Andvari - 01.01.1939, Blaðsíða 15

Andvari
Tryggvi Þórhailsson
11
voru og þekkjast víst enn í dag menn, sem harðæri hafa
merkt ævilangt. Á næstliðinni öld gengu a. m. k. þrisvar
svo hörð ár og mörg í samt, að hin uppvaxandi kyn-
slóð beið þesé ekki bætur. Þeim mönnum fækkar nú
óðum í landinu, er kynnzt hafa verulegum harðindum
af eigin raun. Svartsýni, sem enn gætir nógu mikið,
virðist því að verulegu leyti þjóðinni í blóð borin. Þetta
er reyndar eðlilegt, því að mjög lengi hefir högum verið
háttað þann veg í landi voru, að þegar veðrátta harðn-
aði venju fremur, eða sjávarafli brást, gerði hart í ári
°9 varð oft að hungursneyð og stundum mannfelli. í
slíkri úlfakreppu hefir þjóðin lifað öldum saman. Og
hér hefir ýmsum veitt betur, þeim sem gátu furðu von-
9laðir notið sólskinsblettanna á leið sinni, og hinna, sem
aldrei gátu gleymt skuggunum á bak við sig, né bakkan-
við sjóndeildarhringinn framundan. Þeir síðarnefndu
hafa vafalaust löngum verið miklu fleiri. En hinir
öllu samtöldu mátt sín betur. Þeír höfðu lífið
°9 framtíðina á sínu bandi. í þeirra hóp verða taldir
Þærri undantekningarlaust mestu áhrifamenn þjóðar vorr-
ari fyrr og síðar. Og á síðustu áratugum hefir þeim
bætzt nýr liðsauki, frá mönnum, sem trúa því statt og
stöðugt, að með styrk nýrrar tækni og breyttum og
bættum atvinnuháttum verði hallærisvoðanum rýmt úr
hndinu með öllu.
Þingeyjarsýsla eða Norðursýsla, eins og hún var köll-
UÖ löngum á fyrri öldum, hefir ekki farið varhluta af
beim atburðum fyrr og síðar, er til hallæris hafa leitt í
andi voru, nema síður sé. Vafalaust hefir hérað þetta
ostrað mikinn fjölda manna, sem óblíð náttúra og á-
allasöm markaði æfilangt til svartsýni og bölmóðs, er
lafnan vill fylgja úrkostasnauðri fátækt. Þó er það stað-
reYnd, að úr Þingeyjarsýslu komu þeir menn tveir, sem