Réttur - 15.03.1935, Blaðsíða 18

land sættist á stórkostlega aukinn vígbúnað af Frakka
hálfu og skuldbindur sig gagnvart Frakklandi til a'Ö
tryggja framkvæmd vissra ákvæða friðarsáttmálans, en
þeirri kröfu hafði Bretland hafnað fram að þessu. —
Bretland og Frakkland gera með sér sáttmála um gagn-
kvæma hjálp, ef ráðizt verði á annaðhvort ríkið úr lofti,
og bjóða Þýzkalandi að verða þriðji aðili þessa sáttmála.
Jafnframt eru Þýzkalandi gefnar frjálsar hendur um
því nær ótakmarkaða eflingu loftflota síns, raunar með
því skilyrði, að Þýzkaland beygi sig undir alþjóða-
ákvæði um vígbúnað, gangi aftur í Þjóðabandalagið og-
undirriti Austurevrópusáttmálann, sem orðinn er til
fyrir forgöngu Sovétríkjanna til tryggingar friðinum í
Austurevrópu.
Að Bretland leggur slíka áherzlu á að löggilda víg-
búnað þýzka fasismans, hefir sínar gildu ástæður. — í
fyrsta lagi myndi hernaðarlega voldugt Þýzkaland tak-
marka forgönguvald Frakka á meginlandinu, og í öðru
lagi er það skilyrði þess, að Þýzkaland geti orðið nýti-
legur liðsmaður í þeirri samfylkingu gegn Sovétríkjun-
um, sem Bretland hefir verið að reyna að skapa að und-
anförnu. Tilraunirnar til að beina ránsfýsn þýzku her-
valdsstefnunnar gegn Sovétríkjunum eru á þessum tím-
um einn aðalþátturinn í utanríkismálastefnu Bretlands.
Þetta takmark er svo hugleikið brezku landránsstefn-
unni, að til þess að ná því, sættist hún jafnvel á endur-
vopnun Þýzkalands og fórnar Frakklandi hlunnindum,
til þess að fá það á sömu sveif.
Jafnvægið á þrotum.
Uppsögn Japans á Washington-samþykktinni og und-
anlátssemi Versailles-ríkjanna gagnvart vígbúnaðar-
kröfum þýzka fasismans eru óyggjandi tákn þeirrar
staðreyndar, að jafnvægi því er nú lokið, sem sigur-
vegurunum tókst að skapa yfirráðum sínum við lok
styrjaldarinnar miklu.
Uppsögn flotamálasamþykktarinnar er ekki annað en
18