RM: Ritlist og myndlist - 01.03.1948, Qupperneq 11

HREIÐARS ÞÁTTUR HEIMSKA
það, er eigi sé í alþýðu viti?
Ekki vil ég að finna, segir liann,
og ekki má ég þegar, því að þannig
mundi hver sig kjósa sem þú ert,
þó að sjálfur mætti ráða.
Mikinn tekur þú af, segir kon-
ungur.
Hreiðar segir: Háttung er öðr-
um á þá, segir liann, að lofgjarn-
lega sé við mælt, ef þú átt þetta
eigi að sönnu, sem mér lízt á þig
og ég sagði áðan.
Konungur mælti: Finn til nokk-
uð, þó að smátt sé.
Það helzt þá, herra, segir hann,
að auga þitt annað er litlu ofar
en annað.
Það hefur einn maður fyrr fund-
ið, segir konungur, en sá er Har-
aldur konungur frændi minn. Nú
skal jafnmæli með okkur, segir
konungur. Skaltu nú standa upp
og leggja af þér skikkju, og vil
ég sjá þig.
Hreiðar fleygir af sér feldinum
og hefir saurgar krummur, mað-
urinn hentur mjög og ljótur, en
þvegnar heldur latlega.
Konungur hyggur að honum
vandlega, og þá mælir Hreiðar:
Herra, segir hann, hvað þykist
þú nú mega að mér finna?
Konungur svarar: Það ætla ég,
að eigi fæðist ljótari maður upp
en þú ert.
Slíkt verður mælt, segir Hreiðar.
Er nokkuð þá, segir hann, að til
fríðinda sé um mig, að því sem
þú leggur ætlun á?
RM
Konungur mælti: Það sagði
Þórður bróðir þinn, að þú værir
lundhægur maður.
Það er satt og, sagði Hreiðar,
og þykir mér það illt, er svo er.
Þú munt reiðast þó, segir kon-
ungur.
Mæl lieill, herra, segir Hreiðar,
eða hve langt mun til þess?
Eigi veit ég það gjörla, segir
konungur, lielzt á þessum vetri, að
því er ég get til.
Hreiðar mælti: Seg heill sögu.
Konungur mælti: Ertu nokkuð
hagur?
Hreiðar svarar: Aldrei lief ég
reynt, má ég því eigi vita.
Til þess þætti þó eigi ólíklegt,
segir konungur.
Seg heill sögu, kvað Hreiðar, svo
mun vera jafnt þegar er þú segir
það, en veturvistar þættist ég
þurfa.
Konungur svarar: Heimil er mín
umsjá, en betur þyki mér þér þar
vistin felld vera, er lieldur er fátt
manna.
Hreiðar svarar: Svo er og, segir
hann, en eigi mun svo mannfátt
vera, að eigi komi það þó upp, er
mælt verður, allra helzt það, er
hlægi þykir í, en ég maður ekki
orðvar, og jafnan ber mér margt
á góma. Nú kann vera, að þeir
reiði orð mín fyrir aðra menn og
6potti mig og drepi það að ferlegu,
er ég lief að gamni eða mæli.
Nú sýnist mér hitt viturlegra að
vera heldur hjá þeim, er um mig
9