Hlín - 01.01.1954, Qupperneq 46

44
Hlin
á Breiðabólstað af síra Jóni Þorvarðarsyni. — Eftir það var
hún 5 ár þar vestur í sýslunni, en um tvítugt fór hún til
Reykjavíkur, auðvitað í óþökk allra, sem ljetust vilja
henni vel. — Þar var hún í 5 ár ogfærði að sauma og margt
fleira þarflegt, sem húsfreyjur þurfa að kunna.
Til gamans ætla jeg að greina hjer frá atviki, sem varð
til þess, að móðir min eignaðist gott heimili í Reykjavík
þessi árin: — Móðir mín fór fyrst til Hafnarfjarðar, þegar
hún kom suður, og var þar hjá ekkju, móður Dagbjartar,
sem seinna varð kona síra Skafta Jónssonar á Siglufirði. —
Seint um haustið, einn dag, kemur drengur úr Reykjavík
til húsmóður mömmu, en hann fjekk svo mikla úrhellis-
rigningu á leiðinni, að hann varð holdvotur, og var móð-
ur minni sagt að færa hann úr öllum fötum og láta hann
fara ofan í rúm á meðan hún þvoði og þurkaði fötin. —
Þegar þessu öllu var lokið, og drengurinn fjekk fötin
hrein og þokkaleg, lagði hann á stað heim. — Þegar hann
kvaddi móður mína, bað hann hana að koma heim til
móður sinnar, ef hún kæmi til Reykjavíkur, hann sagðist
eiga heima í Lækjarkoti, það þekti hver maður þann bæ,
hann stæði beint á móti Latínuskólanum, vestanverðu
við lækinn. — Móðir mín fór svo litlu seinna inn í Reykja-
vík að útvega sjer saumakenslu. — Þegar hún er á leiðinni
ofan Bakarastíginn, sem þá var kallaður, mætir hún
drengnum, sem áður var nefndur, og verður þar fagnað-
arfundur. — Hann fer með hana heim til móður sinnar,
sem hjet Guðrún Ólafsdóttir og bjó með börnum sínum
í Lækjarkoti, og var hún þá ekkja. — Hún tók á rnóti
.móður minni eins og hún væri dóttir hennar, og ljet hana
hafa heimili hjá sjer öll árin, sem hún átti heima í Reykja-
vík. (Gróa hjer konan, sem móðir mín lærði saumaskap
hjá, hún var kölluð Gróa skreðari, ekki veit jeg hvers
dóttir hún var.)
Að þessum tíma liðnum fór hún aftur til fósturforeldra
sinna að beiðni þeirra. — Fóstra móður nrinnar var þá orð-
in heilsubiluð og rúmföst. — Móðir mín var ráðskona hjá