Hlín - 01.01.1954, Qupperneq 108

106
H l in
Jeg liel nú haft með ltöndum skólastjórn í 25 skólaár.
Þið eruð því hinn 25. árgangur stúdenta, sem mjer auðn-
ast að skrá brott úr skólanum. — Þetta mun enn auka
tengslin okkar á meðal, þótt leiðirnar skilji nú. — Þegar
jeg kvaddi ykkur í vetur, vildi jeg brýnt hafa fyrir ykkur
gildi lærdóms, jafnt fyrir einstaklinga sem þjóðfjelag. —
Jeg Ijet þess getið, að lærdómur væri heilagt málefni ekki
síst oss íslendingum. — Trú mín er enn hin sama nema
aukin sje, því að hversu þarflegir og nýtir sem hinir efna-
legu hlutir eru, þá eru það Jró hin andlegu verðmæti ein,
sem eru í ætt við eilífðina og himininn. Hitt alt er jarð-
nesks eðlis, hversu gott sem Jrað er.
Þjóð vor er fámenn, og hefur löngum verið lirjáð af fá-
tækt og umkomuleysi. — Fyrir andlegt starf hefur hún
liafist til frelsis og sjálfstæðis, fyrir andlegt starf mun hún
lifa áfram í landi sínu og frelsinu halda, en týnast annars,
hversu mjög sem hún kann að auðgast að tímanlegum
verðmætum. — Fyrir Jrví mega menn aldrei horfa einvörð-
ungu til hinna efnalegu verðmæta eða sefja sig við ein-
hliða lofstír um þau, Jrótt við leggjum raflagnir um landið
alt, virkjum hvert fallvatn og ræktum hvert hrjóstur, ef
vjer glötum úr landinu lærdómi og öðrum ávöxtum and-
ans. — Eins og hönd og fótur mega sín lítils hversu sterk
sem þau eru, nema höfuð og hjarta sjeu í leiknum með,
þannig verða hin tímanlegu, hin efnalegu verðmæti, eins
og Mökkurkálfinn, mikil, en meginlítil, þegar í liarð-
bakka slær, nema lærdómur og andleg menning komi til
með víðsýnina og hinn andlega þróttinn.
En því mæli jeg þessurn orðum hjer, að mjer virðist
nokkur raun Jress hin síðari ár, að mönnum sje að gleym-
ast gildi lærdóms og annara menta með Jrjóð vorri.
Þess vegna kveð jeg ykkur nú, ungu vinir mínir, með
þessuni orðum: Stundið lærdóm, virðið lærdóm, eflið lær-
dóm og sanna menningu með þjóð ykkar, en ofmetnis
aldrei af Jtessu.
„Lögberg“.