Iðunn : nýr flokkur - 01.09.1931, Side 81
IÐUNN
Gef oss Barrabas lausan.
275'
hvergi á arðránsskipulagið. Glæpamaðurinn prifst á
því, á heima í því. Það er hans jarðvegur og föður-
land. Það er því sízt ástæða til að stjaka við honum'.
Til þess að varðveita þjóðfélagið hafa menn lögregiu,
lög og dómstóla. Og af því leiðir það beint, hverir
það eru, sem dæma á. Það eru fjandmenn hins borg-
aralega þjóðskipulags, sem á að dæma.
Þetta er það, sem hinn opinberi ákærandi sagði:
Hengið þessa átta, og þér hafið borgið þjóðfélagi voru,
Þeir eru ekki sekari en þúsund aðrir. En þeir eru for-
ingjarnir. Dæmið ])á!
XII.
Enn þá hanga menn í löggjöf, sem er svo gamaldags,
að hún telur morð þyngst allra afbrota.
Enn ])á dæma mann eftir lögunum og dæma fyrir
morð. En þess er vel að gæta, að það eru ekki morð-
ingjar, sem eru dæmdir. Menn finna sér annan í hans
stað, hættulegan mann, ])jóðfélagsóvin.
Auðvaldið hefir hér ráð fyrir andlegum og verald-
legum yfirvöldum. Þau láta morðingjann sleppa, en
taka í hans stað jafnaðarmann, mann, sem ekki vill
gjalda keisaranum skatt, og taka hann af lífi — til pess
ad ixirðucihi stofnanir pjódfélagsins.
Og ef svo fer, að dómarinn finnur enga sök hjá
þessum manni, þá segir æðsti presturinn, að það sé
betra, að einn maður deyi fyrir fólkið, en að öll
þjóðin farist.
En er nú þetta nokkur ný saga, sem einungis eigi
við auðvaldsöld vora? Er hún ekki öllu heldur all-
gömul — nálega tvö þúsund ára?
Mig rekur minnii til þess að hafa lesið sögu, sem fyrir
liggur í fjórum mismunandi útgáfum, um æsingamann