Morgunn - 01.06.1976, Síða 69

BHAGAVAD GITA
67
vits heimskingjandans. Iírein vizka hins andlega frjálsa gerir
hann óháðan ávöxtum og árangri verka sinna, atliafnanna,
sem binda hann ekki framar, eins og hina sem reyrðir eru
þrældóinsviðjum. Sá sem háður er veraldargenginu telur sig
raunsæjan og vitrastan allra, en er ofurseldur fýsnum sinum
og gerir ekki greinarmun á réttu og röngu, íllu og góðu,
því eigingirnin villir honum sýn. — Hinn heimski, lati og
ístöðulausi skynjar allt í röngu ljósi og fálmar sig áfram i
villu og er öllum til tjóns og skaða. . . . Allar verur eru eigin-
leikunum háðar og eru knúðar til starfs og athafna ómóstæði-
lega og miskunnarlaust. Sá einn er þekkir eðli eiginleikanna
og beitir ósveigjanlegri sjálfsstjórn, frjáls í hugsun og óháður
ástríðum og fýsnum sínum, er þrautseigur í mótlæti orrust-
unnar og færir Guði allar athafnir sínar sem fórn, heiminum
til blessunar og velfarnaðar, hann er fær um að öðlast lausn
frá þjáningu, kvöl og sársauka lífsins, þótt hann starfi. Slíkur
maður tilbiður Guð og er sameinaður honum i verkum sín-
um, og hann starfar ótrauður, vitur og frjáls, því hann hefir
sigrað sjálfan sig og girnist ekkert framar; hann er gæddur
óbrigðulli sjálfsstjórn og líf hans mótast af dómgreind og
kærleika. — Drottinn ísvara hýr í hjörtum allra vera og
að vita þetta og að sameinast þessum æðsta veruleika er hið
æðsta heimkynni og lokamark. Enginn skyldi því hika við að
taka þátt í orrustunni, hildarleik lífsins, heldur berjast ótrauð-
ur, þjóna Guði i trúartrausti kærleika og góðfýsi til allra
vera, og fyrir það öðlast hina ævarandi lausn hinna dyggð-
ugu. — Þegar hinn Blessaði Krishna hefir þannig frætt hinn
hrjáða mann, prinsinn Arjuna, lýsir nú hinn áður ráðvilti
bardagamaður og hetja, Arjuna, því fagnandi yfir, að allur
efi og villa séu honum að fullu horfin fyrir náð og blessun
fenginnar þekkingar og að hann sé reiðubúinn til þess að
taka sér ótrauður vopn sin aftur í hendur og berjast. — Hann
hefir þannig að lokum unnið bug á sjálfselsku sinni og ástríð-
um og öðlast hæfileika til að sameinast Brahman, hinum
innsta og æðsta veruleika. — Þannig lýkur hinu mikla ljóði
sem samkvæmt eðli inntaksins er ekki fjarri að skoða sem