Iðunn : nýr flokkur - 01.09.1931, Síða 53

IÐUNN
Prédikun og list.
Einar ól. nokkur Sveinsson ritar í 2. liefti „Iðunnar"
1930 hugleiðingar unii íslenzkar sanrtíðarbókmentár. Þar
er mín að nokkru getið og á ritverk mín einkum bent
sem dæmi þess, hvernig ekki beri að skrifa.
I tilefni af þeim dómi leyfi ég mér að biðja Iðunni
fyrir imokkrar bugleiðingar. Þó liggur mér það ekki
fyrst og fremst á hjarta að hafa áhrif á skoðum
lesendanna á skerfi þeim, siem ég hefi lagt til ís-
lenzkra samtiðarbókmenta, heldur vildi ég leyfa mér
að gagnrýna að nokkru forsendur þær, sem fyrnefnd-
ur greinarhöfundur byggir á dóm sinn um ritverk mín,
eimkum sögurnar. Eru ástæður því roeiri til að taka
þessar forsiendur til athugunar, þar sem þessi höfund-
ur er ekki einn ritdómara um það, að byggja á þeim
dóma síma, heldur má segja, að þær séu þungamiðjan
í ritdómum hinnar borgaralegu stéttar. Virðist mér tími
til kominn að taka þær taki, þar sem mér dylst ekki,
að ]jær eru að öllu úr heimi úreltra, steinrunnra skoð-
ana og því háskalega villandi fyriir mat alþýðu á bók-
Uientuim, að svo miklu leyti, sem hún tekur mark á
1'e.ssum borgaralegu ritdómurum.
I.
„Verkin eru lélegur skáldskapur," segir Einar Ól.
Sveinsson um bækur mínar. „En vér skifjum þetta alt
hetur,“ segir hann enn fremur, „þegar vér athugum, að
höfundurinn hefir notað tækifærið til að prédika."
..Listin má ekki prédika," segja borgaralegu ritdóm-