Iðunn : nýr flokkur - 01.09.1931, Side 49

IÐUNN
Tunglsljós.
243
aðra helgi, þaö væri nú reyndar noikkuð snemt að fara
á ball í septeonber, og Ástríður brosti að þessari at-
hugasemd.
— Hann vissi pað ek.ki enn. Jú — sennilega yrði
hann á þessum danzleik. En hann var ekki viss um,
að hann kæmi þangað til að danza, heldur bara svona
hinsegin. Honum fanst hann ekki langa til að danza,
og þó hafði hann verið mesta danzfífl. En hann hafði
breyzt svo mikið í sumar. Ef til vill var aldurinn far-
inn að færast yfir hann; hann viissi það ekki.
Ástríður leit ósjálfrátt á Þorfinn, þegar hann sagði
siðustu orðin. Rödd hans var eitthvað svo annarleg.
Það var eins og hún kæmi úr fjarlægð.
Þau voru komin inn á Túngötuna og stefndu nú
þegjandi í áttina þangað, sem Þorfinnur bjó. Ástríður
hafði ekki ætlað sér þessa leið, en fylgdist þó ósjálf-
rátt með Þorfímni heiím að húsinu, þar sem hann átti
heima.
Viið tröppumar staðnæmdist hún og rétti honum
hönddna.
— Góða nótt. Nú ætlaði hún að fara heim til sín.
En Þorfdnnur tók ekki í höndina á henni. Hann snéri
sér meira að segja hálfvegis frá henni.
— Hún hefði kann ske tíma til að líta inn og heyra
nýja grammófónplötu, sem hann hafði eignast á dög-
tinum, og reykja eina sígarettu.
Ástríður leit á armbandsúrið sltt. Klukkan var hálf-
tiu. Það var orðið ofseint að fara í 'bíó og í rauninni
dffljótt að fara heim í háttin. Hún hugsaði sig um eitt
andartak og lét síðan tilleiðast.
Þorfinnur gekk á undan henni upp tröppurnar. And-
dyrishurðin var opin, og hann gaf Ástríði vísbendingu