Réttur - 15.03.1935, Blaðsíða 8

við íslenzku alþýðuna, velferð hennar og frelsi. Þau
eru um leið örþrifaráð stéttar, sem búin er að lifa
sjálfa sig, sem brýzt um í fjörbrotunum, dauðadæmd
af þróun sögunnar og því valdi, er framkvæmir þá
þróun nú, verkalýðnum.
tJt á við eru síðustu ráðin álíka örlagarík: Þau eru
landráð við íslenzku þjóðina. Yfirlýsing ríkisstjórnar-
innar til Englandsbanka í sambandi við 11 milljón
króna lánið, sem Hambros Bank nú veitir, felur í sér
skuldbindingu um að taka ekki ný ríkislán erlendis
né ganga í ríkisábyrgðir erlendis, nema með sam-
þykki Hambros Bank — og jafnframt ao koma fullum
jöfnuði á gjaldeyrisviðskiptin. Að þetta þýðir geysi-
lega skerpingu hungurárásanna og neyðarástandsins
inn á við ( aukið atvinnuleysi og dýrtíð, stöðvun fram-
kvæmda, stórminnkun verzlunar og útgerðar sökum
vöru- og hráefnaskorts, — þar af leiðandi enn meiri
neyð verkalýðsins og hraðara hrun smáútvegsmanna,.
smákaupmanna og bænda) er mönnum að verða Ijóst.
Og út á við má segja með orðum Þorst. Erlingssonar:
,,Og sést hér nú mark eftir synina þá, sem síðustu
gripunum farga“.
Með þessari yfirlýsingu er brezki skuldaklafinn
orðinn einn opinber þáttur — og það afgerandi þátt-
ur — í stjórnarfarinu á íslandi. Eftir bendingu frá
umboðsmanni brezka bankaauðvaldsins gefur ríkis-
stjórnin skuldbindandi stefnuyfirlýsingar, — eftir
skipunum frá Englandsbanka verður þingið sent heim
eða stjórninni fengið hálfgert alræðisvald um fjár-
málin, — og Landsbankinn undir stjórn Magnúsar
Sigurðssonar gerður afgerandi aðiljinn einnig í opin-
beru stjórnmálalífi, lofsunginn af Jónasi frá Hriflu
fyrir það, að leiðtogar ensku bankanna skuli treysta
honum til slíks.
Því hatramari og glæpsamlegri sem fjörráð bur-
geisastéttarinnar verða gagnvart alþýðunni, því ó-
svífnari og opinberari verða eðlilega landráð henn-
8