Iðunn : nýr flokkur - 01.09.1931, Page 39

IÐUNN
Trúin á samfélagið.
233
Það, sem franiar öl'lu kemur til greina, er, hvernig
honum tekst að ávaxta pund sitt svo, að heildSnni
verði sem mest gagn að.
Að sjálfsögðu verða menn ekki á einu máli um,
hvernig hinu ]jráða markii verði náð fljótast og fyrir-
hafnarminst. Um leiðir og aðferðir verbur deilt. En
stefnumiðið er fundið; mönnum verður Ijóst, um hvað
á að deila.
imyndunaraflið leikur sér að ljúfum draumum um
]iá jarðnesku framtíðar-paradís, sent bíður mannanna
undir eins og peir hafa lært að vinna sanian á virkan
hátt. Líikamlegu striti létta vélarnar af peim að mestu
eða ölilu. Nýir og nýir kraftar drepa sig úr dróma
erfiðisins fyrir daglegu brauði og helga sig visinda-
störfuim, listiðkunum, uppeldismálum. Þekking vor á
heiminuim og lögmálum lífsins stígur fram risafetum.
Ötal gátur verða leystar.
En yfir gátunni miklu, um uppruna vorn og hinztu
leiðar.loik, pýðir ekkert að vera að grufla að svo stöddu.
Upphaf og endi í tíma og rúmi erum vér sennilega
jafn-lítt búnir til að skiija eins og moidvarpan til að
sjá hnattlögun jarðarinnar. Samt viturn vér nóg til
þess að gefa lífi voru innihald og markmdð. Þróunin
stefnir í ákveðna átt. Velfarnan okkar er undir pví
*tomin, að vér berum hana fram og látum berast af
þenni. Þá njóta frumurnar í trjáplöntunni sín bezt, er
tréð fær öhindrað að vaxa sínum eðlilega vextii En
hvers vegna tréð teygir sig hærra og hærra upp í
'jósið og daginn og hvar sá vöxtur nemur staðar —
urn pað veit fruman ekkert.
(Að mestu eftir Simplex: En tidsmessig religion. Oslo 1930.)
Á. H.