allt upp af svo miklum
trúa eða ekki vilja trúa, segja: Þetta
eru bara hugdettur, hugdettur, sem
allir menn fá meira eða minna. — Já,
en hvað er hugdetta? — Hvað veldur
þvi, að þegar maður er upptekinn
hugsun um lausn einhvers málefnis,
gruflar um það og ætlar engu öðru að
komast að, kemur skyndilega i hugann
allt annað málefni, skýrt og greinilegt,
og ryður hinu á brott? Slikir atburðir
gefa mér vissu um, að góðar vættir eru
alltaf að leitast við að hjálpa og leið-
beina.
Hvernig má gera sig opinn fyrir
þessum áhrifum? Ég tel mig engan
sérfræðing á þessu sviði, en mér virð-
ist, að svarið sé auðfundið. Með þvi að
kappkosta aZ> halda vakandi þvl góða,
sem kennt var i barnæsku. Með þvi
að kappkosta að halda opnum og vel
vakandi þeim skynjunarfærum, sem
einum og sérhverjum manni eru gefin
til þess að veita viðtöku góðum áhrif-
um, sem alltaf eru að leita hans. Með
þvi að vilja hið góða, en ýta þvi illa á
brott.
Þessum orðum minum hér i kvöldvil
ég ljúka með þvi að minna á ljóðlinur
Steingrims Thorsteinssonar, þessar:
„Trúðu á tvennt i heimi,
tign sem æðsta ber:
guð i alheims geimi,
guð i sjálfum þér.”
Flutt 30. janúar 1971.
frá Syðstu Fossum
stórhug og myndarbrag. að mér er
mjög i minni. er ég af hendingu kom á
bæ þennan nokkru áður en þau fluttu
burtu og leit þar heim á vorgrónu túni.
reisulegt ibúðarhús og einnig útihús.
öll úr steinstevpu. járnþakin og máluð
þökin og túnrækt og girðingar og um-
gengni öll eftir þvi. er heim að bæ var
komið.
Bóndi kom frá vinnu sinni og gekk til
móts við mig. með naglbit sinn og
hamar i höndum. efalaust verið að lita
eftir túngirðingu sinni. Ég greindi hon-
um frá erindi minu. en ég var þá ný-
lega komin frá fjarlægum slóöum og
sezt að ásamt manni minum. sem var
Borgf irðingur. i nágrenni við Fossa og
var að svipast um eftir ungum hesti.
sem mágur hans hafði sent honum fyr-
ir skömmu og var frá Kolugili i Yiðidal
og leitaði ákveðið i áttina til sinna
heimahaga. Höfðu bændurnir orðið
hans varir við tún sitt. en hugsað sem
svo að hans yrði brátt saknað og sótt-
ur. sáu að hann var ókunnugur. en
enginn hafði stuggaö við honum, og
hafði hann þá hvaríað á brott. Én eng-
inn bæjarsimi var þá kominn og lýkur
hér sögu hans.
Halldór Jónsson. en svo hét þessi
bóndi. bauð mér siðan til stofu og tók
við hesti minum, en ég litaðist um og
kunni strax svo undur vel við mig, allt
var svo snoturt og finlegt, hvitir hand-
saumaðir dúkar á borði með ljós-
myndum á. ásamt dragkistu i sama
stil. og i gluggunum velhirtar blóm-
plöntur og veggir prýddir myndum.
Sérstæð fegurð og friðsæld hvilir enn
yfir þessum sólbjarta vordegi i huga
minum. þvi ennþá er ótalið, að rétt
strax gekk inn til min Ástriður Gisla-
dóttir. frekar hávaxin, hárprúð og
beinvaxin. kvrrlát og háttprúð kona.
heilsaði mér, bauð mér sæti og góð-
gerðir. sem komu skömmu siðar, með
sama svipmóti og allt annað. er ég
augum leit þarna. Mér geðjaðist strax
mjög vel að henni og einhver ihugandi
rósemi i fari og framkomu fannst mér
bending um ákveöinn persónuleika.
sem ég átti eftir að kynnast betur, er
leiðin lá hingað til Heykjavikur, ára-
tugum siðar og ég kom oft til þeirra
hér. Alveg nýskeð sagði mér kunnugur
maður að Halldór hefði keypt jörð sina
af fráf. eig. hennar er hann seldi allt
og hætti þar búskap á kr. 18.000.00.
sem á þeim árum mátti teljast stórfé.
en hinum unga bónda. sem þekkti vel
jörðina. óx þetta ekki meira i augum
en svo. að hann gekk glaður til móts
við störf og stórhuga framkvæmdir.
með þeim ummerkjum sem ég hefi
nefnt. og enn eru til fullra afnota. án
umbóta eða breytinga svo ég viti.
nema hvað rafmagn kom til afnota og
hagsbota,er fossinn i Andakilsánni var
virkjaöur og aflstöðvarhúsið byggt á
árbakkanum upp undir brekkunni við
túniö á þessum samnefndu bæjum. Já.
nu er fossinn nágranni þeirra, lika
horfinn sjónum okkar. þar sem hann
féll svo fagurlega fram af brekkubrún
sinni — og á vorin með góða viðbót úr
sprækum snaggaralegum fjallaám.
sem hentust niður hliðar Skorradals-
ins og bættu og juku hljómkviðu hans
og himinhreina og tæra hvitfyssandi
vatnið hans. En áin liður nú kyrrlát
milli bæjanna. beygir sig undir brúna
og hverfur svo i fjörðinn. — i hafið.
En á bænum hans hafa búið siðan með
8
íslendingaþættir