Iðunn : nýr flokkur - 01.09.1931, Side 38

232
Trúin á samfélagið.
iðunn
X.
En hvernig eigum vér nú að tryggja oss það, að
menn dæmi sjálfa sig rétt? Mundi ekki hver og 'einn
ímynda sér, að hann sé verðmætari samfélaginu en
nokkur annar? — Auðvitað getum vér ekki veriö ör-
uggir um neitt. Það er ekki hægt að girða fyrir þenna
eða h'inn möguleika. En hér er ekki verið að rita
stjórnskipunariög; hér er verið að draga upp grunn-
línur nýrrar lífsstefnu, nýrrar trúar. Trúin á samfélagið
verður að sjálfsögöu að sæta sömu örlögum og hver
önnur trú: boðorð hennar verða misjafnliega haldin.
1 mörgu falili verður að selja féiagslegri samvizku hvers
einstaks sjálfdæmi í peim efnum. Eitt er þó víst; Það
verður auðveldara að lifa eftir boðorðum hennar en
boðum kristinnar kirkju. Kristindómurinn skýtur yfir
markið með sinni skilyrðislausu kröfu um kærleik til
náungans, sem i fyrsta lagi er gagnstæð eðli voru og
því ómöguleg — og í öðru lagi gagnslaus sam-félaginu í
mörgu faili. Hin nýja trú krefst fórna til handa heílögu
.málefni — ekki hverjum ótíndum náunga, sem á vegi
okkar verður. Oss er boðið að elska — þau öflin, sem
byggja samfél-agið. Oss er leyft að hata — þau hin
skaðvænu öfl, er sýkja það og eyðileggja.
Um rétt sjálfsmat er umhverfi vort bezti leiðbein-
-andinn. Þegar það verður ljóst, á hv-erri grundvallar-
reglu skal byggja matið, og eftir því sem félagshyggj'
.an mótar hugsunarháttinn og lífið m-eir og meir, verður
einstaklingnum sjálfkrafa vísað á sinn rétta stað og
honum kent að meta sjálían sig nokkurn veginn að
verðleikum. — Hvað skapar svo verðleikana? Ekki
það, að maðuri-nn ræki samvizkusamlega einhverjar
kirkjukreddur eða helgisiði. Ekki heldur það, að hann
krafsi sig vel áfram í „baráttunni fyrir tilverunni' •