Þjóðmál - 01.03.2009, Blaðsíða 56

54 Þjóðmál VOR 2009
fólks í Noregi eiga rætur að rekja til annarra
heimsálfa en Evrópu . Þetta gerist án þess að
einstakir borg arar – þeir sem borga þennan
brúsa og aðra – hafi möguleika á að hafa
áhrif á þessa þróun, nema þegar gengið er til
þingkosn inga . Vesturlönd fá til sín stöðugt
stærri hópa fólks sem aðhyllast gildismat
sem stríðir gegn vestrænum hugmyndum
um frelsi og því fer fjarri að aðlögunin gangi
hnökralaust fyrir sig .
Hvað er að gerast? Um fimmti hver
borgari í Ósló á í dag rætur sínar að rekja
til heimsins utan Vesturlanda . Margir nýju
borgaranna einangra sig í eigin samfélögum
innan samfélagsins . Þessi hliðarsamfélög
eru ekki efnahagslega sjálfbær, heldur háð
stöðugt meiri fjárstyrkjum . Stór hluti barna
innflytjenda fellur úr skóla . Mörg þeirra
enda í vafasömum félagsskap og verða
undir á vinnumarkaði . Í grunnskólabekk
geta fimm norsk börn þurft að búa við
aðlögun á fimmtán innflytjendabörnum .
Þetta er nánast óyfirstíganlegt verkefni .
Mörg barnabörn inn flytjenda hefja sinn
fyrsta skóladag án þess að kunna norsku eða
þekkja til norskrar menningar . Ungar konur
geta endað á ævi löngum flótta ef þær vilja
lifa eins og norskir jafnaldrar þeirra; mennta
sig, taka þátt í al mennu félagslífi, deila lífi
sínu með manni sem þær elska . Mæður sem
vilja brjótast út úr óhamingjusömum eða
ofbeldiskenndum hjónaböndum búa við
afar erfið skilyrði . Ef móðir eða eiginkona
gerir slíkt, getur hún í versta falli átt von
á að verða myrt af sínu eigin fólki . Það er
kaldhæðnislegt, að þær konur sem aðlagast
vestræna samfélaginu bezt, vilja búa og taka
þátt í nútímalegu lýðræðisríki, jafnvel fara
í framhaldsskóla, eru í mestri hættu á að
verða myrtar af sinni eigin fjölskyldu .
Öðrum ofbeldisglæpum fjölgar líka hratt .
Fyrir nokkrum áratugum vakti það athygli
og umræður í norsku þjóðfélagi ef ungri
konu var nauðgað . Í dag komast hóp nauðg­
anir vart á forsíður dagblaða . Á sama tíma
eykst hlutfall drengja úr hópi innflytjenda,
sem telja að stúlkur séu ærulausar hórur
ef þær nýta sér einstaklingsfrelsið sem allir
hafa rétt til í Noregi .
Rétturinn til frjálsrar tjáningar hefur
einnig beðið tjón . Árið 2006 urðu norsk
sendiráð fyrir árásum vegna þess að lítið
kristið dag blað í Noregi prentaði skop­
myndir af trúarleið toga sem uppi var á
sjöundu öld . Eftir þessa at burði hefur varla
nokkur í Noregi þorað að tjá sig opinberlega
með gagnrýnum eða nei kvæðum hætti um
Múhameð spámann eða íslamstrú . Slíkar
umræður fara einungis fram í öruggum
einkasamtölum .
Lifandi vegabréfsáritun
Sýn íslamstrúar á konur er helzta hindr­unin fyrir aðlögun múslima að jafn­
réttis þjóðfélögum Evrópu . Í bókinni er slá­
andi kafli um „heiðursmorðin“ þegar konur
eru drepnar af ættingjum sínum, ýmist
vegna skilnaðar eða af því að þær hafa tekið
saman við vestrænan mann . Þessar gjörðir
ógna „heiðri“ múslimafjölskyldu svo mjög,
að ekkert ráð er til við því annað en að taka
konurnar af lífi . Storhaug tekur dæmi af
Minu:
„Mina kom til Noregs barn að aldri
og 16 ára lauk skólagöngu hennar . Hún
var send í vinnu vegna þess að hún var
komin á hjúskapar ald ur, en þá gerðu norsk
stjórnvöld kröfu um að fólk sýndi fram á
ákveðnar lágmarkstekjur til að fá leyfi fyrir
að sækja maka til Noregs . Sumarið sem
Mina varð 18 ára fór hún ásamt föður sínum
til heimaþorpsins í Pakistan, var kynnt fyrir
þremur frændum sínum og beðin um að
velja einn þeirra sem lífsförunaut . Hún varð
að kjósa einn þeirra og fékk þennan frænda
sinn fyrir eiginmann . Hún var smækkuð
niður í að vera lifandi vegabréfsáritun . Ólæs