Andvari - 01.01.1939, Blaðsíða 97
Andvari
íslenzkt þjóðerni
93
Um það mun enginn efast, að bæði óðalsréttur og
9oðaveldi er miklu eldra meðal norrænna þjóða en Is-
landsbyggð. Ef íslendingarnir væru fyrst og fremst af
norskum uppruna, skyldi maður hyggja, að þessi grund-
vallaratriði í þjóðfélagsbyggingu landanna hefðu verið
sameiginleg fyrir Norðmenn og Islendinga, að minnsta
kosti í heiðni. En í stað þess kemur það skýrt í ljós,
hér ræðir um gjörólík þjóðasérkenni, bæði frá menn-
>ngar- og þjóðfélagslegu sjónarmiði séð. Sérkenni,
sem eru svo mikilvæg, að þau benda ótvírætt til þess,
að þeir af forfeðrum vorum, sem réðu mestu um stjórn-
arháttu landsins f öndverðu, hafi yfirleitt ekki verið
norskir, þótt ættaðir væru frá Noregi.
Samkvæmt frásögnum Landnámabókar hafa fræðimenn
íafnan haldið því fram, að flestir landnámsmannanna hafi
komið frá vesturfylkjum Noregs. Málfræðingar hafa meira
að segja þótzt geta sannað þetta, með samanburði á
fróun hinnar íslenzku tungu og norsku mállýzknanna
vestanfjalls. En fornmenjafræðingarnir hafa líka sína sögu
segja. í vesturfylkjum Noregs hafa þeir rannsakað
fjölda af dauðra manna gröfum frá víkingaöldinni og
komizt að þeirri öruggu niðurstöðu, að mjög mikið hafi
kar ennþá kveðið að líkbrennslu á umræddum tíma. Er
Sv° talið, að bálfarargrafirnar séu í miklum meira hluta.
^ íslandi hafa Iíka fundizt og verið athuguð allmörg
‘eiði frá víkingaöld í ýmsum byggðarlögum. Meðal þeirra
engin bálfarargröf. Þess er heldur hvergi getið í
hinum fjölskrúðugu fornbókmenntum íslands, að lík-
hrennsla hafi átt sér stað sem helgiathöfn. Ganga sér-
ræðingar því út frá því sem gefnu og telja fullsannað,
a® bálfarir hafi ekki tíðkazt meðal landnámsmanna hér
ne afkomenda þeirra.
A þessu furðulega fyrirbæri hafa vísindin enga við-