Andvari - 01.01.1939, Blaðsíða 27

Andvari
Tryggvi Þórhallsson
23
íörnum árum misvægi milli höfuðalvinnuvega þjóðarinn-
ar. Annars vegar sjávarútvegurinn, rekinn með nýtízku-
hætti, með greiðum aðgangi að starfsfé hjá peninga-
stofnunum landsins. Hins vegar búnaðurinn, félítill, verk-
færasnauður og langt á eftir tímanum í flestum grein-
um. Til þess að hrinda honum í horf, sem hæfði nýjum
tíma, varð Iöggjafar- og fjárveitingarvaldið að hlaupa
undir bagga með ýmsu móti. Þessi voru helztu rök til
þess, að jarðræktarlögin voru sett 1923. Það mál var undir-
búið af sérstakri nefnd. En sú nefnd vann trúlega í anda
Búnaðarþingsins frá 1919. Hér naut því beinna áhrifa
frá Tryggva og hreyfingu þeirri, er Þingvallafundurinn
vakti 1919, og fyrr var getið. Með jarðræktarlögunum
frá 1923 var grundvöllurinn lagður að þeim framförum í
jarðrækt, sem síðan hafa orðið, en það varð einkum
verk Tryggva Þórhallssonar að efla þessa löggjöf og
bæta við nýjum lagafyrirmælum henni til styrktar og vann
bann einarðlega að þessu, bæði sem blaðamaður, þing-
maður, formaður Búnaðarfélagsins og landbúnaðarráð-
herra. Eitt höfuðvandamálið var það, hversu afla ætti
fekstrarfjár handa landbúnaðinum til hinna nýju rækt-
unarframkvæmda. Því máli hreyfði hann þegar á Al-
bingi 1923, en í fullt horf komst þetta mál með lögun-
uni um Búnaðarbanka íslands 1929. Annað atriði var
áburðarmálið. Hér reyndist óhjákvæmilegt að flytja inn
hlbúinn áburð í allstórum mæli, ef ræktunarframkvæmd-
lr ætti ekki að stöðvast, og miklu varðaði, að bændur
fengi sem bezt kjgr á þessum áburði. Upp af þessu
sPratt svo löggjöfin um Áburðarverzlun ríkisins 1928.
voru og brátt ráðstafanir gerðar um útvegun ný-
hzku jarðyrkjuverkfæra og stuðning við félög bænda og
einstaklinga um öflun þeirra. Hér má og nefna búfjár-
ræktarlögin, með lögbundinn styrk til búfjárræktar, 1931,