Réttur - 15.03.1935, Blaðsíða 3

kvæma „hugsjónir“ sínar og sýna blessun þeirra fyrir
íslenzku þjó'ðina.
Og veruleikinn í dag er sá, að verzlun íslands er
að líða undir lok, hver markaðurinn lokast á fætur öðr-
um, innflutningsmagnið mun falla úr 80 milj. kr.
1928 niður í 20 milj. kr. 1935, útflutningurinn minnka
um % úr hámarkinu, innflutningsbann og innflutnings-
höft munu notuð sem örþrifaráð til að reyna árangurs-
laust að hindra, að allt fari í kolgræna kaf vitfirrtrar
samkeppni. Og gínandi yfir þessum leifum íslenzkrar
verzlunar, gráðug eftir síðustu gróðavonunum gapir
fyrirlitleg klíka nokkurra heildsala í Reykjavík, ,sem
gera þessa dagana örþrifatilraun til að banna íslenzkri
alþýðu að skapa sér verzlunarsamtök.
Þetta er orðið úr ,,verzlunarfrelsi“ því, sem fyrir
borgarastéttina var aðalatriðið í frelsisbaráttu íslend-
jnga: einokunarstarf örlítillar okraraklíku á íslenzka
þjóðlíkamanum.
Útgerðarauðvaldið og „þróun“ þess.
Með stolti og næstum þjóðrembingi var fyrsti skipa-
stóll ,,þjóðarinnar“, sem hældist um að eiga beztu sjó-
menn veraldarinnar, skapaður og settur í gang. öllu
lánstrausti, sem hin uppvaxandi, efnilega þjóð gat afl-
að sér, var varið til að margfalda á fáum árum út-
gerð landsins. títgerðarmennirnir, sem falin voru öll
forráð þessa, hlutu ógrynni auðs, sem sjómennirnir
öfluðu þeim, -— en streittust samtímis á móti hverri
einustu hagsmunakröfu þessara auðgjafa sinna. —
Gírug hönd Kveldúlfsauðvaldsins lét gr.eipar sópa um
auðinn, sem hið vinnandi ísland skóp. Ef gullið seiddi
í höndu Frakkans, var mest-allur togaraflotinn seldur.
Ef gróðinn var töfrandi á mörkuðum Spánar, var ekki
um það hirt, þó togarar og tugir sjómanna færust í of-
viðri á miðunum. fsköld ránshönd auðvaldsins hafði sleg-
ið eign sinni og valdi á auðlindir og framleiðslutæki
3