Morgunblaðið - 04.01.2007, Qupperneq 32

32 FIMMTUDAGUR 4. JANÚAR 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Júlíana ÞorlaugGuðmundsdóttir
Aspelund fæddist á
Ísafirði 11. desem-
ber 1913. Hún lést
á Landspítalanum
við Hringbraut 26.
des síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Guðmundur
Guðmundsson, bak-
ari á Ísafirði og síð-
ar í Reykjavík, f. 6.
maí 1880, d. 13.
febrúar 1932, og
Nikolína Henrietta
Katrín Þorláksdóttir, húsfreyja, f.
9. júní 1884, d. 14. nóvember
1959. Systkini Júlíönu voru níu.
Látin eru Leifur Guðmundsson, f.
1910, d. 1986, Jónína Elín Guð-
mundsdóttir, f. 1912, d. 2003,
Guðni Þorláksson Guðmundsson,
f. 1915, d. 1991, Þorlákur Guð-
mundsson, f. 1917, d. 1999, Karl
Reynir Guðmundsson, f. 1922, d.
Eddu og Auði og átta barnabörn.
2) Edda, f. 17. sept. 1939, maki
Þorsteinn Rúnar Sörlason, f. 17.
sept 1938, og eiga þau þrjú börn,
Georg Arnar, Guðrúnu og Lilju
Björk og þrjú barnabörn. 3)
Sigrún, f. 11. apríl 1946, maki
Hrafnkell Helgason, f. 28. mars
1928, fyrrverandi maki hennar er
Ríkarður Másson, f. 29. jan. 1943,
og eiga þau einn son, Ríkarð Má
og tvö barnabörn. Erna, f. 15. júlí
1949, fyrrverandi maki hennar er
Hans Guðni Magnússon, f. 30.
nóv. 1945, börn þeirra eru Júl-
íana Þorlaug, Berglind Bára, Hel-
ena og Davíð Örvar, og eiga þau
sjö barnabörn. 4) Elín, f. 12. jan
1955, maki Þorkell Guðmundsson,
f. 28. sept. 1951 og synir þeirra
eru Georg og Baldvin Orri og
eiga þau þrjú barnabörn.
Júlíana vann við heimilisstörf
frá því þau hjónin hófu búskap
árið 1935, eftir að hún varð ekkja
árið 1972 vann hún við mötuneyt-
ið hjá Norrænu eldfjallastöðinni.
Júlíana hélt heimili til ársins 2005
er hún flutti á hjúkrunarheimilið
Eir.
Útför Júlíönu verður gerð frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
1995, Anna Guð-
mundsdóttir, f. 1928,
d. 2006, og á lífi eru
Bryndís Guðmunds-
dóttir, f. 1920, Inga
Lovísa Guðmunds-
dóttir, f. 1923, og
Ágúst Valur Guð-
mundsson, f. 1926.
Hinn 11. des 1936
giftist hún Georg
Aspelund járn-
smíðameistara, f. 15.
febrúar 1915, d. 23.
mars 1972. For-
eldrar hans voru
Sigrún Aspelund Edwald, f. 6.
febrúar 1890, d. 3. júlí 1982, og
Einar Hjaltested, f. 28. maí 1898,
d. 29. júní 1961. Júlíana og Georg
eignuðust fimm börn. Þau eru: 1)
Axel, f. 6. ágúst 1935, maki Linda
L. Dean, f. 8. mars 1943, fyrrver-
andi maki hans er Guðleif Gunn-
arsdóttir, f. 18. sept. 1936, og
eiga þau þrjár dætur, Önnu,
Þegar við systkinin kveðjum nú
móður okkar er okkur efst í huga
þakklæti fyrir þá umhyggju og ást-
úð er hún sýndi okkur alla tíð. Hún
var okkur ætíð skilningsrík, hjálpsöm
og hið örugga athvarf, sem alltaf var
hægt að leita til. Hún var skapgóð
kona með eindæmum. Alltaf tókst
henni að miðla málum á milli okkar
systkinanna. Við erum fimm, fædd á
tuttugu árum og það elsta að flytja að
heiman þegar það yngsta fæddist.
Hún brýndi fyrir okkur að deilumál
skyldu leyst með skynsamlegum við-
ræðum, en ekki með ofstopa. Það líð-
ur okkur ekki úr minni hversu gott við
höfðum það í heimahúsum, alla virka
morgna vakinn með morgunmatnum í
rúmið. Þetta sagðist hún gera til þess
að hafa frið í eldhúsinu.
Mamma mundi vel alla afmælis-
daga nánustu ættingja sinna, bæði
hún og systkini hennar héldu upp á
slíka daga. Henni þótti miður ef við
börnin héldum ekki þessum sið.
Mamma átti ekki aðeins okkur, hún
átti einnig níu systkini. Alla tíð var af-
ar kært á milli þeirra og samband
þeirra náið, næstum með eindæmum.
Þau virtust hafa einhverja dularfulla
boðleið sín í millum.
Af þessum stóra og samstæða
systkinahópi eru nú aðeins þrjú á lífi.
Pabba okkar misstum við alltof
snemma, hann lést aðeins 57 ára gam-
all. Það var að sjálfsögðu mömmu og
okkur öllum mikið áfall. Við systkinin
eigum margar góðar minningar um
pabba okkar. Eldri systkinin minnast
meðal annars fjölda góðra stunda
með mömmu og pabba í sumarhúsi
þeirra uppi við Vatnsenda, og við hin
yngri eigum fagrar minningar um
ótal ferðalög með þeim. Oft var ekið
til Þingvalla, stundum voru ferðirnar
lengri og þá gist í tjaldi.
Eftir lát pabba starfaði mamma í
mörg ár sem matráðskona hjá Nor-
rænu eldfjallastöðinni. Allt þetta góða
fólk varð vinir hennar og sýndi henni
alltaf mikla tryggð og ræktarsemi,
hún hafði mikla ánægju af störfum
sínum þar og sérlega fannst henni
gaman að ferðast á vélsleða með
þessu ágæta fólki í rannsóknarleið-
angra um öræfi Íslands, þá komin um
sjötugt. Öllu þessu góða fólki hjá Nor-
rænu eldfjallastöðinni sendum við
systkinin alúðarþakkir.
Mörg síðustu árin sín bjó mamma í
Stigahlíð 16 og undi þar hag sínum vel
og sá að mestu um sig sjálf. Síðasta
æviár sitt dvaldi hún á Hjúkrunar-
heimilinu Eir og hlaut þar góða
umönnun og fyrir það viljum við einn-
ig senda alúðarþakkir.
Vissulega áttum við góð æsku- og
uppvaxtarár á heimili foreldra okkar
á Laugarteignum. Erum við þeim
ævarandi þakklát. Við biðjum algóðan
Guð um að blessa minningu hennar
og varðveita hana í nýjum heimkynn-
um.
Axel, Edda, Sigrún, Erna og Elín.
Það er komið að kveðjustund.
Elsku amma er látin og á stundu sem
þessari koma margar góðar minning-
arnar upp í hugann. Minningarnar
um góða konu sem lifði á miklu um-
hleypingaskeiði í mannkynssögunni
og upplifði meðal annars heimsstyrj-
aldir og alheimskreppu. Hún var
Reykvíkingur í húð og hár, fæddist
reyndar á Ísafirði en fluttist barnung
til Reykjavíkur þar sem hún bjó til
dauðadags.
Ein af æskuminningum mínum
tengist því þegar við heimsóttum
ömmu í vinnuna í Norrænu eldfjalla-
stöðinni. Það fannst mér mjög merki-
legur vinnustaður. Ekki síst vegna
þess að þegar eldfjöllin gusu þá var
henni oft boðið með í flug yfir eld-
stöðvarnar. Hún ferðaðist nokkuð um
ævina og ekki eru nema átta ár síðan
hún var síðast á faraldsfæti og heim-
sótti okkur til Danmerkur, þá 85 ára
gömul.
Amma var höfðingi heim að sækja
og átti alltaf nóg með kaffinu. Hún var
snillingur í bakstri og bakaði ófáar
terturnar fyrir brúðkaup og aðra
stórviðburði. Þetta voru rjómartert-
ur, hnallþórur á þriggja hæða diski,
skreyttar hinum fegurstu blómum
sem hún bjó til af natni úr marsipani.
Já, hún amma var virkilega handlag-
in. Fyrir ekki lengra en níu árum
prjónaði hún buxur, íslenska lopa-
peysu og húfu úr örfínu lopagarni á
barbídúkkur dætra minna, þar hefur
svo sannarlega legið mikil vinna að
baki. Munum við varðveita þessi lista-
verk.
Það var einkennandi fyrir ömmu
hvað hún var kát og hress og hlát-
urinn hennar, þessi dillandi hlátur,
yljar mér enn þegar ég minnist hans.
Það var ómetanlegt að fá að hafa hana
hjá okkur á aðfangadagskvöld. Að
hún gat verið með okkur í matnum og
tekið þátt í spennunni í kringum
möndlugrautinn og við að opna gjaf-
irnar. Það er svo gott að vita til þess
að hún var hress og kát til hinnar
hinstu stundar.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Það eru mikil forréttindi að hafa átt
góða ömmu og fá að njóta hennar svo
lengi. Ég er mjög lánsöm. Elsku
amma mín, Guð geymi þig.
Júlíana Þorlaug.
Elsku amma Dúlla, ekkert okkar
grunaði að þú myndir kveðja þennan
heim svo snögglega. Þrátt fyrir háan
aldur varst þú lífsglöð, glaðlynd og
hraust.
Þegar við systkinin settumst niður
til að rita þér okkar hinstu kveðju
komu fyrst upp í huga okkar allar þær
kræsingar sem þú hefur borið á borð
fyrir okkur sem og aðra. Þá ber fyrst
að nefna þína víðfrægu marengstertu
og sandköku. Besta hrós sem við gát-
um fengið þegar við höfðum spreytt
okkur á uppskriftum frá þér var ef
kakan líktist „ömmusandköku“ eða að
marengsinn væri eins og hjá þér.
Þú varst svo dugleg að segja okkur
sögur frá þinni bernsku. Sagan um
það þegar móðir þín flutti ein með tíu
börn á Bergþórugötuna er okkur
minnisstæðust. Einnig frásagnir um
það hvað tímarnir hafa breyst, þú
minntir okkur á það að þegar þú varst
ung þurfti að ganga með þvottinn inn í
Laugardal til að þvo. Þessar frásagnir
þínar eru líka góð áminning fyrir okk-
ur um að gleyma okkur ekki í kapp-
hlaupi um veraldleg gæði, heldur
þakka fyrir það sem við höfum.
Alveg fram á þinn síðasta dag
minntir þú okkur á hversu dýrmætt
það er að búa við góða heilsu. Þú tal-
aðir oft um það hversu þakklát þú
værir fyrir afkomendur þína og að
þeim farnaðist svona vel í lífinu.
Elsku amma, við kveðjum þig í dag
en minning þín mun lifa í hjörtum
okkar.
Samferðamenn, gjörist glaðir,
grátið ekki dauða minn.
Heim mig kallar himnafaðir,
nú hættir störfum líkaminn.
En ekki þrjóta andans leiðir
ykkur þó ég skilji við.
Nú eru vegir nógu greiðir,
nú er líf mitt fullkomið.
Gangið því til grafarinnar
glaðir, burt frá þessum stað,
ár eru talin ævi minnar
en andinn lifir, munið það.
Þegar líkams brestur bandið
bikar hérlífs tæmið þið,
svífið yfir á sólarlandið,
saman aftur búum við.
(Höf. ók.)
Guð geymi þig.
Georg Arnar Þorsteinsson,
Guðrún Þorsteinsdóttir og
Lilja Björk Þorsteinsdóttir.
„Haldið þið að það komi ekki
örugglega einhver að sækja mig?“
sagðir þú við okkur þegar við kvödd-
umst á Þorláksmessu og fullvissuðum
við þig um að svo væri. En að þú yrðir
sótt svo langt að flaug okkur ekki í
hug heldur vorum við með jólaboðin í
huga sem framundan voru og sem þú
fékkst að njóta til fulls án vísbend-
ingar um þá löngu ferð sem þú svo
lagðir af stað í að kveldi annars dags
jóla, að jólaboðunum loknum. Ég
ímynda mér að afi hafi nú viljað fá þig
til sín í jólaboð eftir langa bið og
sennilegast þurfti hann líka að fá þig
til sín til að aðstoða hann við að vaka
yfir vaxandi fjölda afkomenda ykkar
sem nú eru um 48 og allir við góða
heilsu. Ef þín góðu heilsugen hafa
skilað sér til okkar hinna þá erum við
heppin og eigum langa ævi fyrir
höndum, en 93 ár eins og þú átt að
baki, hress og lífsglöð fram á síðustu
stund, eru þvílík guðsgjöf að varla er
hægt að fara fram á annað eins. Nú
ert þú komin í faðm afa, genginna
systkina þinna og foreldra og er ég
viss um að þið hafið átt góða endur-
fundi.
Hvíl í friði, elsku amma mín, þú
munt lifa í hjörtum okkar uns við hitt-
umst á ný á himninum með hinum
englunum.
Elsku mamma, Edda, Sigrún, Elín
og Axel, guð gefi ykkur styrk og
huggun við sáran móðurmissi. Bless-
uð sé minning ömmu Dúllu.
Berglind Bára og fjölskylda.
Elsku amma Dúlla, það yrði alltof
mikið mál að fara að skrifa allar eða
bara brot af þeim minningum sem ég
á um þig.
Ég var svo lánsamur að fá að alast
upp að hluta hjá þér. Þær voru marg-
ar ferðirnar með strætó (Grandi –
Vogar) frá Þingholtunum og inn í Álf-
heima því frá þínu heimili byrjaði ég
mína skólagöngu og segja má að ég
hafi endað hana einnig frá þínu heim-
ili rúmlega 20 árum síðar. Þú varst
alltaf í næsta nágrenni, sönn amma.
Það var alveg sama hvert við flutt-
um, eða þú fluttir, það var alltaf stutt
að hjóla til þín og fá fiskibollur eða
sandköku svo ekki sé nú minnst á
marengstertuna frægu. Þetta breytt-
ist ekkert eftir að ég stofnaði heimili,
þá hringdir þú bara og bauðst okkur
að koma og borða eða að koma við og
taka bollur í poka og fara með heim.
„Á ég að búa til sósu líka?“ sagðir þú
stundum.
Samverustundirnar okkar voru
margar og góðar og nú síðast á jóla-
dag þegar þú komst heim til okkar
Lilju í mat. Það var glatt á hjalla er þú
söngst með börnunum okkar jólalögin
og þau dönsuðu kringum jólatréð, þú
hafðir engu gleymt hvað jólalögin og
hreyfingarnar varðaði og hlógum við
mikið og skemmtum okkur vel.
Elsku amma, þakka þér fyrir allt
sem þú gafst mér, Lilju og börnunum
okkar, Ásthildi Ólöfu og Ragnari Má.
Minning þín lifir í hjörtum okkar.
Elsku amma Dúlla, takk fyrir allt.
Ríkarður Már og fjölskylda.
Elsku amma Dúlla, að hugsa til
þess að þú sért farin frá okkur og
komir ekki aftur er hreint ótrúlegt.
Við sem skemmtum okkur svo vel
saman í Súluhöfða á jóladag með
ömmu Sigrúnu, Hrafnkatli og Kötu
frænku, sungum og dönsuðum í
kringum jólatréð. Svo keyrðum við
pabbi þig heim á Eir um kvöldið og þú
talaðir alla leiðina og hlóst mikið. Svo
komum við á Eir og þú gast ekki beðið
með að segja Þóru vinkonu þinni og
herbergisfélaga frá því hvað þú hefðir
verið að gera og hlóst mikið. Þú varst
svo ánægð með lífið og það var svo
gaman að sjá þig brosa og hlæja
svona mikið.
Við kvöddum þig með brosi og
hlátrasköllum og sögðum: „Við
sjáumst á gamlársdag.“
Ég man vel eftir því þegar við
pabbi komum svo oft í hádeginu og
fengum fiskibollurnar sem þú bjóst
svo oft til.
Þær voru bestu fiskibollur sem ég
hef fengið.
En, amma mín, það var svo gott að
hafa fengið að kynnast þér og eyða
svona miklum tíma með þér.
Ég mun aldrei gleyma öllu sem þú
kenndir mér þegar ég var svo oft í
pössun hjá þér. Þú hugsaðir svo vel
um alla og vildir að öllum liði vel.
Einnig varstu alltaf svo glöð og
ánægð með allt saman. Það var svo
gott að vera hjá þér, það er erfitt að
vita að maður geti ekki lengur heim-
sótt þig og spjallað við þig í símann.
En ég veit að þér líður miklu betur
núna og ert komin til afa Georgs.
Það er gott að geta hlýjað sér við
allar minningarnar okkar.
Guð veri með þér, elsku amma
Dúlla. Ég elska þig og mun alltaf
gera. Ég veit þú vakir yfir mér.
Með þakklæti.
Ásthildur Ólöf Ríkarðsdóttir.
Ég minnist ömmu Dúllu sem
sterkrar og duglegrar konu. Hún bjó
ein frá því afi dó árið 1972. Hún hafði
yfir sér mikla reisn. Hún hélt fallegt
heimili sem ávallt var fastur sam-
komustaður fjölskyldunnar. Ég kveð
nú hana og hennar einstaka heimili
með þakklæti fyrir allar samræður
um fyrri daga, ásamt jákvæðum og
styrkjandi orðum hennar sem ég
geymi með mér.
Helena Hansdóttir.
Elsku langamma Dúlla. Við mun-
um aldrei gleyma þér og við geymum
allar fallegu minningarnar um þig í
hjörtum okkar. Þú varst alltaf svo
góð. Við erum svo þakklát fyrir að
hafa fengið að vera með þér á að-
fangadagskvöld og eiga þar góðar
stundir með þér. Það tekur okkur svo
sárt að kveðja þig, en við vitum að
þetta var líklega best, nú ferðu til
himna þar sem Georg langafi tekur
þér opnum örmum. Guð blessi þig.
Megir þú hvíla í friði, elsku besta
langamma Dúlla.
Þín,
Snæfríður, Sóllilja og Ernir.
Elsku langamma Dúlla, mikið urð-
um við leið þegar mamma og pabbi
sögðu okkur að þú værir dáin. Við
vorum í heimsókn hjá þér sama dag
og þú kvaddir þennan heim og þú
varst svo hress og kát.
Við trúum því að Guð taki á móti
þér og leiði þig á nýjar slóðir.
Með sálmi eftir Steingrím Thor-
steinsson kveðjum við þig, elsku
langamma. Fallega minningin um þig
mun lifa með okkur.
Ástarfaðir himinhæða,
heyr þú barna þinna kvak,
enn í dag og alla daga
í þinn náðarfaðm mig tak.
Náð þín sólin er mér eina,
orð þín döggin himni frá,
er mig hressir, elur, nærir,
eins og foldarblómin smá.
Einn þú hefur allt í höndum,
öll þér kunn er þörfin mín,
ó, svo veit í alnægð þinni
einnig mér af ljósi þín.
Anda þinn lát æ mér stjórna,
auðsveipan gjör huga minn,
og á þinnar elsku vegum
inn mig leið í himin þinn.
(Þýð. Steingr. Thorst.)
Guð geymi þig.
Katrín Ósk, Kolbrún Eik
og Róbert Orri.
Elsku amma, það er sárt að sakna
og það veit ég að við sem þig syrgjum
eigum eftir að sakna þín. Það vitum
við líka að eftir langan aðskilnað
verða fagnaðarfundir, þú hefur horft
á eftir ástvinum í gegnum árin en nú
hefur þú endurheimt þá, þú ert sátt.
Lífsviðhorf þitt og styrkur hefur
veitt afkomendum þínum og vinum
kraft sem seint mun þverra. Sú hjálp
sem þú veittir mér er óendanleg og
vafalítið mun meiri en maður áttar sig
á. Með nærveru, hvatningu og hlýju
hefur þú gefið mér eitthvað sem verð-
ur ekki þakkað í orðum heldur ein-
göngu með því að lifa eftir því sem þú
hefur kennt. Það er mitt og annarra
afkomenda þinna að halda minningu
þinni við og bera áfram hlýju þína og
gæsku.
Amma mín, mikið þakka ég fyrir að
hafa fengið að vera með þér á að-
fangadagskvöld. Mikið er ég þakklát-
ur fyrir það að hafa séð þig tveimur
dögum fyrir fráfall þitt svo ánægða og
glaða eins og þú varst alltaf, fram á
síðasta dag.
Elsku amma, ég á eftir að sakna þín
en það er huggun harmi gegn að á
endanum munu verða fagnaðarfund-
ir, hafðu það gott þangað til.
Davíð Örvar Hansson.
Elsku amma, við eigum margar
góðar og skemmtilegar minningar um
þig og þann tíma sem við áttum með
þér. Minningar sem gott er að eiga
þegar hugurinn leitar til þín. Það var
alltaf svo gaman að heimsækja þig í
Stigahlíðina og hlusta á sögur af þér á
þínum yngri árum í Reykjavík.
Ógleymanlega stund áttum við saman
þegar þú passaðir okkur bræðurna
þegar mamma og pabbi fóru til út-
landa og þú bakaðir bestu snúða í
heimi. Takk fyrir allt, elsku amma,
allar góðu stundirnar sem við áttum
saman.
Georg og Baldvin.
Júlíana Guðmunds-
dóttir Aspelund