Birtingur - 01.01.1965, Qupperneq 64

THOR VILHJÁLMSSON: SYRPA
Lollypop
Einn merkasti viðburður á myndlistarsýning-
arvettvangi er hið mikla markaðstorg sem er
opið annaðhvert ár í Feneyjum: Biennale di
Venezia.
Þar sá ég mikið af Poplistinni síðast. Amer-
íska sýningardeildin hafði annexíu í konsúl-
ati Bandaríkjanna, skrifararnir báru út
stimpla sína skjöl og skóhlífar en stóðu sjálfir
út við dyr þegar hin úfnu vitni mannsandans
komu með niðurstöður sínar til að frambera
sáluhjálpina.
Þar mátti skoða tannbursta sem var svo stór
að það var einsog hann væri til þess að þrífa
tennurnar í hvalnum Moby Dick eða sam-
vizkusamlega gerð auglýsing fyrir verksmiðju
sem langar til að komast upp í okkur. Þetta
var framlag eins listamannsins; iðjusemi og
hugvit annars hafði getið af sér tannsáputúbu
í svipaðri stærð, á einum stað var glerhjálmur
og undir honum ljósapera sem hafði verið
máluð rauð, skilti fylgdi sem á var skrifað: A
Bulb, ljósapera. Þetta voru allt menn sem
höfðu hlotið frægð að verðleikum fyrir afrek
sín í þágu heimsmenningarinnar.
Nú er dagur Pop. Pop, Op, Lollypopp og
Allez-hop.
Nú fara listamennirnir að eiga góða daga eða
öllu heldur þeir sem koma í staðinn fyrir þá.
Það var einn af þessum stóru listamönnum
sem nú gerast, hann hafðí alltaf opið hús,
mikið var hann önnum kafinn að vera glaður
við gesti sína sem komu við á markaðnum og
keyptu blómkál, appelsínur, snigla, geddur,
fiðurfé og vín og kannski marsípan hjá sæl-
gætissalanum á horninu og sumir komu með
whisky eða vodka, bjór og hvað nú heitið
hefur svo það var ágæt veizla á hverju kvöldi,
og gekk allt svo ljómandi fram á hvern dag
sem silaðist yfir veröldina, þangað til það er
einn dag að síminn hringir og ein af þessum
köldu röddum viðskiptalífsins sem búa í
draumleysi dagsins: ja nú er það sýningin,
segir röddin: nú er ekki eftir neinu að bíða.
Aumingja listamaðurinn ranglar um valinn
þar sem veizlan hafði leift hræjum sínum.
Skyndilega vaknar snillin og veizluborðið
blasir við með landslagi sínu og litrófi: þar
var spagetti einsog hvítar kafnaðar slöngur,
hnotubrot, sveppir og skrælingur af appelsín-
um, fuglarassar og slappar klær og klesst vín-
ber með litlum hálfbruddum steinum hér og
þar, agúrkur og örsmáir fiskhausar með litlu
auga upp í loft horfandi í annan heim, fisk-
dálkar einsog á mynd eftir Braque (ekkert er
nýtt undir sólinni), dauður þröstur og hálf-
nagaður háls af svölu, tómatsósuslettur og
rauðvínsblettir og ... og ...
Þá kallaði málarinn á flutningamennina,
sendi eftir fixatífi og festi sköpunarverkið á
62
BIRTINGUR