RM: Ritlist og myndlist - 01.03.1948, Síða 12

RM
HREIÐARS ÞÁTTUR HEIMSKA
hyggur, sem Þórður er bróðir
minn, þótt þar sé heldur fjöl-
menni, en hinnig, þótt menn séu
fáir, og sé þar enginn til umbóta.
IConungur mælti: Ráð þú þá, og
farið báðir bræður til hirðarinnar,
ef ykkur líkar það betur.
Þegar bljóp Hreiðar á brott, er
hann lieyrði þessi orð konungs, og
segir liverjum manni, er á vill
lilýða, að hans för hefur allgóð
orðið á konungs fund, og segir
einkum Þórði bróður sínum, að
konungur liefur leyft bonum að
fara til hirðvistar.
Þá mælti Þórður: Bú þig þá
sæmilega að klæðum og vopnum,
því að það eitt sæmir, og skortir
okkur ekki til þess, og skipast
margir menn vel við góðan bún-
ing, enda er vandara að búa sig
í konungsberbergi en annars stað-
ar, og verður síður að lilægi ger af
birðmömium.
Hreiðar svarar: Eigi getur þú
allnær, að ég muni skrúðklæði á
mig láta koma.
Þórður mælti: Skerum vaðmál
þá til.
Hreiðar svarar: Nær er það, seg-
ir bann.
Svo er nú gert við ráð Þórðar,
og lætur Hreiðar eftir leiðast.
Hefur hann nú vaðmálsklæði og
fágar sig, og þykir nú þegar allur
annar maður. Sýnist nú maður
ljótur og greitt vaxlegur. Svo er
þó mót á manninum, er þeir Þórð-
ur eru með liirðinni, að Hreiðar
verður í fyrstu fyrir miklum ágangi
af liirðmönnum, og breyttu þeir
marga vega orðum við hann og
fundu, að hann var ómállatur.
Kom við sem mátti, og lientu þeir
mikið gaman að því að eiga við
liann, og var hann jafnan hlæj-
andi við því, er þeir mæltu, og
lagði bvern þeirra fyrir, svo var
liann leikmikill bæði um mælgina
og allra belzt um aflraunir. En fyr-
ir því að hann var rammur að afli,
og er þeir finna, að lxann gefst
eigi að grandi, þá þvarr það allt
af þeim birðmönnunum.
Dvaldist liann nú með hirðinni.
I þetta mund voru þeir báðir
konungar yfir landi, Magnús kon-
ungur og Haraldur konungur. En
þá böfðu sakir gerzt til missáttar
ineð konungmium, því að hirð-
maður Magnúss konungs liafði
vegið birðmann Haralds konungs,
og var lagður til sáttarfundur, að
konungar skyldu finnast að skipa
málinu.
Og er Hreiðar heyrir þetta, að
Magnús konungur skal fara til
móts við Harald konung, þá fer
Iiann á fund Magnúss konungs og
mælti:
Sá hlutur er, segir liann, er ég
vildi þig biðja.
Hver er sá? sagði konungur.
Hreiðar mælti: Að fara til sátt-
arfundar. Er ég eigi víðförull, en
mér er mikil forvitni á að sjá tvo
konunga senn í einum stað.
Konungur svarar: Satt segir þú,
10