Morgunblaðið - Sunnudagur - 17.03.2013, Side 47

17.3. 2013 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 47
Landfræðilegt vandamál Túpílaka
Þau búa saman og leika saman og eru líka
saman í hljómsveitinni Túpílökum en þau
segja hljómsveitina þó ekki mjög virka um
þessar mundir.
„Túpílakar eiga við erfitt landfræðilegt
vandamál að stríða,“ segir Oddur en þriðji
meðlimur tríósins, Sigurður Illugason, býr á
Húsavík. Sveitin hefur engu að síður gefið út
tvo diska og spilar alltaf fyrir norðan fyrir jól-
in og stundum um páskana líka.
Til viðbótar er Oddur í Ljótu hálfvitunum.
„Þeir eru á hinum endanum á skalanum, svo-
lítið ofvirkir. Þegar við vorum búnir að vera
til í fjögur ár vorum við búnir að gefa út fjór-
ar plötur,“ segir hann og Margrét skýtur inn:
„Það eru líka svolítið fleiri hljóðfæraleikarar í
því bandi!“
Oddur jánkar því. „Það eru níu í sveitinni
og þar semja allir bæði lög og texta og spila á
hljóðfæri,“ en hann segir þetta skemmtilegan
félagsskap. „Það er grunnforsenda þess að sú
hljómsveit sé til. Um leið og þetta hættir að
vera gaman þá held ég að hún deyi, það er
ekki hagkvæm rekstrareining að vera níu
manns í hljómsveit.“
„Það er eins með allt sem við gerum, um
leið og það hættir að vera gaman þá hættum
við,“ segir hún. „Ég nenni ekki að gera eitt-
hvað sem mér finnst ekki skemmtilegt,“ en
þessi stefna virðist hafa virkað.
Þau útskýra að lausráðnir leikarar viti oft
ekki hvað þeir verði að gera meira en þrjá
mánuði fram í tímann. Vinnan í Stundinni okk-
ar er samt til aðeins lengri tíma en þar er
gerður samningur til eins árs í einu en hann
rennur út í næsta mánuði.
Og hefur Margrét áhuga á því að halda
áfram sem Skotta?
„Já, guð minn góður. Ég held að þetta sé
það skemmtilegasta sem ég hef gert. Það á
ótrúlega vel við mig að vera í þessu,“ segir
hún en vinnan við Stundina okkar er einhvern
veginn eðlilegt framhald af því sem þau hafa
verið að gera áður, en reynir samt á aðra
hæfileika í fari Margrétar.
„Ég ætlaði aldrei að skrifa neitt, við áttum
reyndar að gera það í skólanum en mér fannst
ég vera fyrst og fremst leikari sem ætti að
leika það sem aðrir skrifa. Núna er ég hins-
vegar komin í vinnu við að skrifa og hef kom-
ist að því að mér finnst það ofsalega gaman og
það gengur mjög vel.“
Taka vinnuna með heim
En hvernig skyldi heimilislífið vera hjá þessu
skapandi fólki?
„Það hefur alltaf gengið vel. Stundum myndi
kannski einhver fluga á vegg vilja loka okkur
inni þegar það verða til allskonar undarlegir
karakterar við eldhúsborðið, eða þegar við för-
um að syngja og dansa í stofunni. En einhvers
staðar verður öll þessi sköpun að byrja. Það er
oft sagt við fólk sem vinnur saman og er líka
par að það eigi að skilja vinnuna eftir í
vinnunni en við gerum það ekki. Vinnan er
alltaf með okkur. Við förum úr einu í annað og
það hefur aldrei verið neitt vesen. Þetta hefur
alltaf gengið. Við rífumst til dæmis ekki mikið,
við erum ekki svoleiðis fólk,“ segir Margrét.
„Oddur skiptir ekki mikið skapi og er frekar
glaðlyndur maður. Mér finnst hann svo
skemmtilegur og honum finnst ég skemmtileg.
Við erum ekki búin að gifta okkur og ekki trú-
lofuð þó við séum búin að vera saman í átján
ár. En við keyptum okkur íbúð í haust og það
er stórt skref fyrir fólk sem er aldrei að gera
það sama lengi í einu.“
Morgunblaðið/Ómar
* Þegar Margrét varkrakki tók hún ekkiupp vinsældalista Rásar 2
heldur Útvarpsleikhúsið
á Rás 1 og hlustaði á
spólurnar aftur og aftur.
M
argrét og Oddur starfa innivið á
veturna í leikhúsinu og úti á
sumrin en þá vinna þau óvenju-
lega vinnu. „Á sumrin störfum
við í torf- og grjóthleðslu. Ég er búinn að vera
að starfa við þetta núna í um tuttugu ár. Það
voru tveir gamlir menn í sveitinni sem kunnu
þetta og ég fór að vinna með þeim,“ segir
Oddur sem meðal annars hefur farið til
Grænlands í hleðsluvinnu en hann tók þátt í
gerð Þjóðhildarkirkju.
„Þeir eru báðir látnir, blessaðir,“ segir
Oddur um lærimeistara sína úr sveitinni.
„Hann stóð einn eftir og réð mig,“ segir
Margrét, sem hefur unnið við þetta á sumrin
frá 2008.
Skýr verkaskipting hjálpar til
„Við vinnum saman allt árið og búum saman.
Geri aðrir betur,“ segir Oddur.
„Við höfum svo ólík áhugamál þennig að
þegar við erum í hleðslunni ræður hann og
þegar við erum í Stundinni okkar þá ræð ég,“
segir hún en skýr verkaskipting hjálpar til
við að láta hlutina ganga upp.
„Maður á aldrei að hafa vit fyrir þeim sem
hefur meira vit en þú,“ segir Oddur.
Þau hafa unnið verk fyrir húsafriðunar-
nefnd og Þjóðminjasafnið og minjasöfnin.
Þau hafa hlaðið veggi fyrir einstaklinga. Síð-
ast en ekki síst hafa þau eytt mörgum sumr-
um í að endurhlaða Hraunsrétt í Aðaldal.
„Þar er alltaf gott veður,“ segir Oddur.
Síðan gerðu þau stórt verkefni í Dimmu-
borgum á vegum Landgræðslunnar en það er
hlaðni veggurinn sem afmarkar bílastæðið.
Það er sannarlega dæmi um arkitektúr
sem fellur inn í landslagið. Þau útskýra að
þetta sé allt gert í höndunum og taki „óend-
anlega langan tíma“.
Eruð þið þá þolinmótt fólk?
„Já, þegar kemur að þessu,“ svarar hann.
„Það er gaman að vinna í leikhúsinu, þú
æfir og sýnir en eftir nokkrar vikur er allt
horfið sem þú gerðir. Þarna stendur hins-
vegar eitthvað eftir,“ segir Oddur um
hleðsluvinnuna.
Að faðma torf í rigningu er ekki gaman
„Það er dásamlegt að geta verið úti allan
daginn,“ segir Margrét og bætir við að það
hafi verið „sól uppá hvern einasta dag síðasta
sumar“. Hún segir líka vinnuna ólíka eftir
verkefnum og að hún sé aldrei eins.
Hún segir að hún sé gjarnan öll í steinryki
í vinnunni og vopnuð ýmsum beittum áhöld-
um, þegar hún er að höggva steinana til. Fólk
furði sig oft á því að sjá konu í þessari vinnu.
Einn ferðamaður sagði við hana að heima hjá
honum hefðu þau fanga í svona vinnu. Mar-
grét var skjót til svara: „Þú veist ekkert hvað
ég hef gert!“ Maðurinn tók eitt skref til baka.
„Það er geggjað að geta verið úti á sumrin
og inni á veturna. Þetta er reyndar eins and-
styggileg vinna í vondu veðri og hún er góð í
góðu veðri. Að faðma torf í rigningu er ekki
gaman,“ segir Oddur.
Margrét vígaleg í hleðslugallanum vopnuð
réttu græjunum.
Inni á veturna
og úti á sumrin
„Maður á aldrei að hafa vit fyrir þeim sem hefur meira vit en þú,“ segir Oddur.
Margrét og Oddur hafa eytt mörgum sumrum í að endurhlaða Hraunsrétt í Aðaldal.