Réttur - 15.03.1935, Blaðsíða 9

ar, — sökum þess, að því meir sem íslenzka auðmanna-
stéttin glatar tilverurétti sínum og svo fótfestu meðal
alþýðunnar gegnum flokka þá, er hún notar í þjón-
ustu sína, því meira hallar hún sér að erlendu auð-
valdi og gerist í vaxandi mæli umboðsmaður þess, til
þess að eiga þar hauk í horni og öflugan bandamann.
Þessi glæpsamlegu landráð koma til með að ná há-
marki sínu, þegar yfirstéttarskríll Reykjavíkur, vopn-
aður á laun af brezku auðvaldi, reynir að steypa með
valdi þeirri byltingarstjórn verkamanna og bænda,
sem óhjákvæmilega verður sköpuð áður en langt um
líður. —-
Verkalýðurinn tekur við.
Það er komið að veigamestu tímamótum í sögu fs-
lands. Sú stétt, sem með framsókn sinni, baráttu til
valda og valdatöku setti mark sitt á síðustu öld, er
feig og að falli komin — og með henni sú síðasta yfir-
stétt, sem kúgar þetta land, síðasti arftaki einokunar-
kaupmannanna, Bessastaðakúgaranna, hirðstjóra-
valdsins, kaþólska lderkavaldsins, höfðingjastéttar og
þrælamorðingja ,,þjóðveldistímans“.
Nú kemur til kasta verkalýðsins að framkvæma hér
á íslandi sitt volduga sögulega hlutverk: frelsa sjálf-
an sig og alla, sem kúgaðir eru, undir oki og áþján
auðvaldsins, gera sjálfan sig og alla alþýðu Jandsins
að hinni virkilegu þjóð og leiða með sigrinum í stétta-
baráttu sinni jafnframt frelsisbaráttu þjóðarinnar til
lykta.
Aðdragandinn að valdabaráttunni. Vöxtur samfylk-
ingarinnar.
Öll barátta verkalýðsins, allt frá myndun fyrstu
verklýðsfélaganna, hefir verið undirbúningur stéttar-
innar til að framkvæma þetta volduga hlutverk, óljós
og reikandi oft, en markviss og ákveðinn eftir myndun
Kommúnistaflokksins 1930, þegar kreppan kvað upp
9