Iðunn : nýr flokkur - 01.09.1931, Page 52
246
Tunglsljós.
IÐUNN
Ástríður stóð einnig upp og stöðvaði grammófóninn.
Síðan gekk hún út að glugganum. Þar stóð hún drykk-
langa stund og beið eftir því, að Þorfinnur kæmi aftur
fram í stofuna. En hann kom ekki, og innan úr svefn-
herberginu heyrðist hvorki stuna né hósti.
— Þorfinnur, kallaði hún.
Enginn svaraði.
Svo var andartafesþögn.
Það var eins og Ástríður vaknaði af dvala. Hún
kendi óstyrks í fótunum, en hún herti sig upp og gekk
rakleitt yfir stofugólfið að svefnherbergisdyrunum og
lyfti tjaldinu til hliðar.
Það var koldimt parna inni, og hún fann einhverja
undarlega Jyikt leggja móti sér.
Andspænis henni grilti í eitthvað langt og hvítt.
Hún fáimaði ósjálfrátt eftir kveikjara við dyrastafinn,
og á svipstundu varð albjart í herberginu.
Á legubekknum móti dyrunum lá stórvaxið karl-
mannslík, vafið hvítum líkblæjum og með hendurnar
krosslagðar á brjóstinu. Þrátt fyrir klútinn, sem breidid-
ur var yfir andlitið, jrekti Ástríður jxað undir eins.
Hún rak upp óp, bað guð að hjálpa sér og hörfaði
aftur á bak fram, í stofuna. Síðan hentist hún í ofboði
út á götu og áttaði sig ekki fyrr en hún var koniin
lengst austur í bæ. — Þá var klukkan orðin kortér í
ellefu.
Það var komið blæjalogn, og tunglið stafaði gráieitri
birtu yfir bæ,inn og umhverfið.
Sigurður Skúlaaon.