Andvari - 01.01.1939, Blaðsíða 86

82
Blóm og aldin
Andvari
hingað kemur árlega mikill fjöldi farfugla. Það væri því
fróðlegt að athuga magainnihald og fiður farfugla, sem
eru að koma að landi eftir flugið mikla yfir hafið: Ekki
er ósennilegt, að með því mætti fá svör við þeirri spurn-
ingu, hvort fuglarnir hafi flutt mikið af jurtagróðri lands-
ins með sér í öndverðu.
Vatnssáning. Enginn vafi leikur á því, að mikill
fjöldi fræja og aldina dreifist með vatni bæði um næsta
nágrenni sitt og einnig lengra til. Jafnvel smálækir, sem
fram koma við regnskúrir, geta flutt fræ úr stað nokkra
metra, og kunnugt er það, að regndroparnir beinlínis
slíta aldinin af plöntunum. Þá eru ýmsar tegundir plantna
sem ekki sá fræjum sínum nema í rigningu. Hér er þó
ekki að ræða um Iengri vegalengdir en þær, sem fræin
geta borizt við sjálfdreifingu. Ef þau eiga að berast
lengra, er um að gera, að þau nái að fljóta með straum-
vötnum, stöðuvötnum eða hafinu sjálfu.
Það er kunnugra en frá þurfi að segja, hversu margt
rekald berst með vatni í hverri mynd, sem það er.
Rekald þetta berst langar leiðir, oft yfir heil heimshöf,
og liggur þá nærri að álykta, að ekkert ætti að hindra,
að fræ og aldin plantnanna gætu verið með í slíku reki,
enda hefir reynslan sýnt, að svo er. En til þess að þetta
komi plöntunum að haldi og fræ þeirra séu ekki að
eins dautt vogrek, þurfa fræin að þola vatnsvolkið, og
ef þau eiga að berast langar leiðir, þurfa þau að vera
gædd verulegum flotkrafti. Allvíðtækar rannsóknir hafa
verið gerðar í þessum efnum. Þær hafa leitt í ljós, ap
fræ þola furðu lengi að velkjast í vatni og einkum sjó,
án þess að missa grómagn sitt. Ætti það því ekki a<3
setja neinar verulegar hindranir fvrir langdreifingu fræja
með vatni. Aftur á móti er flotkraftur fræjanna harðla
misjafn. Svo reyndist, að af fræjum 650 sænskra plantna,