Andvari - 01.01.1939, Blaðsíða 44

40
Heimferð á aðfangadag jóla 1893
Andvari
í maganum — eða þá sári. En þetta fundu þeir, og
minjar eftir brjósthimnubólgu, svo verið hefir maður
milli tveggja eldanna og fleiri þó, og aldrei farið á hæli.
Eg hafði eigi lengi gengið, þegar skór og sokkar tóku
tl að frjósa. Eg skundaði svo hratt sem eg gat og and-
aði ótt og títt, steig smám saman á ristarnar, en það
hafði nú reyndar ekki meiri þýðingu enn að pissa í skó
sinn, sem að gamalt máltæki segir, að sé skammgóður
vermir. Líklega hefir það orðið til í fyrstu undir svona
eða svipuðum kringumstæðum. En eigi datt mér sú hita-
veita í hug, vegna þess m. a., að henni var eigi til að
dreifa. Tunglið óð í skýjum og snæljós flugu á vængj-
um vindarins og þó mjög strjál, því þau eru fágæt á
Norðurlandi.
Gömul eftirtekt segir, að þau viti á hláku og hvass-
viðri. í þetta sinn kom hún eftir tvo sólarhringa, hvort
sem ljósagangurinn hefir vitað á sig hlákuna eða ekki.
Bærinn, sem var á leið minni, heitir Sílalækur og er
eg þar barnfæddur. Eg fór fram hjá honum. Þó að svo
væri reyndar, að skórnir væru orðnir frosnir og ytri
sokkarnir slíkt hið sama, svo að því líkast var, að eg
gengi á stígvélum, þóttist eg finna með vissu, að tærnar
væri rneð tilfinningu, og svo reyndist, þegar eg kom
heim. Eg var ókalinn og hafði þó frostið verið 6° á R-
Eg hefi nokkrum sinnum verið á ferð í stórhríð, bæði
í dagsbirtu og kvöldrökkri, en aldrei orðið villtur, þó
nokkrum sinnum einn. En þó að bjart væri uppi yf*r
þetta aðfangadagskvöld, þykir mér sem þessi heimför
megi helzt heita svaðilför, einkanlega gangan yfir ána.
En það verð eg að segja, að ríkari þóttist eg nú vera
(andlega skoðað), en eg er, ef eg hefði séð Árna sál-
uga bregða fyrir hjá Laxá á hestinum sínum. Þeir menn,
sem rengja alla fyrirburði og telja þá hégóma, skyn-